Salme 104
1 Min sjæl, lov HERREN! HERRE min Gud, du er saare stor! Du er klædt i Højhed og Herlighed,
Rəbbə alqış et, ey könlüm! Ya Rəbb Allahım, Sən nə qədər böyüksən, Ehtişamı, əzəməti geyinmisən!
2 hyllet i Lys som en Kappe! Himlen spænder du ud som et Telt;
Nura libas kimi bürünən, Göyləri çadır tək açan,
3 du hvælver din Højsal i Vandene, gør Skyerne til din Vogn, farer frem paa Vindens Vinger;
Yuxarı otaqlarını suların üstündə quran, Buludları Özünə araba edən, Yel qanadları üstünə minib gəzən,
4 Vindene gør du til Sendebud, Ildsluer til dine Tjenere!
Küləyi Özünə elçi edən, Yanar odu Özünə xidmətçi edən Sənsən!
5 Du fæsted Jorden paa dens Grundvolde, aldrig i Evighed rokkes den;
Yer üzünün təməlini elə qurdun ki, Əsla sarsılmasın.
6 Verdensdybet hylled den til som en Klædning, Vandene stod over Bjerge.
Dərin suları libas kimi yer üzünə geydirdin, Sular dağların üstünə qalxdı.
7 For din Trusel flyede de, skræmtes bort ved din Tordenrøst,
Sənin məzəmmətindən sular çəkildi, Şimşəyinin səsindən qorxub qaçdı.
8 for op ad Bjerge og ned i Dale til det Sted, du havde beredt dem;
Dağlardan dərələrə axdı, Sənin təyin etdiyin yerlərə töküldü.
9 du satte en Grænse, de ej kommer over, saa de ikke igen skal tilhylle Jorden.
Onların önünə hədd qoydun ki, ondan aşmasınlar, Heç vaxt daşıb dünyanı basmasınlar.
10 Kilder lod du rinde i Dale, hen mellem Bjerge flød de;
Bulaqları vadilərdən fışqırtdın, Dağların arasından axıtdın.
11 de læsker al Markens Vildt, Vildæsler slukker deres Tørst;
Bu bulaqlar bütün çöl heyvanlarına su verər, Vəhşi eşşəklər içər, susuzluğu gedər.
12 over dem bygger Himlens Fugle, mellem Grenene lyder deres Kvidder.
Yanlarında quşlar yuva qurar, Budaqlara qonub oxuyar.
13 Fra din Højsal vander du Bjergene, Jorden mættes fra dine Skyer;
Sən dağları göydəki sarayından sulayırsan, Əlinin bəhrəsindən yer doyur.
14 du lader Græs gro frem til Kvæget og Urter til Menneskets Tjeneste, saa du frembringer Brød af Jorden
Heyvanlar üçün ot bitirirsən, İnsana becərmək üçün bitkilər yetirirsən. Qoy insan torpaqdan azuqəsini çıxartsın:
15 og Vin, der glæder Menneskets Hjerte, og lader Ansigtet glinse af Olie, og Brødet skal styrke Menneskets Hjerte.
Ürəkləri xoşhal edən şərabı, Üzləri güldürən zeytun yağını, Taqət verən çörəyi.
16 HERRENS Træer bliver mætte, Libanons Cedre, som han har plantet,
Doyunca su içər Rəbbin ağacları, Livanda əkdiyi sidr ağacları.
17 hvor Fuglene bygger sig Rede; i Cypresser har Storken sin Bolig.
Bu ağaclarda quşlar yuva qurar, Leyləklərin yuvası şam ağacındadır.
18 Højfjeldet er for Stenbukken, Klipperne Grævlingens Tilflugt.
Uca dağlar dağ keçilərinin oylağıdır, Qayalar qayadovşanlarının sığınacağıdır.
19 Du skabte Maanen for Festernes Skyld, Solen kender sin Nedgangs Tid;
Fəsilləri müəyyən etmək üçün ayı yaratdın, Günəş batacağı zamanı bilir.
20 du sender Mørke, Natten kommer, da rører sig alle Skovens Dyr;
Gecə olsun deyə havanı qaraldırsan, Bütün meşə heyvanları vurnuxmaya düşürlər.
21 de unge Løver brøler efter Rov, de kræver deres Føde af Gud.
Ov üçün gənc aslanlar nərə çəkərlər, Öz yemlərini Allahdan istəyərlər.
22 De sniger sig bort, naar Sol staar op, og lægger sig i deres Huler;
Gün doğanda çəkilirlər, Yuvalarında yatırlar.
23 Mennesket gaar til sit Dagværk, ud til sin Gerning, til Kvæld falder paa.
İnsanlar iş başına gedir, Qaş qaralana qədər işləyirlər.
24 Hvor mange er dine Gerninger, HERRE, du gjorde dem alle med Visdom; Jorden er fuld af, hvad du har skabt!
Ya Rəbb, əməllərin çoxdur! Hər birini müdrikliklə etmisən, Yaratdıqların yer üzünü doldurub.
25 Der er Havet, stort og vidt, der vrimler det uden Tal af Dyr, baade smaa og store;
Böyük, dərin dənizlərin var, Orada da saysız məxluqlar – Həm kiçik, həm də böyük canlılar qaynaşar.
26 Skibene farer der, Livjatan, som du danned til Leg deri.
Oradan gəmilər keçir, Yaratdığın Livyatan sularda oynayır.
27 De bier alle paa dig, at du skal give dem Føde i Tide;
Bunların hamısı gözləyir ki, Sən Vaxtlı-vaxtında onları yemləyəsən.
28 du giver dem den, og de sanker, du aabner din Haand, og de mættes med godt.
Sən yem verərkən onlar yem yığırlar, Açıq əlinin nemətindən doyurlar.
29 Du skjuler dit Aasyn, og de forfærdes; du tager deres Aand, og de dør og vender tilbage til Støvet;
Amma üzünü gizlədərkən vəlvələyə düşürlər, Sən onların nəfəsini kəsərkən ölüb torpağa qarışırlar,
30 du sender din Aand, og de skabes, Jordens Aasyn fornyer du.
Ruhunu göndərərkən onlar yaranır, Yer üzünə yeni həyat verirsən.
31 HERRENS Herlighed vare evindelig, HERREN glæde sig ved sine Værker!
Rəbbin ehtişamı qoy əbədi var olsun! Qoy Rəbb yaratdıqlarına görə şad olsun!
32 Et Blik fra ham, og Jorden skælver, et Stød fra ham, og Bjergene ryger.
Rəbb yerə baxanda yer lərzəyə gəlir, Dağa toxunanda dağ tüstülənir.
33 Jeg vil synge for HERREN, saa længe jeg lever, lovsynge min Gud, den Tid jeg er til.
Rəbbə ömrüm boyu ilahi söyləyəcəyəm, Nə qədər varam, Allahımı tərənnüm edəcəyəm.
34 Min Sang være ham til Behag, jeg har min Glæde i HERREN.
Düşüncəm Ona xoş görünsün, Mən Rəbbə görə sevinəcəyəm.
35 Maatte Syndere svinde fra Jorden og gudløse ikke mer være til! Min Sjæl, lov HERREN! Halleluja!
Günahkarlar yer üzündən silinsinlər, Pis adamlar yox olsunlar! Rəbbə alqış et, ey könlüm! Rəbbə həmd edin!
