Salme 146

1 Halleluja! Pris HERREN, min Sjæl!

Dýrð sé Guði! Já, ég vil vegsama hann!

2 Jeg vil prise HERREN hele mit Liv, lovsynge min Gud, saa længe jeg lever.

Ég vil lofa hann á meðan ég lifi, vegsama hann fram á síðustu stund.

3 Sæt ikke eders Lid til Fyrster, til et Menneskebarn, der ikke kan hjælpe!

Reiddu þig ekki á hjálp valdsmanna, því að þeir falla og ekkert verður úr aðstoð þeirra.

4 Hans Aand gaar bort, han bliver til Jord igen, hans Raad er bristet samme Dag.

Þeir munu deyja og andi þeirra líður burt, áform þeirra verða að engu.

5 Salig den, hvis Hjælp er Jakobs Gud, hvis Haab staar til HERREN hans Gud,

En sæll er sá maður sem reiðir sig á hjálp Guðs, Guðs Jakobs, sem vonar á Drottin, Guð sinn

6 som skabte Himmel og Jord, Havet og alt, hvad de rummer, som evigt bevarer sin Trofasthed

– þann Guð sem skapaði himin og jörð og hafið og allt sem í því er. Hann er sá Guð sem óhætt er að treysta!

7 og skaffer de undertrykte Ret, som giver de sultne Brød! HERREN løser de fangne,

Hann leitar réttar fátækra og kúgaðra og gefur hungruðum brauð. Hann frelsar fanga,

8 HERREN aabner de blindes Øjne, HERREN rejser de bøjede, HERREN elsker de retfærdige,

opnar augu blindra, lyftir okinu af þeim sem eru að bugast. Drottinn elskar þá sem gera rétt.

9 HERREN vogter de fremmede, opholder faderløse og Enker, men gudløses Vej gør han kroget.

Hann verndar útlendingana sem sest hafa að í landinu og gætir réttinda ekkna og einstæðinga, en ónýtir ráðabrugg vondra manna.

10 HERREN er Konge for evigt, din Gud, o Zion, fra Slægt til Slægt. Halleluja!

Drottinn mun ríkja að eilífu. Jerúsalem, veistu að Drottinn er konungur að eilífu?! Hallelúja!