< Salme 119 >

1 Salige de, hvis Vandel er fuldkommen, de, som vandrer i HERRENS Lov.
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە ڕێگایان تەواوە، ئەوانەی بەپێی فێرکردنی یەزدان دەڕۆن.
2 Salige de, der agter paa hans Vidnesbyrd, søger ham af hele deres Hjerte,
خۆزگە بەوانە دەخوازرێ کە یاساکەی پەیڕەو دەکەن، بە هەموو دڵەوە ڕوو لە خودا دەکەن.
3 de, som ikke gør Uret, men vandrer paa hans Veje.
هەروەها خراپە ناکەن و بە ڕێگای ئەودا دەڕۆن.
4 Du har givet dine Befalinger, for at de nøje skal holdes.
تۆ ڕێنماییەکانت داوە، بۆ ئەوەی خەڵک بە تەواوی گوێڕایەڵی بن.
5 O, maatte jeg vandre med faste Skridt, saa jeg holder dine Vedtægter!
خۆزگە ڕێگاکانم بچەسپابوونایە لە بەجێگەیاندنی فەرزەکانت!
6 Da skulde jeg ikke blive til Skamme, thi jeg saa hen til alle dine Bud.
ئەو کاتە شەرمەزار نەدەبووم، کە دەمڕوانییە هەموو ڕاسپاردەکانت.
7 Jeg vil takke dig af oprigtigt Hjerte, naar jeg lærer din Retfærds Lovbud.
بە دڵی پاکەوە ستایشت دەکەم، کاتێک فێری حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم.
8 Jeg vil holde dine Vedtægter, svigt mig dog ikke helt!
فەرزەکانت بەجێدەهێنم، بە تەواوی وازم لێ مەهێنە.
9 Hvorledes holder en ung sin Vej ren? Ved at holde sig efter dit Ord.
گەنج بە چی هەڵسوکەوتی خۆی بێگەرد دەکات؟ بە پاراستنی وشەکانت.
10 Af hele mit Hjerte søger jeg dig, lad mig ikke fare vild fra dine Bud!
بە هەموو دڵەوە ڕوو لە تۆ دەکەم، مەهێڵە لە ڕاسپاردەکانت گومڕابم.
11 Jeg gemmer dit Ord i mit Hjerte for ikke at synde imod dig.
وشەکانی تۆم لەناو دڵم شاردووەتەوە، تاکو لە دژی تۆ گوناه نەکەم.
12 Lovet være du, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
ئەی یەزدان، ستایش بۆ تۆ! فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
13 Jeg kundgør med mine Læber alle din Munds Lovbud.
بە لێوەکانی خۆم، باسی هەموو حوکمەکانی دەمی تۆ دەکەم.
14 Jeg glæder mig over dine Vidnesbyrds Vej, som var det al Verdens Rigdom.
بە پەیڕەوکردنی یاساکانت شاد دەبم، وەک کەسێک سامانێکی زۆر دەبینێتەوە.
15 Jeg vil grunde paa dine Befalinger og se til dine Stier.
لە ڕێنماییەکانت ورد دەبمەوە، چاو دەبڕمە ڕێگاکانت.
16 I dine Vedtægter har jeg min Lyst, jeg glemmer ikke dit Ord.
بە فەرزەکانت دڵخۆش دەبم، وشەکانی تۆم لە یاد ناچێت.
17 Und din Tjener at leve, at jeg kan holde dit Ord.
چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکە، تاکو بژیم و گوێڕایەڵی فەرمانەکەت بم.
18 Oplad mine Øjne, at jeg maa skue de underfulde Ting i din Lov.
چاوم بکەرەوە تاکو ئەوانە ببینم، کردەوە سەرسوڕهێنەرەکان لە فێرکردنت.
19 Fremmed er jeg paa Jorden, skjul ikke dine Bud for mig!
من نامۆم لە زەوی، ڕاسپاردەکانی خۆتم لێ مەشارەوە.
20 Altid hentæres min Sjæl af Længsel efter dine Lovbud.
گیانم توایەوە لە تامەزرۆیی بۆ حوکمەکانت لە هەموو کاتێک.
21 Du truer de frække; forbandede er de, der viger fra dine Bud.
سەرزەنشتی لووت بەرزە نەفرەت لێکراوەکانت کرد، کە لە ڕاسپاردەکانی تۆ گومڕا بوون.
22 Vælt Haan og Ringeagt fra mig, thi jeg agter paa dine Vidnesbyrd.
ڕیسوایی و سووکایەتیم لەسەر لابە، چونکە یاسای تۆم پەیڕەو کردووە.
23 Om Fyrster oplægger Raad imod mig, grunder din Tjener paa dine Vedtægter.
هەرچەندە میرەکان دادەنیشن و لە دژم پیلان دەگێڕن، بەڵام خزمەتکارەکەت لە فەرزەکانت ورد دەبێتەوە.
