Salme 109

1 Til Sangmesteren. Af David. En Salme. Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!

Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

2 Thi en gudløs, svigefuld Mund har de aabnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,

Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

3 med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;

Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

4 til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;

Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

5 de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.

Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

6 Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager staa ved hans højre,

Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

7 lad ham gaa dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;

Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

8 hans Livsdage blive kun faa, hans Embede tage en anden;

Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

9 hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;

Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

10 hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;

Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

11 Aagerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;

Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

12 ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;

Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

13 hans Afkom gaa til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt;

Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

14 lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,

La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

15 altid være de HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,

Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

16 fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;

Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

17 han elsked Forbandelse, saa lad den naa ham; Velsignelse ynded han ikke, den blive ham fjern!

Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

18 Han tage Forbandelse paa som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;

Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

19 den blive en Dragt, han tager paa, et Bælte, han altid bærer!

Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

20 Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.

Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

21 Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Naade, frels mig for dit Navns Skyld!

Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

22 Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vaander sig i mig;

Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

23 som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;

Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

24 af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;

Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

25 til Spot for dem er jeg blevet, de ryster paa Hovedet, naar de ser mig.

Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

26 Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,

Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

27 saa de sander, det var din Haand, dig, HERRE, som gjorde det!

Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

28 Lad dem forbande, du vil velsigne, mine Uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;

Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

29 lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!

Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

30 Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;

Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

31 thi han staar ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.

Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.