Salme 119
1 Salige de, hvis Vandel er fuldkommen, de, som vandrer i HERRENS Lov.
Άλεφ. Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ· οι περιπατούντες εν τω νόμω του Κυρίου·
2 Salige de, der agter paa hans Vidnesbyrd, søger ham af hele deres Hjerte,
Μακάριοι οι φυλάττοντες τα μαρτύρια αυτού, οι εκζητούντες αυτόν εξ όλης καρδίας·
3 de, som ikke gør Uret, men vandrer paa hans Veje.
αυτοί βεβαίως δεν πράττουσιν ανομίαν· εν ταις οδοίς αυτού περιπατούσι.
4 Du har givet dine Befalinger, for at de nøje skal holdes.
συ προσέταξας να φυλάττωνται ακριβώς αι εντολαί σου.
5 O, maatte jeg vandre med faste Skridt, saa jeg holder dine Vedtægter!
Είθε να κατευθύνωνται αι οδοί μου, διά να φυλάττω τα διατάγματά σου
6 Da skulde jeg ikke blive til Skamme, thi jeg saa hen til alle dine Bud.
Τότε δεν θέλω αισχυνθή, όταν επιβλέπω εις πάντα τα προστάγματά σου.
7 Jeg vil takke dig af oprigtigt Hjerte, naar jeg lærer din Retfærds Lovbud.
Θέλω σε δοξολογεί εν ευθύτητι καρδίας, όταν μάθω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
8 Jeg vil holde dine Vedtægter, svigt mig dog ikke helt!
Τα διατάγματά σου θέλω φυλάττει· μη με εγκαταλίπης ολοκλήρως.
9 Hvorledes holder en ung sin Vej ren? Ved at holde sig efter dit Ord.
Βεθ. Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν αυτού; φυλάττων τους λόγους σου.
10 Af hele mit Hjerte søger jeg dig, lad mig ikke fare vild fra dine Bud!
Εξ όλης της καρδίας μου σε εξεζήτησα· με μη αφήσης να αποπλανηθώ από των προσταγμάτων σου.
11 Jeg gemmer dit Ord i mit Hjerte for ikke at synde imod dig.
Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγιά σου, διά να μη αμαρτάνω εις σε.
12 Lovet være du, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
Ευλογητός είσαι, Κύριε· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
13 Jeg kundgør med mine Læber alle din Munds Lovbud.
Διά των χειλέων μου διηγήθην πάσας τας κρίσεις του στόματός σου.
14 Jeg glæder mig over dine Vidnesbyrds Vej, som var det al Verdens Rigdom.
Εν τη οδώ των μαρτυρίων σου ευφράνθην, ως διά πάντα τα πλούτη.
15 Jeg vil grunde paa dine Befalinger og se til dine Stier.
Εις τας εντολάς σου θέλω μελετά, και εις τας οδούς σου θέλω ενατενίζει.
16 I dine Vedtægter har jeg min Lyst, jeg glemmer ikke dit Ord.
Εις τα διατάγματά σου θέλω εντρυφά· δεν θέλω λησμονήσει τους λόγους σου.
17 Und din Tjener at leve, at jeg kan holde dit Ord.
Γίμελ. Αντάμειψον τον δούλον σου· ούτω θέλω ζήσει, και θέλω φυλάξει τον λόγον σου.
18 Oplad mine Øjne, at jeg maa skue de underfulde Ting i din Lov.
Άνοιξον τους οφθαλμούς μου, και θέλω βλέπει τα θαυμάσια τα εκ του νόμου σου.
19 Fremmed er jeg paa Jorden, skjul ikke dine Bud for mig!
Πάροικος είμαι εγώ εν τη γή· μη κρύψης απ' εμού τα προστάγματά σου.
20 Altid hentæres min Sjæl af Længsel efter dine Lovbud.
Η ψυχή μου λιποθυμεί εκ του πόθου τον οποίον έχω εις τας κρίσεις σου πάντοτε.
21 Du truer de frække; forbandede er de, der viger fra dine Bud.
Συ επετίμησας τους επικαταράτους υπερηφάνους, τους εκκλίνοντας από των προσταγμάτων σου.
22 Vælt Haan og Ringeagt fra mig, thi jeg agter paa dine Vidnesbyrd.
Σήκωσον απ' εμού το όνειδος και την καταφρόνησιν· διότι εφύλαξα τα μαρτύριά σου.
23 Om Fyrster oplægger Raad imod mig, grunder din Tjener paa dine Vedtægter.
Άρχοντες τωόντι εκάθισαν και ελάλουν εναντίον μου· αλλ' ο δούλός σου εμελέτα εις τα διατάγματά σου.