24 Ja, dine Vidnesbyrd er min Lyst, det er dem, der giver mig Raad.
یاساکانت شادمانی منن، ئەوانە ڕاوێژکارەکانی منن.
25 I Støvet ligger min Sjæl, hold mig i Live efter dit Ord!
گیانم بە خۆڵەوە نووساوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە.
26 Mine Veje lagde jeg frem, og du bønhørte mig, dine Vedtægter lære du mig.
باسی ڕێگاکانی خۆمم کرد، تۆ بەدەنگمەوە هاتیت، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
27 Lad mig fatte dine Befalingers Vej og grunde paa dine Undere.
ڕێگای ڕێنماییەکانی خۆتم تێبگەیەنە، لە کارە سەرسوڕهێنەرەکانت ورد دەبمەوە.
28 Af Kummer græder min Sjæl, oprejs mig efter dit Ord!
گیانم لە خەفەتان توایەوە، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت بەهێزم بکە.
29 Lad Løgnens Vej være langt fra mig og skænk mig i Naade din Lov!
ڕێگای درۆم لێ دووربخەوە، لەگەڵم میهرەبان بە و فێری تەوراتی خۆتم بکە.
30 Troskabs Vej har jeg valgt, dine Lovbud attraar jeg.
ڕێگای ڕاستیم هەڵبژاردووە، حوکمەکانی تۆم خستووەتە بەرچاوم.
31 Jeg hænger ved dine Vidnesbyrd, lad mig ikke beskæmmes, HERRE!
دەست بە یاساکانی تۆوە دەگرم، ئەی یەزدان، ڕێ مەدە شەرمەزار بم!
32 Jeg vil løbe dine Buds Vej, thi du giver mit Hjerte at aande frit.
بە ڕاکردن لەسەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت دەڕۆم، چونکە دڵی منت ئازاد کرد.
33 Lær mig, HERRE, dine Vedtægters Vej, saa jeg agter derpaa til Enden.
ئەی یەزدان، فێری ڕێگای فەرزەکانی خۆتم بکە، هەتا کۆتایی بەجێیان دەهێنم.
34 Giv mig Kløgt, saa jeg agter paa din Lov og holder den af hele mit Hjerte.
تێمبگەیەنە و فێرکردنت پەیڕەو دەکەم، بە هەموو دڵەوە گوێڕایەڵی دەبم.
35 Før mig ad dine Buds Sti, thi jeg har Lyst til dem.
بمخە سەر ڕێگای ڕاسپاردەکانت، چونکە دڵخۆشم دەکەن.
36 Bøj mit Hjerte til dine Vidnesbyrd og ej til uredelig Vinding.
دڵم بخەرە سەر یاساکانت، نەک سەر قازانج.
37 Vend mine Øjne bort fra Tant, hold mig i Live ved dit Ord!
چاوم وەرگێڕە لە تەماشاکردنی شتی پووچ، لە ڕێگای خۆتدا بمبوژێنەوە.
38 Stadfæst for din Tjener dit Ord, saa jeg lærer at frygte dig.
بەڵێنی خۆت بۆ خزتمەتکارەکەت بهێنە دی، ئەوەی بەوانەت داوە کە لێت دەترسن.
39 Hold borte fra mig den Skændsel, jeg frygter, thi dine Lovbud er gode.
ئەو سووکایەتییەم لەسەر لابە کە لێی دەترسم، چونکە حوکمەکانت چاکن.
40 Se, dine Befalinger længes jeg efter, hold mig i Live ved din Retfærd!
ئەوەتا پەرۆشی ڕێنماییەکانی تۆم، بە ڕاستودروستی خۆت بمژیێنەوە.
41 Lad din Miskundhed komme over mig, HERRE, din Frelse efter dit Ord,
ئەی یەزدان، با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەتم بۆ بێت، ڕزگارییەکەت بەگوێرەی بەڵێنی خۆت،
42 saa jeg har Svar til dem, der spotter mig, thi jeg stoler paa dit Ord.
جا وەڵامی ئەوە دەدەمەوە کە گاڵتەم پێ دەکات، چونکە پشتم بە بەڵێنی تۆ بەستووە.
43 Tag ikke ganske Sandheds Ord fra min Mund, thi jeg bier paa dine Lovbud.
وشەی ڕاست هەرگیز لە دەمم دوور مەخەوە، چونکە ئومێدم بە حوکمەکانی تۆ هەیە.
44 Jeg vil stadig holde din Lov, ja evigt og altid;
بە بەردەوامی گوێڕایەڵی فێرکردنی تۆ دەبم، هەتاهەتایە و هەتاسەر.
45 jeg vil vandre i aabent Land, thi dine Befalinger ligger mig paa Sinde.
بە ئازادی دەڕۆم، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم.
46 Jeg vil tale om dine Vidnesbyrd for Konger uden at blues;
لەبەردەم پاشاکانیش باسی یاساکانی تۆ دەکەم، شەرمەزاریش نابم.
