Salme 139
1 Til Sangmesteren. Af David. En Salme. HERRE, du ransager mig og kender mig!
Pou chèf sanba yo. Se yon sòm David. Seyè, ou sonde m', ou konnen ki moun mwen ye.
2 Du ved, naar jeg sidder, og naar jeg staar op, du fatter min Tanke i Frastand,
Ou konnen lè m' chita, ou konnen lè m' kanpe. Ou rete byen lwen, ou konnen tou sa k'ap pase nan tèt mwen.
3 du har Rede paa, hvor jeg gaar eller ligger, og alle mine Veje kender du grant.
Mwen te mèt ap mache, mwen te mèt kouche, ou wè m', ou konnen tou sa m'ap fè.
4 Thi før Ordet er til paa min Tunge, se, da ved du det, HERRE, til fulde.
Mwen poko menm louvri bouch mwen, ou gen tan konnen tou sa mwen pral di.
5 Bagfra og forfra omslutter du mig, du lægger din Haand paa mig.
Kote m' vire, ou la bò kote m', w'ap pwoteje m' ak pouvwa ou.
6 At fatte det er mig for underfuldt, for højt, jeg evner det ikke!
Konesans ou genyen yo twòp pou mwen. Yo depase m', mwen pa konprann yo.
7 Hvorhen skal jeg gaa for din Aand, og hvor skal jeg fly for dit Aasyn?
Ki bò mwen ta ale pou m' pa jwenn ak ou? Ki bò mwen ta ale pou ou pa wè m' devan je ou?
Si m' moute nan syèl la, se la ou ye. Si m' desann kote mò yo ye a, ou la tou. (Sheol h7585)
9 tager jeg Morgenrødens Vinger, fæster jeg Bo, hvor Havet ender,
Si m' vole ale bò kote solèy leve, osinon si m' al rete bò lòt bò lanmè,
10 da vil din Haand ogsaa lede mig der, din højre holde mig fast!
l'a ankò, w'ap toujou la pou mennen m', w'ap la pou pwoteje m'.
11 Og siger jeg: »Mørket skal skjule mig, Lyset blive Nat omkring mig!«
Si mwen di: -Bon! M' pral kache nan fènwa a. M' pral rete kote tout limyè mouri.
12 saa er Mørket ej mørkt for dig, og Natten er klar som Dagen, Mørket er som Lyset.
Fènwa pa fè nwa pou ou. Lannwit klere kou lajounen pou ou. Kit li fènwa, kit li lajounen, se menm bagay pou ou.
13 Thi du har dannet mine Nyrer, vævet mig i Moders Liv.
Wi, se ou ki fòme tout pati nan kò m', se ou ki ranje yo byen ranje nan vant manman m'.
14 Jeg vil takke dig, fordi jeg er underfuldt skabt; underfulde er dine Gerninger, det kender min Sjæl til fulde.
M'ap fè lwanj ou, paske ou pa manke fè bèl bagay. Tou sa ou fè se bèl bagay. Mwen konn sa byen.
15 Mine Ben var ikke skjult for dig, da jeg blev skabt i Løndom, virket i Jordens Dyb;
Ou te konnen tout zo nan kò m', depi lè m' t'ap fòme kote moun pa t' ka wè a, depi lè ou t'ap travay mwen ak ladrès nan fon tè a.
16 som Foster saa dine Øjne mig, i din Bog var de alle skrevet, Dagene var bestemt, før en eneste af dem var kommet.
Depi anvan m' te fèt, tout lavi m' te devan je ou. Tou sa mwen tapral fè te deja ekri nan liv ou, anvan menm mwen te fè yo.
17 Hvor kostelige er dine Tanker mig, Gud, hvor stor er dog deres Sum!
Bondye, sa ki nan tèt ou twò difisil pou m' konprann, lèfini yo anpil!
18 Tæller jeg dem, er de flere end Sandet, jeg vaagner — og end er jeg hos dig.
Si m' ta vle konte yo, yo ta pi plis pase grenn sab ki bò lanmè. Si m' ta janm rive fin konte yo, mwen p'ap pi konnen ou pase sa.
19 Vilde du dog dræbe de gudløse, Gud, maatte Blodets Mænd vige fra mig,
Bondye, si ou ta vle touye mechan yo! Si ou ta vle fè ansasen yo manyè kite m' an repo!
20 de, som taler om dig paa Skrømt og sværger falsk ved dit Navn.
Yo anba chal! Y'ap revòlte kont ou. Y'ap pale ou mal.
21 Jeg hader jo dem, der hader dig, HERRE, og væmmes ved dem, der staar dig imod;
Seyè, kouman ou ta vle pou m' pa rayi moun ki rayi ou yo! Kouman ou ta vle pou m' pa gen degoutans pou moun k'ap leve dèyè ou yo?
22 med fuldt Had hader jeg dem, de er ogsaa mine Fjender.
Mwen pa manke rayi yo. Mwen konsidere yo tankou lènmi m'.
23 Ransag mig, Gud, og kend mit Hjerte, prøv mig og kend mine Tanker!
Sonde m', Bondye! Wè tou sa ki nan kè m'! Fouye m'! Wè tou sa ki nan lide m'!
24 Se, om jeg er paa Smertens Vej, og led mig paa Evigheds Vej!
Gade wè si m' sou yon move chemen. Mennen m' sou chemen ki la pou tout tan an.