24 Ja, dine Vidnesbyrd er min Lyst, det er dem, der giver mig Raad.
Τα μαρτυριά σου βεβαίως είναι η τρυφή μου και οι σύμβουλοί μου.
25 I Støvet ligger min Sjæl, hold mig i Live efter dit Ord!
Δάλεθ. Η ψυχή μου εκολλήθη εις το χώμα· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
26 Mine Veje lagde jeg frem, og du bønhørte mig, dine Vedtægter lære du mig.
Εφανέρωσα τας οδούς μου, και μου εισήκουσας· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
27 Lad mig fatte dine Befalingers Vej og grunde paa dine Undere.
Κάμε με να εννοώ την οδόν των εντολών σου, και θέλω μελετά εις τα θαυμάσιά σου.
28 Af Kummer græder min Sjæl, oprejs mig efter dit Ord!
Η ψυχή μου τήκεται υπό θλίψεως· στερέωσόν με κατά τον λόγον σου.
29 Lad Løgnens Vej være langt fra mig og skænk mig i Naade din Lov!
Απομάκρυνον απ' εμού την οδόν του ψεύδους, και χάρισόν μοι τον νόμον σου.
30 Troskabs Vej har jeg valgt, dine Lovbud attraar jeg.
Την οδόν της αληθείας εξέλεξα· προ οφθαλμών μου έθεσα τας κρίσεις σου.
31 Jeg hænger ved dine Vidnesbyrd, lad mig ikke beskæmmes, HERRE!
Προσεκολλήθην εις τα μαρτύριά σου· Κύριε, μη με καταισχύνης.
32 Jeg vil løbe dine Buds Vej, thi du giver mit Hjerte at aande frit.
Την οδόν των προσταγμάτων σου θέλω τρέχει, όταν πλατύνης την καρδίαν μου.
33 Lær mig, HERRE, dine Vedtægters Vej, saa jeg agter derpaa til Enden.
Ε. Δίδαξόν με, Κύριε, την οδόν των διαταγμάτων σου, και θέλω φυλάττει αυτήν μέχρι τέλους.
34 Giv mig Kløgt, saa jeg agter paa din Lov og holder den af hele mit Hjerte.
Συνέτισόν με, και θέλω φυλάττει τον νόμον σου· ναι, θέλω φυλάττει αυτόν εν όλη καρδία.
35 Før mig ad dine Buds Sti, thi jeg har Lyst til dem.
Οδήγησόν με εις την οδόν των προσταγμάτων σου· διότι ευφραίνομαι εις αυτήν.
36 Bøj mit Hjerte til dine Vidnesbyrd og ej til uredelig Vinding.
Κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύριά σου και μη εις πλεονεξίαν.
37 Vend mine Øjne bort fra Tant, hold mig i Live ved dit Ord!
Απόστρεψον τους οφθαλμούς μου από του να βλέπωσι ματαιότητα· ζωοποίησόν με εν τη οδώ σου.
38 Stadfæst for din Tjener dit Ord, saa jeg lærer at frygte dig.
Εκτέλεσον τον λόγον σου προς τον δούλον σου, όστις είναι δεδομένος εις τον φόβον σου.
39 Hold borte fra mig den Skændsel, jeg frygter, thi dine Lovbud er gode.
Αφαίρεσον το όνειδός μου, το οποίον φοβούμαι· διότι αι κρίσεις σου είναι αγαθαί.
40 Se, dine Befalinger længes jeg efter, hold mig i Live ved din Retfærd!
Ιδού, επεθύμησα τας εντολάς σου· ζωοποίησόν με διά της δικαιοσύνης σου.
41 Lad din Miskundhed komme over mig, HERRE, din Frelse efter dit Ord,
Βάου. Και ας έλθη επ εμέ το έλεός σου, Κύριε, και η σωτηρία σου κατά τον λόγον σου.
42 saa jeg har Svar til dem, der spotter mig, thi jeg stoler paa dit Ord.
Τότε θέλω αποκριθή προς τον ονειδίζοντά με· διότι ελπίζω επί τον λόγον σου.
43 Tag ikke ganske Sandheds Ord fra min Mund, thi jeg bier paa dine Lovbud.
Και μη αφαιρέσης ολοτελώς από του στόματός μου τον λόγον της αληθείας· διότι ήλπισα επί τας κρίσεις σου.
44 Jeg vil stadig holde din Lov, ja evigt og altid;
Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα του αιώνος.
45 jeg vil vandre i aabent Land, thi dine Befalinger ligger mig paa Sinde.
