Salme 105
1 Pris HERREN, paakald hans Navn, gør hans Gerninger kendte blandt Folkeslag!
Mou ʻatu ʻae fakafetaʻi kia Sihova; ui ki hono huafa: fakahā ʻene ngaahi ngāue ʻi he ʻao ʻoe kakai.
2 Syng og spil til hans Pris, tal om alle hans Undere;
Hiva kiate ia, hiva ʻaki ʻae ngaahi saame kiate ia: mou talanoa ʻaki ʻene ngaahi ngāue fakaofo kotoa pē.
3 ros jer af hans hellige Navn, eders Hjerte glæde sig, I, som søger HERREN;
Mou vikiviki ʻi hono huafa māʻoniʻoni: tuku ke fiefia ʻae loto ʻokinautolu ʻoku nau kumi kia Sihova.
4 spørg efter HERREN og hans magt, søg bestandig hans Aasyn;
Kumi kia Sihova, mo hono mālohi: kumi maʻuaipē ki hono fofonga.
5 kom i Hu de Undere, han gjorde, hans Tegn og hans Munds Domme,
Manatu ki heʻene ngaahi ngāue fakaofo ʻaia kuo ne fai; ʻa ʻene ngaahi mana, mo e ngaahi fakamaau ʻa hono fofonga;
6 I, hans Tjener Abrahams Sæd, hans udvalgte, Jakobs Sønner!
ʻAkimoutolu ʻae hako ʻo ʻEpalahame ko ʻene tamaioʻeiki, ʻakimoutolu ʻae fānau ʻa Sēkope ʻaia kuo ne fili.
7 Han, HERREN, er vor Gud, hans Domme naar ud over Jorden;
Ko ia, ko Sihova ko hotau ʻOtua, ʻoku ʻi māmani kotoa pē ʻa ʻene ngaahi fakamaau.
8 han ihukommer for evigt sin Pagt, i tusind Slægter sit Tilsagn,
Kuo manatu ʻe ia ki heʻene fuakava ʻo lauikuonga, ko e folofola ʻaia naʻa ne fekau ki he toʻutangata ʻe taha afe.
9 Pagten, han slutted med Abraham, Eden, han tilsvor Isak;
ʻA e fuakava ʻaia naʻa ne fai mo ʻEpalahame, pea mo ʻene fuakava kia ʻAisake;
10 han holdt den i Hævd som Ret for Jakob, en evig Pagt for Israel,
Pea ne fokotuʻumaʻu ia kia Sēkope ko e fono, pea kia ʻIsileli ko e fuakava taʻengata:
11 idet han sagde: »Dig giver jeg Kana'ans Land som eders Arvelod.«
ʻO ne pehē, “Te u foaki kiate koe ʻae fonua ko Kēnani, ko e fuofua ʻo homou tofiʻa:”
12 Da de kun var en liden Hob, kun faa og fremmede der,
ʻI he lolotonga naʻe tokosiʻi pe honau kau tangata; ʻio, ko e tokosiʻi ʻaupito, mo e kau muli ʻi ai.
13 og vandrede fra Folk til Folk, fra et Rige til et andet,
Lolotonga ʻa ʻenau ʻalu mei he faʻahinga ʻe taha ki ha faʻahinga kehe, pea mei he puleʻanga ʻe taha ki he kakai kehe;
14 tillod han ingen at volde dem Men, men tugted for deres Skyld Konger:
Naʻe ʻikai tuku ʻe ia ke fai kovi ʻe ha tangata ʻe taha kiate kinautolu: ʻio, naʻa ne valoki ʻae ngaahi tuʻi koeʻuhi ko kinautolu;
15 »Rør ikke mine Salvede, gør ikke mine Profeter ondt!«
ʻO ne pehē, “ʻOua naʻa ala kiate ia kuo u pani, pea ʻoua naʻa fai kovi ki heʻeku kau palōfita.”
16 Hungersnød kaldte han frem over Landet, hver Brødets Støttestav brød han;
Pea naʻa ne ui foki ke hoko ʻae honge ki he fonua: naʻa ne fesiʻi ʻae tokotoko kotoa pē ʻoe mā,
17 han sendte forud for dem en Mand, Josef solgtes som Træl;
Naʻa ne fekau ʻae tangata ke muʻomuʻa ʻiate kinautolu, ʻio, ko Siosefa ʻaia naʻe fakatau ke tamaioʻeiki:
18 de tvang hans Fødder med Lænker, han kom i Lænker af Jern,
Pea naʻa nau fakamamahiʻi hono vaʻe ʻaki ʻae ngaahi haʻi: naʻe tuia ia ʻe he ukamea:
19 indtil hans Ord blev opfyldt; ved HERRENS Ord stod han Prøven igennem.
ʻO aʻu ki he ʻaho naʻe hoko ai ʻene lea: naʻe ʻahiʻahiʻi ia ʻe he folofola ʻa Sihova.
20 Paa Kongens Bud blev han fri, Folkenes Hersker lod ham løs;
Naʻe fekau ʻe he tuʻi ke vete ia; ʻio, ʻe he pule ʻoe kakai, pea naʻa ne tukuange ia ke tauʻatāina pe.
21 han tog ham til Herre for sit Hus, til Hersker over alt sit Gods;
Naʻa ne fakanofo ia ko e ʻeiki ʻo hono fale, mo e pule ʻo ʻene koloa kotoa pē:
22 han styred hans Øverster efter sin Vilje og viste hans Ældste til Rette.
Ke haʻisia hono ngaahi ʻeiki ko ʻene faʻiteliha; mo akonakiʻi ʻa ʻene kau mātuʻa ʻi he poto.
