Salme 12

1 Til Sangmesteren. Efter den ottende. En Salme af David.

Müzik şefi için - Sekiz telli sazlarla - Davut'un mezmuru Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı, Güvenilir insanlar yok oldu.

2 HERRE, hjælp, thi de fromme er borte, svundet er Troskab blandt Menneskens Børn;

Herkes birbirine yalan söylüyor, Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.

3 de taler Løgn, den ene til den anden, med svigefulde Læber og tvedelt Hjerte.

Sustursun RAB dalkavukların ağzını, Büyüklenen dilleri.

4 Hver svigefuld Læbe udrydde HERREN, den Tunge, der taler store Ord,

Onlar ki, “Dilimizle kazanırız, Dudaklarımız emrimizde, Kim bize efendilik edebilir?” derler.

5 dem, som siger: »Vor Tunge gør os stærke, vore Læber er med os, hvo er vor Herre?«

“Şimdi kalkacağım” diyor RAB, “Çünkü mazlumlar eziliyor, Yoksullar inliyor, Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.”

6 »For armes Nød og fattiges Suk vil jeg nu staa op«, siger HERREN, »jeg frelser den, som man blæser ad.«

RAB'bin sözleri pak sözlerdir; Toprak ocakta eritilmiş, Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.

7 HERRENS Ord er rene Ord, det pure, syvfold lutrede Sølv.

Sen onları koru, ya RAB, Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!

8 HERRE, du vogter os, værner os evigt mod denne Slægt. De gudløse færdes frit overalt, naar Skarn ophøjes blandt Menneskens Børn.

İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce, Kötüler her yanda dolaşır oldu.