Και θέλω περιπατεί εν ευρυχωρία· διότι εξεζήτησα τας εντολάς σου.
46 Jeg vil tale om dine Vidnesbyrd for Konger uden at blues;
Και θέλω ομιλεί περί των μαρτυρίων σου έμπροσθεν βασιλέων, και δεν θέλω αισχυνθή.
47 jeg vil fryde mig over dine Bud, som jeg højligen elsker;
Και θέλω εντρυφά εις τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα.
48 jeg vil udrække Hænderne mod dine Bud og grunde paa dine Vedtægter.
Και θέλω υψόνει τας χείρας μου προς τα προστάγματά σου, τα οποία ηγάπησα· και θέλω μελετά εις τα διατάγματά σου.
49 Kom Ordet til din Tjener i Hu, fordi du har ladet mig haabe.
Ζάϊν. Ενθυμήθητι τον λόγον τον προς τον δούλον σου, εις τον οποίον με επήλπισας.
50 Det er min Trøst i Nød, at dit Ord har holdt mig i Live.
Αύτη είναι η παρηγορία μου εν τη θλίψει μου, ότι ο λόγος σου με εζωοποίησεν.
51 De frække haaned mig saare, dog veg jeg ej fra din Lov.
Οι υπερήφανοι με εχλεύαζον σφόδρα· αλλ' εγώ από του νόμου σου δεν εξέκλινα.
52 Dine Lovbud fra fordum, HERRE, kom jeg i Hu og fandt Trøst.
Ενεθυμήθην τας απ' αιώνος κρίσεις σου, Κύριε, και παρηγορήθην.
53 Harme greb mig over de gudløse, dem, der slipper din Lov.
Φρίκη με κατέλαβεν εξ αιτίας των ασεβών, των εγκαταλειπόντων τον νόμον σου.
54 Dine Vedtægter blev mig til Sange i min Udlændigheds Hus.
Τα διατάγματά σου υπήρξαν εις εμέ ψαλμωδίαι εν τω οίκω της παροικίας μου.
55 Om Natten kom jeg dit Navn i Hu, HERRE, jeg holdt din Lov.
Ενεθυμήθην εν νυκτί το όνομά σου, Κύριε· και εφύλαξα τον νόμον σου.
56 Det blev min lykkelige Lod: at agte paa dine Befalinger.
Τούτο έγεινεν εις εμέ, διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
57 Min Del er HERREN, jeg satte mig for at holde dine Ord.
Χεθ. Συ, Κύριε, μερίς μου είσαι· είπα να φυλάξω τους λόγους σου.
58 Jeg bønfaldt dig af hele mit Hjerte, vær mig naadig efter dit Ord!
Παρεκάλεσα το πρόσωπόν σου εν όλη καρδία· ελέησόν με κατά τον λόγον σου.
59 Jeg overtænkte mine Veje og styred min Fod tilbage til dine Vidnesbyrd.
Διελογίσθην τας οδούς μου και έστρεψα τους πόδας μου εις τα μαρτύριά σου.
60 Jeg hasted og tøved ikke med at holde dine Bud.
Έσπευσα και δεν εβράδυνα να φυλάξω τα προστάγματά σου.
61 De gudløses Snarer omgav mig, men jeg glemte ikke din Lov.
Στίφη ασεβών με περιεκύκλωσαν· αλλ' εγώ δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
62 Jeg staar op ved Midnat og takker dig for dine retfærdige Lovbud.
Το μεσονύκτιον εγείρομαι διά να σε δοξολογώ διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
63 Jeg er Fælle med alle, der frygter dig og holder dine Befalinger.
Εγώ είμαι μέτοχος πάντων των φοβουμένων σε και φυλαττόντων τας εντολάς σου.
64 Jorden er fuld af din Miskundhed, HERRE, lær mig dine Vedtægter!
Η γη, Κύριε, είναι πλήρης του ελέους σου· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
65 Du gjorde vel mod din Tjener, HERRE, efter dit Ord.
Τεθ. Συ, Κύριε, ευηργέτησας τον δούλον σου κατά τον λόγον σου.
66 Giv mig Forstand og indsigt, thi jeg tror paa dine Bud.
Δίδαξόν με φρόνησιν και γνώσιν· διότι επίστευσα εις τα προστάγματά σου.
67 Før jeg blev ydmyget, for jeg vild, nu holder jeg dit Ord.
Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην· αλλά τώρα εφύλαξα τον λόγον σου.