47 jeg vil fryde mig over dine Bud, som jeg højligen elsker;
خۆشی لە ڕاسپاردەکانت دەبینم، چونکە حەزم لێیانە.
48 jeg vil udrække Hænderne mod dine Bud og grunde paa dine Vedtægter.
دەست بۆ ڕاسپاردەکانت بەرز دەکەمەوە، ئەوەی خۆشم دەوێت، سەرنج دەدەمە فەرزەکانت.
49 Kom Ordet til din Tjener i Hu, fordi du har ladet mig haabe.
پەیمانی خۆت لەبیر بێت بۆ خزمەتکارەکەت، چونکە هیوات پێم داوە.
50 Det er min Trøst i Nød, at dit Ord har holdt mig i Live.
لە کاتی تەنگانەمدا دڵنەوایی من ئەمەیە: بەڵێنەکەت منی ژیاندەوە.
51 De frække haaned mig saare, dog veg jeg ej fra din Lov.
لووتبەرزەکان زۆر گاڵتەم پێ دەکەن، بەڵام من لە فێرکردنی تۆ لام نەداوە.
52 Dine Lovbud fra fordum, HERRE, kom jeg i Hu og fandt Trøst.
ئەی یەزدان، حوکمە لەمێژینەکانی تۆم هاتەوە یاد، دڵنەواییم هاتەوە.
53 Harme greb mig over de gudløse, dem, der slipper din Lov.
لەبەر بەدکاران تووڕەییم جۆشا، ئەوانەی وازیان لە فێرکردنی تۆ هێناوە.
54 Dine Vedtægter blev mig til Sange i min Udlændigheds Hus.
فەرزەکانت بوونە بابەت گۆرانییەکانم، لە ماڵی ئاوارەییم.
55 Om Natten kom jeg dit Navn i Hu, HERRE, jeg holdt din Lov.
ئەی یەزدان، بە شەو یادی ناوی تۆ دەکەمەوە و گوێڕایەڵی فێرکردنت دەبم.
56 Det blev min lykkelige Lod: at agte paa dine Befalinger.
ئەم نەریتە بۆ من بوو: ڕێنماییەکانی تۆم پەیڕەو کرد.
57 Min Del er HERREN, jeg satte mig for at holde dine Ord.
ئەی یەزدان، تۆ بەشی منی، بەڵێنم داوە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت بم.
58 Jeg bønfaldt dig af hele mit Hjerte, vær mig naadig efter dit Ord!
بە هەموو دڵەوە داوای ڕەزامەندی تۆ دەکەم، بەپێی بەڵێنی خۆت لەگەڵم میهرەبان بە.
59 Jeg overtænkte mine Veje og styred min Fod tilbage til dine Vidnesbyrd.
لە ڕێگای خۆم ڕامام، پێم بەرەو یاساکانت وەرگێڕایەوە.
60 Jeg hasted og tøved ikke med at holde dine Bud.
خێرا بووم و دوا نەکەوتم لە بەجێگەیاندنی ڕاسپاردەکانت.
61 De gudløses Snarer omgav mig, men jeg glemte ikke din Lov.
گوریسی بەدکاران منیان بەستووەتەوە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم.
62 Jeg staar op ved Midnat og takker dig for dine retfærdige Lovbud.
لە نیوەشەودا هەڵدەستم بۆ ئەوەی ستایشت بکەم لەسەر حوکمە ڕاستودروستەکانت.
63 Jeg er Fælle med alle, der frygter dig og holder dine Befalinger.
من هاوڕێی هەموو ئەوانەم لە تۆ دەترسن، لەوانەی ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەن.
64 Jorden er fuld af din Miskundhed, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
ئەی یەزدان، خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت زەوی پڕکردووە، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
65 Du gjorde vel mod din Tjener, HERRE, efter dit Ord.
ئەی یەزدان، چاکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت کرد، بەگوێرەی بەڵێنی خۆت.
66 Giv mig Forstand og indsigt, thi jeg tror paa dine Bud.
هەستی باش و زانینم فێر بکە، چونکە باوەڕم بە ڕاسپاردەکانت هەیە.
67 Før jeg blev ydmyget, for jeg vild, nu holder jeg dit Ord.
بەر لەوەی زەلیل بم گومڕا بووم، بەڵام ئێستا گوێڕایەڵی فەرمایشتەکەت دەبم.
68 God er du og gør godt, lær mig dine Vedtægter!
تۆ چاکیت و چاکەکاری، فەرزەکانی خۆتم فێر بکە.
69 De frække tilsøler mig med Løgn, men paa dine Bud tager jeg hjerteligt Vare.
لووتبەرزان درۆم بۆ هەڵدەبەستن، بەڵام من بە هەموو دڵەوە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم.
