Salme 109

1 Til Sangmesteren. Af David. En Salme. Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!

بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، زەبوورێکی داود. ئەی خودایە، ئەوەی ستایشت دەکەم، بێدەنگ مەبە،

2 Thi en gudløs, svigefuld Mund har de aabnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,

چونکە دەمی بەدکار و دەمی فریودەر لێم کراونەتەوە، بە زمانی درۆ قسەم لەسەر دەکەن.

3 med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;

بە قسەی ڕقەوە دەوریان گرتووم، بەبێ هۆ لە دژم دەجەنگن.

4 til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;

لە جیاتی خۆشەویستییەکەم دژایەتیم دەکەن، بەڵام من نوێژم کردووە.

5 de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.

لە پاداشتی چاکە خراپەم لەگەڵ دەکەن، ڕقیش لە پاداشتی خۆشەویستیم.

6 Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager staa ved hans højre,

بەدکارێکی لەسەر دابنێ، با سکاڵاکار لەلای ڕاستیەوە ڕاوەستێت.

7 lad ham gaa dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;

با لە دادگایی تاوانبار بکرێت، با نوێژی بۆی بە گوناه دابنرێت.

8 hans Livsdage blive kun faa, hans Embede tage en anden;

با ڕۆژگاری کورت بێت، یەکێکی دیکە ئەرکەکەی ئەو وەربگرێت!

9 hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;

با کوڕەکانی هەتیو بن، ژنی بێوەژن بێت.

10 hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;

با کوڕەکانی سەرگەردان بن و سواڵ بکەن، لە ماڵە کاولەکانیان دەربکرێن.

11 Aagerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;

با هەرچی هەیەتی خاوەن قەرز بیبات، بێگانەش بەری ڕەنجی تاڵان بکەن.

12 ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;

با کەس نەبێت دەستی خۆشەویستی بۆ درێژ بکات، کەس نەبێت دڵی بە هەتیوەکانی بسووتێت!

13 hans Afkom gaa til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt;

با نەوەکانی ببڕێتەوە، ناوی لە نەوەی داهاتوو بسڕێتەوە!

14 lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,

با تاوانەکانی باوباپیرانی بخرێنە بەردەم یەزدان، با گوناهەکانی دایکی نەسڕێنەوە!

15 altid være de HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,

با هەمیشە لەبەردەم یەزدان بن هەتا یادیان لەسەر زەوی ببڕێتەوە!

16 fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;

لەبەر ئەوەی بیری نەکردەوە کە خۆشەویستی نەگۆڕ بنوێنێت، بەڵکو کەسی هەژار و نەدار و دڵشکاوی ڕاوناوە و کوشتووە.

17 han elsked Forbandelse, saa lad den naa ham; Velsignelse ynded han ikke, den blive ham fjern!

حەزی لە نەفرەت لێکردن بوو، با بۆی بێت! دڵشاد نەبوو بە داوای بەرەکەت بۆ کردن، با لێی دووربکەوێتەوە!

18 Han tage Forbandelse paa som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;

نەفرەتی وەک کراس لەبەرکردبوو، وەک ئاو چووە ناو لەشی، وەک ڕۆن چووە ناو ئێسقانەکانی.

19 den blive en Dragt, han tager paa, et Bælte, han altid bærer!

با وەک بەرگێک بێ لە خۆی بیپێچێتەوە، هەمیشە وەک پشتێنێک بێ لە خۆی بیبەستێت!

20 Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.

با ئەمە کرێی یەزدان بێت بۆ سکاڵاکارانم، ئەوانەی بە خراپە لە دژی من دەدوێن.

21 Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Naade, frels mig for dit Navns Skyld!

بەڵام تۆ ئەی یەزدانی پەروەردگار، لە پێناوی ناوی خۆت چاکەم لەگەڵ بکە، دەربازم بکە، چونکە خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت چاکە.

22 Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vaander sig i mig;

لەبەر ئەوەی من هەژار و نەدارم، دڵم لە ناخمدا بریندارە.

23 som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;

وەک سێبەری ئێوارە دەڕۆم، وەک کوللە هەڵدەوەرێم.

24 af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;

ئەژنۆم شل بووە لەبەر ڕۆژووگرتن، لەشم لاواز بووە لە کەمی چەوری.

25 til Spot for dem er jeg blevet, de ryster paa Hovedet, naar de ser mig.

بووم بە سووکایەتی بۆیان، دەمبینن سەر بادەدەن.

26 Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,

ئەی یەزدان، خودای من، یارمەتیم بدە، بەگوێرەی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت ڕزگارم بکە.

27 saa de sander, det var din Haand, dig, HERRE, som gjorde det!

با بزانن کە ئەمە دەستی تۆیە، ئەی یەزدان، کە تۆ ئەمەت کردووە.

28 Lad dem forbande, du vil velsigne, mine Uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;

ئەوان نەفرەت دەکەن، بەڵام تۆ بەرەکەت دەدەیت، هەستان و شەرمەزار بوون، بەڵام خزمەتکاری تۆ دڵخۆش بوو.

29 lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!

با سکاڵاکارانم بەرگی نامەردی بکەنە بەر، با شەرمەزاری وەک کەوا لە خۆیان بئاڵێنن.

30 Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;

بە دەمی خۆم زۆر سوپاسی یەزدان دەکەم، لەنێو خەڵکێکی زۆر ستایشی دەکەم،

31 thi han staar ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.

چونکە ئەو لە دەستەڕاستی نەدار ڕادەوەستێت، بۆ ڕزگارکردنی لەوانەی حوکمی بەسەردا دەدەن.