68 God er du og gør godt, lær mig dine Vedtægter!
Συ είσαι αγαθός και αγαθοποιός· δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
69 De frække tilsøler mig med Løgn, men paa dine Bud tager jeg hjerteligt Vare.
Οι υπερήφανοι έπλεξαν κατ' εμού ψεύδος· αλλ' εγώ εν όλη καρδία θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
70 Deres Hjerte er dorskt som Fedt, jeg har min Lyst i din Lov.
Η καρδία αυτών έπηξεν ως πάχος· αλλ' εγώ εντρυφώ εις τον νόμον σου.
71 Det var godt, at jeg blev ydmyget, saa jeg kunde lære dine Vedtægter.
Καλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, διά να μάθω τα διατάγματά σου.
72 Din Munds Lov er mig mere værd end Guld og Sølv i Dynger.
Ο νόμος του στόματός σου είναι καλήτερος εις εμέ, υπέρ χιλιάδας χρυσίου και αργυρίου.
73 Dine Hænder skabte og dannede mig, giv mig Indsigt, saa jeg kan lære dine Bud!
Ιώδ. Αι χείρές σου με έκαμαν και με έπλασαν· συνέτισόν με, και θέλω μάθει τα προστάγματά σου.
74 De, der frygter dig, ser mig og glædes, thi jeg bier paa dit Ord.
Οι φοβούμενοί σε θέλουσι με ιδεί και ευφρανθή, διότι ήλπισα επί τον λόγον σου.
75 HERRE, jeg ved, at dine Bud er retfærdige, i Trofasthed har du ydmyget mig.
Γνωρίζω, Κύριε, ότι αι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστώς με εταλαιπώρησας.
76 Lad din Miskundhed være min Trøst efter dit Ord til din Tjener!
Ας με παρηγορήση, δέομαι, το έλεός σου, κατά τον λόγον σου τον προς τον δούλον σου.
77 Din Barmhjertighed finde mig, at jeg maa leve, thi din Lov er min Lyst.
Ας έλθωσιν επ' εμέ οι οικτιρμοί σου, διά να ζώ· διότι ο νόμος σου είναι η τρυφή μου.
78 Lad de frække beskæmmes, thi de gør mig skammelig Uret, jeg grunder paa dine Befalinger.
Ας αισχυνθώσιν οι υπερήφανοι, διότι ζητούσιν αδίκως να με ανατρέψωσιν· αλλ' εγώ θέλω μελετά εις τας εντολάς σου.
79 Lad dem, der frygter dig, vende sig til mig, de, der kender dine Vidnesbyrd.
Ας επιστρέψωσιν εις εμέ οι φοβούμενοί σε, και οι γνωρίζοντες τα μαρτύριά σου·
80 Lad mit Hjerte være fuldkomment i dine Vedtægter, at jeg ikke skal blive til Skamme.
Ας ήναι η καρδία μου άμωμος εις τα διατάγματά σου, διά να μη αισχυνθώ.
81 Efter din Frelse længes min Sjæl, jeg bier paa dit Ord.
Καφ. Λιποθυμεί η ψυχή μου διά την σωτηρίαν σου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
82 Mine Øjne længes efter dit Ord og siger: »Hvornaar mon du trøster mig?«
Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά τον λόγον σου, λέγοντες, Πότε θέλεις με παρηγορήσει;
83 Thi jeg er som en Lædersæk i Røg, men dine Vedtægter glemte jeg ikke.
Διότι έγεινα ως ασκός εν τω καπνώ· αλλά τα διατάγματά σου δεν ελησμόνησα.
84 Hvor langt er vel din Tjeners Liv? Naar vil du dømme dem, der forfølger mig?
Πόσαι είναι αι ημέραι του δούλου σου; πότε θέλεις κάμει κρίσιν εναντίον των καταδιωκόντων με;
85 De frække grov mig Grave, de, som ej følger din Lov.
Οι υπερήφανοι, οι εναντίοι του νόμου σου, έσκαψαν εις εμέ λάκκους.
86 Alle dine Bud er trofaste, med Løgn forfølger man mig, o hjælp mig!
Πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια· αδίκως με κατατρέχουσι· βοήθησόν μοι.
87 De har næsten tilintetgjort mig paa Jorden, men dine Befalinger slipper jeg ikke.
Παρ' ολίγον με κατέστρεψαν εις την γήν· αλλ' εγώ δεν εγκατέλιπον τας εντολάς σου.
88 Hold mig i Live efter din Miskundhed, at jeg kan holde din Munds Vidnesbyrd.
Ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου· και θέλω φυλάξει τα μαρτύρια του στόματός σου.
