Salme 129

1 Sang til Festrejserne.

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 De trængte mig haardt fra min Ungdom — saa sige Israel — de trængte mig haardt fra min Ungdom, men kued mig ikke.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 blive som Græs paa Tage, der visner, førend det skyder Straa,

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 og ikke fylder Høstkarlens Haand og Opbinderens Favn;

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 Folk, som gaar forbi, siger ikke: »HERRENS Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENS Navn!«

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»