Salme 109
1 Til Sangmesteren. Af David. En Salme. Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!
Musiqi rəhbəri üçün. Davudun məzmuru. Ey tərənnüm etdiyim Allah, susma!
2 Thi en gudløs, svigefuld Mund har de aabnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,
Çünki pislər, hiyləgərlər ağzını açıb Yalançı dilləri ilə məndən danışırlar.
3 med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;
Mənə hər tərəfdən nifrət dolu sözlər deyirlər, Nahaq yerə hücumlarına məruz qalıram.
4 til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;
Sevgimin əvəzinə mənə ittiham yağdırırlar, Mən isə dua etməkdəyəm.
5 de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.
Yaxşılığımın əvəzinə yamanlıq edirlər, Sevgimin əvəzinə nifrətlə cavab verirlər.
6 Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager staa ved hans højre,
Belə adamın qarşısına bir pis insanı çıxar, Sağ tərəfində dayanıb onu ittiham etsin!
7 lad ham gaa dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;
Hökm oxunanda o təqsirkar çıxsın, Qoy onun duası günah sayılsın!
8 hans Livsdage blive kun faa, hans Embede tage en anden;
Onun ömrü az olsun, Vəzifəsini başqası tutsun!
9 hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;
Övladları yetim, Arvadı isə dul qalsın!
10 hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;
Övladları didərgin düşüb dilənçi olsun, Yaşamağa xarabalıq belə, tapmasın!
11 Aagerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;
Sələmçilər hər şeyini əlindən alsın, Nə qazanıbsa, yadellilər talayaraq aparsın!
12 ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;
Ona məhəbbət göstərən olmasın, Yetim qalan balalarına yazığı gələn tapılmasın!
13 hans Afkom gaa til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt;
Qoy onun nəsli kəsilsin, Gələcək nəslin arasından adları silinsin!
14 lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,
Ata-babasının təqsiri Rəbbin hüzurunda yaddan çıxmasın, Anasının günahı heç zaman yuyulmasın!
15 altid være de HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,
Belə adamlar Rəbbin hüzurunda daim təqsirkar qalsınlar, Dünyadan izi-tozu silinsin, yada salınmasınlar!
16 fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;
Çünki məhəbbət göstərməyi unutdular, Məzlumu, fəqiri, qəlbisınıqları Həlak etmək üçün təqib etdilər.
17 han elsked Forbandelse, saa lad den naa ham; Velsignelse ynded han ikke, den blive ham fjern!
Qarğış etməyi sevirdi, öz başına dönsün, Alqış etməyi sevmirdi, ona əli çatmasın!
18 Han tage Forbandelse paa som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;
Ondan əynindəki paltar kimi qarğış çıxardı, Qoy qarğışı su kimi canına, ilik kimi sümüklərinə hopsun!
19 den blive en Dragt, han tager paa, et Bælte, han altid bærer!
Qarğışı onu əyninin libası kimi bürüsün, Hər gün belinə kəmər tək dolansın!
20 Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.
Məni ittiham edənlər, Mənim barəmdə pis sözlər söyləyənlər Rəbbin cəzasına gəlsinlər!
21 Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Naade, frels mig for dit Navns Skyld!
Lakin, ey Xudavənd Rəbb, ismin naminə Özün mənə qayğı göstər, O gözəl məhəbbətinə görə məni azad et.
22 Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vaander sig i mig;
Çünki mən məzlum və fəqir insanam, Köksümdəki ürəyimdən yaralanmışam.
23 som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;
Düşən kölgə kimi itirəm, Vurulub atılan çəyirtkəyə bənzəyirəm.
24 af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;
Bax oruc tutmaqdan dizlərim əsir, Bir dəri, bir sümük qalmışam.
25 til Spot for dem er jeg blevet, de ryster paa Hovedet, naar de ser mig.
Görənlər mənə lağ edir, Başlarını yelləyir.
26 Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,
Ya Rəbb Allahım, Sən mənə kömək et, Məhəbbətinə görə məni qurtar.
27 saa de sander, det var din Haand, dig, HERRE, som gjorde det!
Bilsinlər ki, bu Sənin əlindədir, Ya Rəbb, Sən bunu edə bilərsən.
28 Lad dem forbande, du vil velsigne, mine Uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;
Qoy onlar qarğış etsinlər, Sən mənə xeyir-dua ver, Qoy onlar əleyhimə qalxarkən utansınlar. Sənin qulunam, qoy sevinim!
29 lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!
İttihamçılarım rüsvayçılığa bürünsünlər, Xəcaləti xalat kimi geyinsinlər.
30 Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;
Mənim dilim Rəbbə bol-bol şükür söyləyəcək, Xalq içində Ona həmd edəcək.
31 thi han staar ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.
Çünki O, fəqirin sağ tərəfində dayanar ki, Edam hökmü verənlərin əlindən onu qurtarsın.