89 HERRE, dit Ord er evigt, staar fast i Himlen.
Λάμεδ. Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω ουρανώ·
90 Din Trofasthed varer fra Slægt til Slægt, du grundfæsted Jorden, og den staar fast.
η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν· εθεμελίωσας την γην, και διαμένει.
91 Dine Lovbud staar fast, de holder dine Tjenere oppe.
Κατά τας διατάξεις σου διαμένουσιν έως της σήμερον, διότι τα σύμπαντα είναι δούλοι σου.
92 Havde din Lov ej været min Lyst, da var jeg omkommet i min Elende.
Εάν ο νόμος σου δεν ήτο η τρυφή μου, τότε ήθελον χαθή εν τη θλίψει μου.
93 Aldrig i Evighed glemmer jeg dine Befalinger, thi ved dem holdt du mig i Live.
Εις τον αιώνα δεν θέλω λησμονήσει τας εντολάς σου, διότι εν αυταίς με εζωοποίησας.
94 Din er jeg, frels mig, thi dine Befalinger ligger mig paa Sinde.
Σος είμαι εγώ· σώσον με· διότι τας εντολάς σου εξεζήτησα.
95 De gudløse lurer paa at lægge mig øde, dine Vidnesbyrd mærker jeg mig.
Οι ασεβείς με περιέμενον διά να με αφανίσωσιν· αλλ' εγώ θέλω προσέχει εις τα μαρτύριά σου.
96 For alting saa jeg en Grænse, men saare vidt rækker dit Bud.
Εις πάσαν τελειότητα είδον όριον· αλλ' ο νόμος σου είναι πλατύς σφόδρα.
97 Hvor elsker jeg dog din Lov! Hele Dagen grunder jeg paa den.
Μεμ. Πόσον αγαπώ τον νόμον σου· όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.
98 Dit Bud har gjort mig visere end mine Fjender, thi det er for stedse mit.
Διά των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου, διότι είναι πάντοτε μετ' εμού.
99 Jeg er klogere end alle mine Lærere, thi jeg grunder paa dine Vidnesbyrd.
Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου.
100 Jeg har mere Forstand end de gamle; jeg agter paa dine Bud.
Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.
101 Jeg holder min Fod fra hver Vej, som er ond, at jeg kan holde dit Ord.
Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου, διά να φυλάξω τον λόγον σου.
102 Fra dine Lovbud veg jeg ikke, thi du underviste mig.
Από των κρίσεών σου δεν εξέκλινα· διότι συ με εδίδαξας.
103 Hvor sødt er dit Ord for min Gane, sødere end Honning for min Mund.
Πόσον γλυκείς είναι οι λόγοι σου εις τον ουρανίσκον μου· είναι υπέρ μέλι εις το στόμα μου.
104 Ved dine Befalinger fik jeg Forstand, saa jeg hader al Løgnens Vej.
Εκ των εντολών σου έγεινα συνετός· διά τούτο εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
105 Dit Ord er en Lygte for min Fod, et Lys paa min Sti.
Νούν. Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.
106 Jeg svor en Ed og holdt den: at følge dine retfærdige Lovbud.
Ώμοσα και θέλω εμμένει να φυλάττω τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
107 Jeg er saare ydmyget, HERRE, hold mig i Live efter dit Ord!
Εταλαιπωρήθην σφόδρα· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
108 Lad min Munds frivillige Ofre behage dig, HERRE, og lær mig dine Lovbud!
Πρόσδεξαι, δέομαι, τας προαιρετικάς προσφοράς του στόματός μου, Κύριε· και δίδαξόν με τας κρίσεις σου.
109 Altid gaar jeg med Livet i Hænderne, men jeg glemte ikke din Lov.
Η ψυχή μου είναι πάντοτε εν κινδύνω· τον νόμον σου όμως δεν ελησμόνησα.
110 De gudløse lægger Snarer for mig, men fra dine Befalinger for jeg ej vild.
Οι ασεβείς έστησαν εις εμέ παγίδα· αλλ' εγώ από των εντολών σου δεν εξέκλινα.
111 Dine Vidnesbyrd fik jeg til evigt Eje, thi de er mit Hjertes Glæde.
Τα μαρτύριά σου εκληρονόμησα εις τον αιώνα· διότι ταύτα είναι η αγαλλίασις της καρδίας μου.
112 Jeg bøjed mit Hjerte til at holde dine Vedtægter for evigt til Enden.
Έκλινα την καρδίαν μου εις το να κάμνω τα διατάγματά σου πάντοτε μέχρι τέλους.