70 Deres Hjerte er dorskt som Fedt, jeg har min Lyst i din Lov.
دڵیان وەک پیو بێ هەستە، بەڵام فێرکردنت شادییە بۆ من.
71 Det var godt, at jeg blev ydmyget, saa jeg kunde lære dine Vedtægter.
چاک بوو بۆ من کە زەلیل بم، بۆ ئەوەی فێری فەرزەکانت بم.
72 Din Munds Lov er mig mere værd end Guld og Sølv i Dynger.
فێرکردنی دەمی تۆ لە هەزار زێڕ و زیو باشترە بۆ من.
73 Dine Hænder skabte og dannede mig, giv mig Indsigt, saa jeg kan lære dine Bud!
دەستی تۆ دروستی کردم و دایڕشتم، تێمبگەیەنە تاکو فێری ڕاسپاردەکانت بم.
74 De, der frygter dig, ser mig og glædes, thi jeg bier paa dit Ord.
ئەوانەی لێت دەترسن شادمان دەبن کاتێک دەمبینن، چونکە من هیوام بە بەڵێنی تۆ هەیە.
75 HERRE, jeg ved, at dine Bud er retfærdige, i Trofasthed har du ydmyget mig.
ئەی یەزدان، زانیم کە حوکمەکانت ڕاستودروستە، بە دڵسۆزی زەلیلت کردم.
76 Lad din Miskundhed være min Trøst efter dit Ord til din Tjener!
با خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بۆ دڵنەواییم بێت، بەپێی بەڵێنەکەت بۆ خزمەتکارەکەت.
77 Din Barmhjertighed finde mig, at jeg maa leve, thi din Lov er min Lyst.
با بەزەییت بێتە لام بۆ ئەوەی بژیم، چونکە فێرکردنی تۆ شادمانییە بۆ من.
78 Lad de frække beskæmmes, thi de gør mig skammelig Uret, jeg grunder paa dine Befalinger.
با لووتبەرزان شەرمەزار بن، چونکە بوختانیان بۆ هەڵبەستم، بەڵام من سەرنج دەدەمە ڕێنماییەکانت.
79 Lad dem, der frygter dig, vende sig til mig, de, der kender dine Vidnesbyrd.
با ئەوانەی لێت دەترسن بگەڕێنەوە لای من، ئەوانەی لە یاساکانی تۆ تێدەگەن.
80 Lad mit Hjerte være fuldkomment i dine Vedtægter, at jeg ikke skal blive til Skamme.
با دڵم تەواو بێت لە فەرزەکانت، بۆ ئەوەی شەرمەزار نەبم.
81 Efter din Frelse længes min Sjæl, jeg bier paa dit Ord.
گیانم پەرۆشی ڕزگاریی تۆیە، ئومێدم بە بەڵێنی تۆیە.
82 Mine Øjne længes efter dit Ord og siger: »Hvornaar mon du trøster mig?«
چاوم کز بوو لە چاوەڕوانی بەڵێنەکەت، دەپرسم: «کەی دڵنەواییم دەکەیت؟»
83 Thi jeg er som en Lædersæk i Røg, men dine Vedtægter glemte jeg ikke.
هەرچەندە وەک مەشکەیەکی پڕ دووکەڵم لێهاتووە، فەرزەکانی تۆم لەیاد نەکردووە.
84 Hvor langt er vel din Tjeners Liv? Naar vil du dømme dem, der forfølger mig?
خزمەتکارەکەت دەبێ چەند ڕۆژ چاوەڕێ بکات؟ کەی حوکم دەدەیت بەسەر ئەوانەی من دەچەوسێننەوە؟
85 De frække grov mig Grave, de, som ej følger din Lov.
لووتبەرزان چاڵیان بۆم هەڵکەندووە، ئەمەش بەگوێرەی فێرکردنی تۆ نییە!
86 Alle dine Bud er trofaste, med Løgn forfølger man mig, o hjælp mig!
هەموو ڕاسپاردەکانت جێی متمانەن، فریام بکەوە، چونکە بە فێڵ دەمچەوسێننەوە!
87 De har næsten tilintetgjort mig paa Jorden, men dine Befalinger slipper jeg ikke.
خەریک بوو لەسەر زەوی کۆتاییم پێ بهێنن، بەڵام من دەستبەرداری ڕێنماییەکانی تۆ نەبووم.
88 Hold mig i Live efter din Miskundhed, at jeg kan holde din Munds Vidnesbyrd.
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە، یاساکانی دەمی تۆ پەیڕەو دەکەم.
89 HERRE, dit Ord er evigt, staar fast i Himlen.
ئەی یەزدان، فەرمایشتی تۆ هەتاهەتاییە، لە ئاسمان چەسپاوە.
90 Din Trofasthed varer fra Slægt til Slægt, du grundfæsted Jorden, og den staar fast.
دڵسۆزیت نەوە دوای نەوەیە، زەویت دامەزراند و دەمێنێت.
