Salme 139
1 Til Sangmesteren. Af David. En Salme. HERRE, du ransager mig og kender mig!
E IEHOVA, ua haka pono mai oe ia'u, a ua ike hoi.
2 Du ved, naar jeg sidder, og naar jeg staar op, du fatter min Tanke i Frastand,
Ua ike no oe i ko'u noho ana ilalo, a me ko'u ala ana iluna, Ua maopopo hoi ko'u manao ia oe ma kahi loihi e aku.
3 du har Rede paa, hvor jeg gaar eller ligger, og alle mine Veje kender du grant.
Ua hoao mai oe i ko'u ala ana, a me ko'u moe ana, A ua ikea no ko'u mau aoao a pau ia oe.
4 Thi før Ordet er til paa min Tunge, se, da ved du det, HERRE, til fulde.
No ka mea, aohe olelo ma ko'u alelo, Aia hoi, e Iehova, ua ike no oe ia mau mea a pau.
5 Bagfra og forfra omslutter du mig, du lægger din Haand paa mig.
Ua hooke mai oe ia'u, ma hope, a mamua, A ua kau mai i kou lima maluna o'u.
6 At fatte det er mig for underfuldt, for højt, jeg evner det ikke!
Ua oi aku ke kupanaha o ia ike ana mamua o ko'u, Ua kiekie loa, aole au e hiki aku ilaila.
7 Hvorhen skal jeg gaa for din Aand, og hvor skal jeg fly for dit Aasyn?
Mahea la wau e hele ai, mai ko'u uhane aku? Mahea la wau e pee aku ai, mai kou alo aku?
Ina pii aku au i ka lani malaila no oe, Inaehalii au i kahi moe ma ka malu o ka make, aia no oe; (Sheol h7585)
9 tager jeg Morgenrødens Vinger, fæster jeg Bo, hvor Havet ender,
Ina lawe au i na eheu o ke kakahiaka, A noho hoi ma na kihi o ka moana;
10 da vil din Haand ogsaa lede mig der, din højre holde mig fast!
Malaila no kou lima e alakai ai ia'u, A na kou lima akua hoi e hoopaa ia'u.
11 Og siger jeg: »Mørket skal skjule mig, Lyset blive Nat omkring mig!«
A ina olelo au, Oiaio, e haule mai ka pouli maluna o'u, Alaila, e lilo no ka po i malamalama a puni au.
12 saa er Mørket ej mørkt for dig, og Natten er klar som Dagen, Mørket er som Lyset.
Aole hoi e hoonalo ka pouli i kekahi mea ia oe, Hoomalamalama mai ka po me he ao la: Ua like no ka pouli, ua like hoi ka malamalama.
13 Thi du har dannet mine Nyrer, vævet mig i Moders Liv.
No ka mea, nau no i hooponopono i ko'u naau; A nau hoi i malama mai ia'u, ma ka opu o ko'u makuwahine.
14 Jeg vil takke dig, fordi jeg er underfuldt skabt; underfulde er dine Gerninger, det kender min Sjæl til fulde.
E mililani aku au ia oe, No ka mea, o kau hana kupanaha no wau a me ka makau; He kupanaha hoi kau mau hana, Ua ike pono no ko'u uhane.
15 Mine Ben var ikke skjult for dig, da jeg blev skabt i Løndom, virket i Jordens Dyb;
Aole i nalo ko'u kino ia oe, Ia'u i hanaia'i ma kahi malu, A kapili akamai ia malalo i ka honua.
16 som Foster saa dine Øjne mig, i din Bog var de alle skrevet, Dagene var bestemt, før en eneste af dem var kommet.
Ike mai no kou mau maka i ko'u opuu ana; A pau no hoi i ke kakauia iloko o kau buke, Na mea o'u i hooponoponoia'i mahope, Ia manawa, aole kekahi o ia mau mea.
17 Hvor kostelige er dine Tanker mig, Gud, hvor stor er dog deres Sum!
A ia'u hoi, nani ka waiwai o kou mau manao, e ke Akua! Nani hoi ka lehulehu o ko lakou mau haina!
18 Tæller jeg dem, er de flere end Sandet, jeg vaagner — og end er jeg hos dig.
Ina e helu wau, ua oi aku ko lakou kinikini mamua o ke one: Ia'u e ala'i, ua mau loa no au me oe.
19 Vilde du dog dræbe de gudløse, Gud, maatte Blodets Mænd vige fra mig,
E pepehi io mai no oe i ka poe hewa, e ke Akua; E na kanaka koko, e hele aku oukou, mai o'u aku nei.
20 de, som taler om dig paa Skrømt og sværger falsk ved dit Navn.
Ka poe olelo hewa aku ia oe, Ua hookieide kou poe enemi ma ka lapuwale.
21 Jeg hader jo dem, der hader dig, HERRE, og væmmes ved dem, der staar dig imod;
E Iehova, aole anei au i inaina aku i ka poe inaina ia oe? A hoopailua hoi i ka poe ala ku e ia oe?
22 med fuldt Had hader jeg dem, de er ogsaa mine Fjender.
Ua inaina aku au ia lakou, me ka inaina hemolele; He poe enemi lakou no'u.
23 Ransag mig, Gud, og kend mit Hjerte, prøv mig og kend mine Tanker!
E huli mai oe ia'u, e ke Akua, a e ike i ko'u naau; E hoao mai oe ia'u, a e ike i ko'u manao.
24 Se, om jeg er paa Smertens Vej, og led mig paa Evigheds Vej!
E nana mai hoi ina paha he aoao hewa iloko o'u, A e alakai ia'u ma ka aoao ola loa.