113 Jeg hader tvesindet Mand, men jeg elsker din Lov.
Σάμεχ. Εμίσησα τους διεστραμμένους στοχασμούς· τον δε νόμον σου ηγάπησα.
114 Mit Skjul og mit Skjold er du, jeg bier paa dit Ord.
Συ είσαι η σκέπη μου και η ασπίς μου· επί τον λόγον σου ελπίζω.
115 Vig fra mig, I, som gør ondt, jeg vil holde min Guds Bud.
Απομακρύνθητε απ' εμού οι πονηρευόμενοι· διότι θέλω φυλάττει τα προστάγματα του Θεού μου.
116 Støt mig efter dit Ord, at jeg maa leve, lad mig ikke beskæmmes i mit Haab!
Υποστήριζέ με κατά τον λόγον σου και θέλω ζή· και μη με καταισχύνης εις την ελπίδα μου.
117 Hold mig oppe, at jeg maa frelses og altid have min Lyst i dine Vedtægter!
Υποστήριζέ με και θέλω σωθή· και θέλω προσέχει διαπαντός εις τα διατάγματά σου.
118 Du forkaster alle, der farer vild fra dine Vedtægter, thi de higer efter Løgn.
Συ κατεπάτησας πάντας τους εκκλίνοντας από των διαταγμάτων σου· διότι ματαία είναι η δολιότης αυτών.
119 For Slagger regner du alle Jordens gudløse, derfor elsker jeg dine Vidnesbyrd.
Αποσκυβαλίζεις πάντας τους πονηρούς της γής· διά τούτο ηγάπησα τα μαρτύριά σου.
120 Af Rædsel for dig gyser mit Kød, og jeg frygter for dine Lovbud.
Έφριξεν η σαρξ μου από του φόβου σου, και από των κρίσεών σου εφοβήθην.
121 Ret og Skel har jeg gjort, giv mig ikke hen til dem, der trænger mig!
Νγάϊν. Έκαμα κρίσιν και δικαιοσύνην· μη με παραδώσης εις τους αδικούντάς με.
122 Gaa i Borgen for din Tjener, lad ikke de frække trænge mig!
Γενού εγγυητής του δούλου σου εις καλόν· ας μη με καταθλίψωσιν οι υπερήφανοι.
123 Mine Øjne vansmægter efter din Frelse og efter dit Retfærds Ord.
Οι οφθαλμοί μου απέκαμον διά την σωτηρίαν σου και διά τον λόγον της δικαιοσύνης σου.
124 Gør med din Tjener efter din Miskundhed og lær mig dine Vedtægter!
Κάμε μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
125 Jeg er din Tjener, giv mig Indsigt, at jeg maa kende dine Vidnesbyrd!
Δούλος σου είμαι εγώ· συνέτισόν με, και θέλω γνωρίσει τα μαρτύριά σου.
126 Det er Tid for HERREN at gribe ind, de har krænket din Lov.
Καιρός είναι διά να ενεργήση ο Κύριος· ηκύρωσαν τον νόμον σου.
127 Derfor elsker jeg dine Bud fremfor Guld og Skatte.
Διά τούτο ηγάπησα τα προστάγματά σου υπέρ χρυσίον, και υπέρ χρυσίον καθαρόν.
128 Derfor følger jeg oprigtigt alle dine Befalinger og hader hver Løgnens Sti.
Διά τούτο εγνώρισα ορθάς πάσας τας εντολάς σου περί παντός πράγματος· και εμίσησα πάσαν οδόν ψεύδους.
129 Underfulde er dine Vidnesbyrd, derfor agted min Sjæl paa dem.
Πε. Θαυμαστά είναι τα μαρτύριά σου· διά τούτο εφύλαξεν αυτά η ψυχή μου.
130 Tydes dine Ord, saa bringer de Lys, de giver enfoldige Indsigt.
Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει· συνετίζει τους απλούς.
131 Jeg aabned begærligt min Mund, thi min Attraa stod til dine Bud.
Ήνοιξε το στόμα μου και ανεστέναξα· διότι επεθύμησα τα προστάγματά σου.
132 Vend dig til mig og vær mig naadig, som Ret er for dem, der elsker dit Navn!
Επίβλεψον επ' εμέ και ελέησόν με, καθώς συνειθίζεις προς τους αγαπώντας το όνομά σου.
133 Lad ved dit Ord mine Skridt blive faste og ingen Uret faa Magten over mig!
Στερέωσον τα βήματά μου εις τον λόγον σου· και ας μη με κατακυριεύση μηδεμία ανομία.
134 Udløs mig fra Menneskers Vold, at jeg maa holde dine Befalinger!
Λύτρωσόν με από καταδυναστείας ανθρώπων, και θέλω φυλάττει τας εντολάς σου.