91 Dine Lovbud staar fast, de holder dine Tjenere oppe.
ئەوان بە حوکمەکانی تۆ هەتا ئەمڕۆ ماون، چونکە هەمووان خزمەتکاری تۆن.
92 Havde din Lov ej været min Lyst, da var jeg omkommet i min Elende.
ئەگەر فێرکردنی تۆ سەرچاوەی شادیم نەدەبوو، بە زەلیلی خۆم لەناودەچووم.
93 Aldrig i Evighed glemmer jeg dine Befalinger, thi ved dem holdt du mig i Live.
هەرگیز ڕێنماییەکانت لەبیرناکەم، چونکە بەوان منت ژیاندەوە.
94 Din er jeg, frels mig, thi dine Befalinger ligger mig paa Sinde.
من هی تۆم، ڕزگارم بکە، چونکە داواکاری ڕێنماییەکانی تۆم.
95 De gudløse lurer paa at lægge mig øde, dine Vidnesbyrd mærker jeg mig.
بەدکارەکان خۆیان بۆم ماتداوە تاکو بمفەوتێنن، بەڵام من لە یاساکانی تۆ ڕادەمێنم.
96 For alting saa jeg en Grænse, men saare vidt rækker dit Bud.
بۆ هەموو تەواوییەک سنوورم بینی، بەڵام ڕاسپاردەی تۆ زۆر فراوانە.
97 Hvor elsker jeg dog din Lov! Hele Dagen grunder jeg paa den.
چەند حەزم لە فێرکردنی تۆیە! بە درێژایی ڕۆژ لێی ورد دەبمەوە.
98 Dit Bud har gjort mig visere end mine Fjender, thi det er for stedse mit.
بەهۆی ڕاسپاردەکانت لە دوژمنەکانم داناتر بووم، چونکە هەتاهەتایە بۆ منە.
99 Jeg er klogere end alle mine Lærere, thi jeg grunder paa dine Vidnesbyrd.
لە هەموو مامۆستاکانم هۆشمەندتر بووم، چونکە لە یاساکانت ورد دەبمەوە.
100 Jeg har mere Forstand end de gamle; jeg agter paa dine Bud.
لە پیرەکان زیاتر تێدەگەم، چونکە ڕێنماییەکانت پەیڕەو دەکەم.
101 Jeg holder min Fod fra hver Vej, som er ond, at jeg kan holde dit Ord.
پێی خۆمم قەدەغە کردووە لە هەموو ڕێگایەکی خراپ، بۆ ئەوەی گوێڕایەڵی فەرمانی تۆ بم.
102 Fra dine Lovbud veg jeg ikke, thi du underviste mig.
لە حوکمەکانی تۆ لام نەداوە، چونکە تۆ خۆت فێرت کردووم.
103 Hvor sødt er dit Ord for min Gane, sødere end Honning for min Mund.
بەڵێنەکانت چەند شیرینن بۆ زمانم، لە هەنگوین شیرینترن بۆ دەمم.
104 Ved dine Befalinger fik jeg Forstand, saa jeg hader al Løgnens Vej.
لە ڕێنماییەکانی تۆ تێگەیشتنم بەدەستهێنا، بۆیە ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە.
105 Dit Ord er en Lygte for min Fod, et Lys paa min Sti.
وشەکانی تۆ چرایە بۆ پێیەکانم، ڕووناکییە بۆ ڕێگام.
106 Jeg svor en Ed og holdt den: at følge dine retfærdige Lovbud.
سوێندم خواردووە و بەجێی دەهێنم، کە ملکەچی حوکمە ڕاستودروستەکانت دەبم.
107 Jeg er saare ydmyget, HERRE, hold mig i Live efter dit Ord!
ئەی یەزدان، زۆر ئازارم چێژتووە، جا بەپێی بەڵێنی خۆت بمژیێنەوە.
108 Lad min Munds frivillige Ofre behage dig, HERRE, og lær mig dine Lovbud!
ئەی یەزدان، بە ستایشە خۆویستەکانی دەمم ڕازی بە، حوکمەکانی خۆتم فێر بکە.
109 Altid gaar jeg med Livet i Hænderne, men jeg glemte ikke din Lov.
هەمیشە گیانم لەناو دەستمدایە، بەڵام فێرکردنی تۆ لەبیرناکەم.
110 De gudløse lægger Snarer for mig, men fra dine Befalinger for jeg ej vild.
بەدکاران تەڵەیان بۆم ناوەتەوە، بەڵام من لە ڕێنماییەکانی تۆ گومڕا نابم.
111 Dine Vidnesbyrd fik jeg til evigt Eje, thi de er mit Hjertes Glæde.
یاساکانت هەتاهەتایە گەنجینەن بۆ من، چونکە ئەوان شادی دڵمن.
112 Jeg bøjed mit Hjerte til at holde dine Vedtægter for evigt til Enden.
دڵم بۆ بەجێهێنانی فەرزەکانت تەرخان دەکەم، هەتاهەتایە و هەتا کۆتایی.