23 Og Israel kom til Ægypten, Jakob boede som Gæst i Kamiternes Land.
Naʻe haʻu foki ʻa ʻIsileli ki ʻIsipite pea naʻe ʻāunofo ʻa Sēkope ʻi he fonua ʻo Hami.
24 Han lod sit Folk blive saare frugtbart og stærkere end dets Fjender;
Pea naʻa ne fakatupu ʻo tokolahi ʻaupito ʻa hono kakai; pea ne ngaohi ʻakinautolu kenau mālohi hake ʻi honau ngaahi fili.
25 han vendte deres Sind til Had mod sit Folk og til Træskhed imod sine Tjenere.
Naʻa ne liliu honau loto kenau fehiʻa ki hono kakai, kenau fai kākā ki heʻene kau tamaioʻeiki.
26 Da sendte han Moses, sin Tjener, og Aron, sin udvalgte Mand;
Naʻa ne fekau atu ʻa Mōsese ko ʻene tamaioʻeiki; mo ʻElone ʻaia naʻa ne fili.
27 han gjorde sine Tegn i Ægypten og Undere i Kamiternes Land;
Naʻa ne fakahā hono ngaahi fakaʻilonga ʻiate kinautolu, mo e ngaahi meʻa mana ʻi he fonua ʻo Hami.
28 han sendte Mørke, saa blev det mørkt, men de ænsede ikke hans Ord;
Naʻe fekau ʻe ia ki he fakapoʻuli, pea ngaohi ia ko e poʻuli; pea naʻe ʻikai angatuʻu ʻakinautolu ki heʻene folofola.
29 han gjorde deres Vande til Blod og slog deres Fisk ihjel;
Naʻa ne liliu honau ngaahi vai ko e toto, mo tāmateʻi ʻenau ika.
30 af Frøer vrimlede Landet, selv i Kongens Sale var de;
Naʻe tupu ʻi honau fonua ʻae fanga poto ʻo lahi ʻaupito, ʻi he ngaahi loki ʻo honau ngaahi tuʻi.
31 han talede, saa kom der Bremser og Myg i alt deres Land;
Naʻe folofola ia, pea naʻe haʻu ʻae ngaahi lango kehekehe, mo e fanga kutu ʻi honau fonua.
32 han sendte dem Hagl for Regn og luende Ild i Landet;
Naʻa ne ʻomi ʻae ʻuha maka kiate kinautolu ko e fetongi ʻoe ʻuha, mo e afi ʻoku ulo ʻi honau fonua.
33 han slog baade Vinstok og Figen og splintrede Træerne i deres Land;
Naʻa ne taaʻi foki ʻenau ngaahi vaine, mo ʻenau ngaahi ʻakau ko e fiki; pea fesiʻi ʻae ngaahi ʻakau ʻo honau fonua.
34 han talede, saa kom der Græshopper, Springere uden Tal,
Naʻa ne folofola, pea naʻe haʻu ai ʻae fanga heʻe, mo e ngaahi ʻunufe ʻoku taʻefaʻalaua.
35 de aad alt Græs i Landet, de aad deres Jords Afgrøde;
Pea naʻa nau kai ke ʻosi ʻae ngaahi ʻakau kotoa pē ʻi honau fonua, pea nau fakaʻauha ʻae fua ʻo ʻenau ngoue.
36 alt førstefødt i Landet slog han, Førstegrøden af al deres Kraft;
Naʻa ne taaʻi foki ʻae ʻuluaki fānau kotoa pē ʻi honau fonua, ko e fungani ʻo ʻenau mālohi kotoa pē.
37 han førte dem ud med Sølv og Guld, ikke een i hans Stammer snubled;
Naʻa ne ʻomi foki ʻakinautolu mo e siliva mo e koula: pea naʻe ʻikai ai ha tokotaha naʻe vaivai ʻi honau ngaahi faʻahinga.
38 Ægypterne glæded sig, da de drog bort, thi de var grebet af Rædsel for dem.
Naʻe fiefia ʻa ʻIsipite ʻi heʻenau ʻalu hē naʻe tō kiate kinautolu ʻae manavahē koeʻuhi ko kinautolu.
39 Han bredte en Sky som Skjul og Ild til at lyse i Natten;
Naʻa ne fofola ʻae ʻao ko e fakamalu pea mo e afi ke fakamaama ʻi he pō.
40 de krævede, han bragte Vagtler, med Himmelbrød mættede han dem;
Naʻe kole ʻe he kakai, pea naʻa ne ʻomi ʻae fanga manupuna, mo ne fakamākona ʻaki ʻakinautolu ʻae mā ʻoe langi.
41 han aabnede Klippen, og Vand strømmed ud, det løb som en Flod i Ørkenen.
Naʻa ne fakaava ʻae maka, pea ʻoho mai ʻae ngaahi vai; pea naʻe tafe ia ʻi he ngaahi potu mōmoa ʻo hangē ko e vaitafe.
42 Thi han kom sit hellige Ord i Hu til Abraham, sin Tjener;
He naʻa ne manatu ki heʻene talaʻofa māʻoniʻoni, mo ʻEpalahame ko ʻene tamaioʻeiki.
43 han lod sit Folk drage ud med Fryd, sine udvalgte under Jubel;
Pea ne ʻomi hono kakai ʻi he fiefia, mo kinautolu kuo ne fili ʻi he nekeneka:
44 han gav dem Folkenes Lande, de fik Folkeslags Gods i Eje.
Pea ne foaki kiate kinautolu ʻae ngaahi fonua ʻoe hiteni, pea naʻa nau maʻu ʻae ngāue ʻae kakai
45 Derfor skulde de holde hans Bud og efterkomme hans Love. Halleluja!
Koeʻuhi kenau tokanga ki heʻene ngaahi tuʻutuʻuni, mo tauhi ʻene ngaahi fekau. Mou fakamālō kia Sihova.
