Salme 129

1 Sang til Festrejserne.

Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)

2 De trængte mig haardt fra min Ungdom — saa sige Israel — de trængte mig haardt fra min Ungdom, men kued mig ikke.

og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!

3 Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;

Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:

4 retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.

„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.

5 Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,

Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.

6 blive som Græs paa Tage, der visner, førend det skyder Straa,

Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.

7 og ikke fylder Høstkarlens Haand og Opbinderens Favn;

Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.

8 Folk, som gaar forbi, siger ikke: »HERRENS Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENS Navn!«

Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“