113 Jeg hader tvesindet Mand, men jeg elsker din Lov.
ڕقم لە کەسانی دوودڵە، حەزم لە فێرکردنی تۆیە.
114 Mit Skjul og mit Skjold er du, jeg bier paa dit Ord.
تۆ پەناگا و قەڵغانی منیت، هیوام بە بەڵێنی تۆیە.
115 Vig fra mig, I, som gør ondt, jeg vil holde min Guds Bud.
ئەی بەدکارەکان، لێم دوور بکەونەوە، تاکو ڕاسپاردەکانی خودای خۆم پەیڕەو بکەم.
116 Støt mig efter dit Ord, at jeg maa leve, lad mig ikke beskæmmes i mit Haab!
بەپێی بەڵێنەکەی خۆت پشتم بگرە هەتا بژیم، لە ئومێدی خۆم شەرمەزارم مەکە.
117 Hold mig oppe, at jeg maa frelses og altid have min Lyst i dine Vedtægter!
پشتم بگرە و ڕزگاردەبم، هەمیشە چاوم لە فەرزەکانت دەبێت.
118 Du forkaster alle, der farer vild fra dine Vedtægter, thi de higer efter Løgn.
هەموو ئەوانەی لە فەرزەکانی تۆ گومڕا بوون ڕەتیان دەکەیتەوە، چونکە فێڵەکەیان پووچە.
119 For Slagger regner du alle Jordens gudløse, derfor elsker jeg dine Vidnesbyrd.
هەموو بەدکارانی زەوی وەک خڵت جیا دەکەیتەوە، بۆیە حەزم لە یاساکانتە.
120 Af Rædsel for dig gyser mit Kød, og jeg frygter for dine Lovbud.
لەشم لە تۆقینی تۆ دەلەرزێت و لە حوکمەکانت دەترسم.
121 Ret og Skel har jeg gjort, giv mig ikke hen til dem, der trænger mig!
دادپەروەری و ڕاستودروستیم بەجێهێناوە، ڕادەستی زۆردارم مەکە.
122 Gaa i Borgen for din Tjener, lad ikke de frække trænge mig!
بەڵێن بدە چاکە لەگەڵ خزمەتکاری خۆت بکەیت، با لووتبەرزەکان ستەمم لێ نەکەن.
123 Mine Øjne vansmægter efter din Frelse og efter dit Retfærds Ord.
چاوم شل بوو لە پەرۆشیم بۆ ڕزگارییەکەت، بۆ بەجێهێنانی بەڵێنە ڕاستودروستەکەت.
124 Gør med din Tjener efter din Miskundhed og lær mig dine Vedtægter!
بەپێی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت لەگەڵ خزمەتکارەکەت ڕەفتار بکە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
125 Jeg er din Tjener, giv mig Indsigt, at jeg maa kende dine Vidnesbyrd!
من خزمەتکاری تۆم، تێمبگەیەنە، بۆ ئەوەی لە یاساکانت تێبگەم.
126 Det er Tid for HERREN at gribe ind, de har krænket din Lov.
ئەی یەزدان، کاتی کارکردنی تۆیە، چونکە فێرکردنی تۆ شکێنراوە.
127 Derfor elsker jeg dine Bud fremfor Guld og Skatte.
لەبەر ئەوەی حەز لە ڕاسپاردەکانت دەکەم زیاتر لە زێڕ، لە زێڕی پوختەکراو،
128 Derfor følger jeg oprigtigt alle dine Befalinger og hader hver Løgnens Sti.
هەروەها لەبەر ئەوەی هەموو ڕێنماییەکانت بە ڕاست دەزانم، ڕقم لە هەموو ڕێگایەکی خوارە.
129 Underfulde er dine Vidnesbyrd, derfor agted min Sjæl paa dem.
یاساکانت سەرسوڕهێنەرە، بۆیە گیانم پەیڕەویان دەکات.
130 Tydes dine Ord, saa bringer de Lys, de giver enfoldige Indsigt.
ڕوونکردنەوەی فەرمایشتەکانت ڕووناکی دەبەخشێت، تێگەیشتنیش بە نەزانەکان.
131 Jeg aabned begærligt min Mund, thi min Attraa stod til dine Bud.
دەمم کردەوە و هەناسەبڕکێمە، چونکە پەرۆشی ڕاسپاردەکانی تۆم.
132 Vend dig til mig og vær mig naadig, som Ret er for dem, der elsker dit Navn!
ئاوڕم لێ بدەوە و لەگەڵم میهرەبان بە، وەک نەریتی خۆت بۆ ئەوانەی ناوی تۆیان خۆشدەوێت.
133 Lad ved dit Ord mine Skridt blive faste og ingen Uret faa Magten over mig!
هەنگاوەکانم لەسەر وتەکەت بچەسپێنە، مەهێڵە هیچ گوناهێک بەسەرمدا زاڵ بێت.