135 Lad dit Ansigt lyse over din Tjener og lær mig dine Vedtægter!
Επίφανον το πρόσωπόν σου επί τον δούλον σου, και δίδαξόν με τα διατάγματά σου.
136 Vand i Strømme græder mine Øjne, fordi man ej holder din Lov.
Ρύακας υδάτων κατεβίβασαν οι οφθαλμοί μου, επειδή δεν φυλάττουσι τον νόμον σου.
137 Du er retfærdig, HERRE, og retvise er dine Lovbud.
Τσάδε. Δίκαιος είσαι, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.
138 Du slog dine Vidnesbyrd fast ved Retfærd og Troskab saa saare.
Τα μαρτύριά σου, τα οποία διέταξας, είναι δικαιοσύνη και υπερτάτη αλήθεια.
139 Min Nidkærhed har fortæret mig, thi mine Fjender har glemt dine Ord.
Ο ζήλος μου με κατέφαγε, διότι ελησμόνησαν τους λόγους σου οι εχθροί μου.
140 Dit Ord er fuldkommen rent, din Tjener elsker det.
Ο λόγος σου είναι κεκαθαρισμένος σφόδρα· διά τούτο ο δούλός σου αγαπά αυτόν.
141 Ringe og ussel er jeg, men dine Befalinger glemte jeg ikke.
Μικρός είμαι και εξουδενωμένος· δεν ελησμόνησα όμως τας εντολάς σου.
142 Din Retfærd er Ret for evigt, din Lov er Sandhed.
Η δικαιοσύνη σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια.
143 Trængsel og Angst har ramt mig, men dine Bud er min Lyst.
Θλίψεις και στενοχωρίαι με εύρηκαν· τα προστάγματά σου όμως είναι η χαρά μου.
144 Dine Vidnesbyrd er Ret for evigt, giv mig indsigt, at jeg maa leve!
Τα μαρτύριά σου είναι δικαιοσύνη εις τον αιώνα· Συνέτισόν με και θέλω ζήσει.
145 Jeg raaber af hele mit Hjerte, svar mig, HERRE, jeg agter paa dine Vedtægter.
Κοφ. Έκραξα εν όλη καρδία· άκουσόν μου, Κύριε, και θέλω φυλάξει τα διατάγματά σου.
146 Jeg raaber til dig, o frels mig, at jeg kan holde dine Vidnesbyrd!
Έκραξα προς σέ· σώσον με, και θέλω φυλάξει τα μαρτύριά σου.
147 Aarle raaber jeg til dig om Hjælp og bier paa dine Ord.
Προέλαβον την αυγήν και έκραξα· ήλπισα επί τον λόγον σου.
148 Før Nattevagtstimerne vaager mine Øjne for at grunde paa dit Ord.
Οι οφθαλμοί μου προλαμβάνουσι τας νυκτοφυλακάς, διά να μελετώ εις τον λόγον σου.
149 Hør mig efter din Miskundhed, HERRE, hold mig i Live efter dit Lovbud!
Άκουσον της φωνής μου κατά το έλεός σου· ζωοποίησόν με, Κύριε, κατά την κρίσιν σου.
150 De, der skændigt forfølger mig, er mig nær, men de er langt fra din Lov.
Επλησίασαν οι ακολουθούντες την πονηρίαν· εξέκλιναν από του νόμου σου.
151 Nær er du, o HERRE, og alle dine Bud er Sandhed.
Συ, Κύριε, είσαι πλησίον, και πάντα τα προστάγματά σου είναι αλήθεια.
152 For længst vandt jeg Indsigt af dine Vidnesbyrd, thi du har grundfæstet dem for evigt.
Προ πολλού εγνώρισα εκ των μαρτυρίων σου, ότι εις τον αιώνα εθεμελίωσας αυτά.
153 Se min Elende og fri mig, thi jeg glemte ikke din Lov.
Ρες. Ιδέ την θλίψιν μου και ελευθέρωσόν με· διότι δεν ελησμόνησα τον νόμον σου.
154 Før min Sag og udløs mig, hold mig i Live efter dit Ord!
Δίκασον την δίκην μου και λύτρωσόν με· ζωοποίησόν με κατά τον λόγον σου.
155 Frelsen er langt fra de gudløse, thi dine Vedtægter ligger dem ikke paa Sinde.
Μακράν από ασεβών η σωτηρία· διότι δεν εκζητούσι τα διατάγματά σου.