134 Udløs mig fra Menneskers Vold, at jeg maa holde dine Befalinger!
لە زۆرداری مرۆڤ بمکڕەوە، بۆ ئەوەی ڕێنماییەکانی تۆ پەیڕەو بکەم.
135 Lad dit Ansigt lyse over din Tjener og lær mig dine Vedtægter!
ڕووت بەسەر خزمەتکاری خۆتدا بدرەوشێنەوە، فێری فەرزەکانی خۆتم بکە.
136 Vand i Strømme græder mine Øjne, fordi man ej holder din Lov.
جۆگەی ئاو لە چاوەکانم دادەڕژێت، چونکە فێرکردنت پەیڕەو ناکرێت.
137 Du er retfærdig, HERRE, og retvise er dine Lovbud.
ئەی یەزدان، تۆ ڕاستودروستیت، حوکمەکانت ڕاستن.
138 Du slog dine Vidnesbyrd fast ved Retfærd og Troskab saa saare.
ئەو یاسایانەی دەرتکردووە ڕاستودروستن و بە تەواوی جێی متمانەن.
139 Min Nidkærhed har fortæret mig, thi mine Fjender har glemt dine Ord.
دڵگەرمیم سووتاندمی، چونکە دوژمنانم فەرمانەکانی تۆیان لەبیر کردووە.
140 Dit Ord er fuldkommen rent, din Tjener elsker det.
بەڵێنی تۆ زۆر تاقیکراوەتەوە، خزمەتکارەکەت حەزی لێیەتی.
141 Ringe og ussel er jeg, men dine Befalinger glemte jeg ikke.
من بچووک و ڕیسوام، بەڵام ڕێنماییەکانت لە یاد ناکەم.
142 Din Retfærd er Ret for evigt, din Lov er Sandhed.
ڕاستودروستیت هەتاهەتایی تەواوە و فێرکردنت ڕاستە.
143 Trængsel og Angst har ramt mig, men dine Bud er min Lyst.
تەنگانە و ناخۆشیم تووش بووە، بەڵام ڕاسپاردەکانت شادی منن.
144 Dine Vidnesbyrd er Ret for evigt, giv mig indsigt, at jeg maa leve!
یاساکانت هەتاهەتایە ڕاستودروستن، تێمبگەیەنە بۆ ئەوەی بژیم.
145 Jeg raaber af hele mit Hjerte, svar mig, HERRE, jeg agter paa dine Vedtægter.
پڕ بە دڵ هاوار دەکەم، ئەی یەزدان، وەڵامم بدەوە، فەرزەکانت بەجێدەهێنم.
146 Jeg raaber til dig, o frels mig, at jeg kan holde dine Vidnesbyrd!
هاوار بۆ تۆ دەکەم، ڕزگارم بکە! یاساکانت پەیڕەو دەکەم.
147 Aarle raaber jeg til dig om Hjælp og bier paa dine Ord.
پێش بەرەبەیان هەڵدەستم و هاوارت بۆ دەهێنم، ئومێدم بە بەڵێنی تۆ هەیە.
148 Før Nattevagtstimerne vaager mine Øjne for at grunde paa dit Ord.
بە درێژایی شەو بەئاگام، بۆ ئەوەی لە بەڵێنەکانت وردببمەوە.
149 Hør mig efter din Miskundhed, HERRE, hold mig i Live efter dit Lovbud!
بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت گوێ لە دەنگم بگرە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە.
150 De, der skændigt forfølger mig, er mig nær, men de er langt fra din Lov.
پیلانگێڕان نزیک بوونەوە، لە فێرکردنی تۆ دوورکەوتوونەتەوە.
151 Nær er du, o HERRE, og alle dine Bud er Sandhed.
بەڵام ئەی یەزدان، تۆ زۆر نزیکیت، هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستن.
152 For længst vandt jeg Indsigt af dine Vidnesbyrd, thi du har grundfæstet dem for evigt.
لەمێژە لە یاساکانت دەزانم، کە بۆ هەتاهەتایە داتناوە.
153 Se min Elende og fri mig, thi jeg glemte ikke din Lov.
سەیری ئازارم بکە و دەربازم بکە، چونکە فێرکردنی تۆ لەبیر ناکەم.
154 Før min Sag og udløs mig, hold mig i Live efter dit Ord!
پارێزەری لە گرفتەکەم بکە و بمکڕەوە، بەگوێرەی بەڵێنەکەت بمژیێنەوە.
155 Frelsen er langt fra de gudløse, thi dine Vedtægter ligger dem ikke paa Sinde.
ڕزگاری لە بەدکاران دوورە، چونکە بەدوای فەرزەکانتدا ناگەڕێن.
156 Din Barmhjertighed er stor, o HERRE, hold mig i Live efter dine Lovbud!
ئەی یەزدان، بەزەییت زۆرە، بەگوێرەی حوکمەکانت بمژیێنەوە.
157 Mange forfølger mig og er mig fjendske, fra dine Vidnesbyrd veg jeg ikke.
دوژمنانم و ئەوانەی دەمچەوسێننەوە زۆرن، بەڵام لە یاساکانی تۆ لام نەداوە.
158 Jeg væmmes ved Synet af troløse, der ikke holder dit Ord.
خیانەتکارانم بینی بێزم هاتەوە، چونکە گوێڕایەڵی فەرمانەکانت نەبوون.
159 Se til mig, thi jeg elsker dine Befalinger, HERRE, hold mig i Live efter din Miskundhed!
ببینە چەندە حەزم لە ڕێنماییەکانتە، ئەی یەزدان، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت بمژیێنەوە.
160 Summen af dit Ord er Sandhed, og alt dit retfærdige Lovbud varer evigt.
هەموو وشەکانی تۆ ڕاستییە، هەموو حوکمە ڕاستودروستەکانی هەتاهەتایین.
161 Fyrster forfulgte mig uden Grund, men mit Hjerte frygted dine Ord.
میرەکان بەبێ هۆ دەمچەوسێننەوە، بەڵام دڵم لە فەرمایشتی تۆ دەتۆقێت.
162 Jeg glæder mig over dit Ord som en, der har gjort et vældigt Bytte.
بە بەڵێنەکانت دڵشاد دەبم، وەک یەکێک دەستکەوتێکی زۆری چنگکەوتبێت.
163 Jeg hader og afskyr Løgn, din Lov har jeg derimod kær.
ڕقم لە درۆیە و قێزم لێی دەبێتەوە، بەڵام حەزم لە فێرکردنی تۆیە.
164 Jeg priser dig syv Gange daglig for dine retfærdige Lovbud.
ڕۆژانە حەوت جار ستایشت دەکەم، بۆ حوکمە ڕاستودروستەکانت.
165 Megen Fred har de, der elsker din Lov, og intet bliver til Anstød for dem.
ئاشتیێکی گەورە بۆ ئەوانەی حەز لە فێرکردنت دەکەن، هیچ شتێک بۆیان نابێتە کۆسپ.
166 Jeg haaber paa din Frelse, HERRE, og jeg har holdt dine Bud.
ئەی یەزدان، هیوام بە ڕزگاریی تۆیە، ڕاسپاردەکانی تۆ پەیڕەو دەکەم.
167 Min Sjæl har holdt dine Vidnesbyrd, jeg har dem saare kære.
گیانم یاساکانت پەیڕەو دەکات، چونکە زۆر حەزم لێیەتی.
168 Jeg holder dine Befalinger og Vidnesbyrd, thi du kender alle mine Veje.
ڕێنمایی و یاساکانی تۆ پەیڕەو دەکەم، چونکە هەموو ڕێگاکانم لەبەردەمتن.
169 Lad min Klage naa frem for dit Aasyn, HERRE, giv mig Indsigt efter dit Ord!
ئەی یەزدان، با هاوارم بگاتە بەردەمت، بەگوێرەی پەیمانی خۆت تێمبگەیەنە.
170 Lad min Bøn komme frem for dit Aasyn, frels mig efter dit Ord!
با پاڕانەوەم بێتە بەردەمت، بەگوێرەی بەڵێنەکەت دەربازم بکە.
171 Mine Læber skal synge din Pris, thi du lærer mig dine Vedtægter.
با لێوم ستایشی لێ بڕژێت، چونکە فێری فەرزەکانی خۆتم دەکەیت.
172 Min Tunge skal synge om dit Ord, thi alle dine Bud er Retfærd.
با زمانم گۆرانی بەسەر وتەکەتدا بڵێ، چونکە هەموو ڕاسپاردەکانت ڕاستودروستن.
173 Lad din Haand være mig til Hjælp, thi jeg valgte dine Befalinger.
با دەستت ئامادەبێت بۆ یارمەتیم، چونکە ڕێنماییەکانی تۆم هەڵبژاردووە.
174 Jeg længes efter din Frelse, HERRE, og din Lov er min Lyst.
ئەی یەزدان، من بە پەرۆشم بۆ ڕزگاریی تۆ، فێرکردنت شادی منە.
175 Gid min Sjæl maa leve, at den kan prise dig, og lad dine Lovbud være min Hjælp!
با گیانم بژیێتەوە بۆ ئەوەی ستایشت بکەم، حوکمەکانت یارمەتیم بدات.
176 Farer jeg vild som det tabte Faar, saa opsøg din Tjener, thi jeg glemte ikke dine Bud.
وەک بەرخی وێڵ گومڕا بووم، بەدوای خزمەتکارەکەتدا بگەڕێ، چونکە ڕاسپاردەکانی تۆم لەبیر نەکردووە.

< Salme 119 >