156 Din Barmhjertighed er stor, o HERRE, hold mig i Live efter dine Lovbud!
Μεγάλοι οι οικτιρμοί σου, Κύριε· ζωοποίησόν με κατά τας κρίσεις σου.
157 Mange forfølger mig og er mig fjendske, fra dine Vidnesbyrd veg jeg ikke.
Πολλοί είναι οι καταδιώκοντές με και οι θλίβοντές με· αλλ' από των μαρτυρίων σου δεν εξέκλινα.
158 Jeg væmmes ved Synet af troløse, der ikke holder dit Ord.
Είδον τους παραβάτας και εταράχθην· διότι δεν εφύλαξαν τον λόγον σου.
159 Se til mig, thi jeg elsker dine Befalinger, HERRE, hold mig i Live efter din Miskundhed!
Ιδέ πόσον αγαπώ τας εντολάς σου· Κύριε, ζωοποίησόν με κατά το έλεός σου.
160 Summen af dit Ord er Sandhed, og alt dit retfærdige Lovbud varer evigt.
Το κεφάλαιον του λόγου σου είναι η αλήθεια· και εις τον αιώνα μένουσι πάσαι αι κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
161 Fyrster forfulgte mig uden Grund, men mit Hjerte frygted dine Ord.
Σχίν. Άρχοντες με κατεδίωξαν αναιτίως· αλλ' η καρδία μου τρέμει από του λόγου σου.
162 Jeg glæder mig over dit Ord som en, der har gjort et vældigt Bytte.
Αγάλλομαι εις τον λόγον σου, ως ο ευρίσκων λάφυρα πολλά.
163 Jeg hader og afskyr Løgn, din Lov har jeg derimod kær.
Μισώ και βδελύττομαι το ψεύδος· τον νόμον σου αγαπώ.
164 Jeg priser dig syv Gange daglig for dine retfærdige Lovbud.
Επτάκις της ημέρας σε αινώ, διά τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου.
165 Megen Fred har de, der elsker din Lov, og intet bliver til Anstød for dem.
Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου· και εις αυτούς δεν υπάρχει πρόσκομμα.
166 Jeg haaber paa din Frelse, HERRE, og jeg har holdt dine Bud.
Ήλπισα επί την σωτηρίαν σου, Κύριε· και έπραξα τα προστάγματά σου.
167 Min Sjæl har holdt dine Vidnesbyrd, jeg har dem saare kære.
Εφύλαξεν η ψυχή μου τα μαρτύριά σου· και ηγάπησα αυτά σφόδρα.
168 Jeg holder dine Befalinger og Vidnesbyrd, thi du kender alle mine Veje.
Εφύλαξα τας εντολάς σου και τα μαρτύριά σου· διότι πάσαι αι οδοί μου είναι ενώπιόν σου.
169 Lad min Klage naa frem for dit Aasyn, HERRE, giv mig Indsigt efter dit Ord!
Ταυ. Ας πλησιάση η κραυγή μου ενώπιόν σου, Κύριε· συνέτισόν με κατά τον λόγον σου.
170 Lad min Bøn komme frem for dit Aasyn, frels mig efter dit Ord!
Ας έλθη η δέησίς μου ενώπιόν σου· λύτρωσόν με κατά τον λόγον σου.
171 Mine Læber skal synge din Pris, thi du lærer mig dine Vedtægter.
Τα χείλη μου θέλουσι προφέρει ύμνον, όταν με διδάξης τα διατάγματά σου.
172 Min Tunge skal synge om dit Ord, thi alle dine Bud er Retfærd.
Η γλώσσα μου θέλει λαλεί τον λόγον σου· διότι πάντα τα προστάγματά σου είναι δικαιοσύνη.
173 Lad din Haand være mig til Hjælp, thi jeg valgte dine Befalinger.
Ας ήναι η χειρ σου εις βοήθειάν μου· διότι εξέλεξα τας εντολάς σου.
174 Jeg længes efter din Frelse, HERRE, og din Lov er min Lyst.
Επεθύμησα την σωτηρίαν σου, Κύριε· και ο νόμος σου είναι τρυφή μου.
175 Gid min Sjæl maa leve, at den kan prise dig, og lad dine Lovbud være min Hjælp!
Ας ζήση η ψυχή μου και θέλει σε αινεί· και αι κρίσεις σου ας με βοηθώσι.
176 Farer jeg vild som det tabte Faar, saa opsøg din Tjener, thi jeg glemte ikke dine Bud.
Περιεπλανήθην ως πρόβατον απολωλός· ζήτησον τον δούλον σου· διότι δεν ελησμόνησα τα προστάγματά σου.
