Salme 102

1 Bøn af en elendig, naar hans Kraft svigter, og han udøser sin Klage for HERREN.

Oh Jehova, patalinghugi ang akong pag-ampo, Ug padangata ang akong pagtu-aw nganha kanimo.

2 HERRE, lyt til min Bøn, lad mit Raab komme til dig,

Ayaw pagtagoa ang imong nawong gikan kanako sa adlaw sa akong kalisdanan: Ikiling kanako ang imong igdulungog; Sa adlaw sa akong pagsangpit, tubaga ako sa madali.

3 skjul dog ikke dit Aasyn for mig; den Dag jeg stedes i Nød, bøj da dit Øre til mig; naar jeg kalder, saa skynd dig og svar mig!

Kay ang akong mga adlaw nangahanaw sama sa aso, Ug ang akong mga bukog nangasunog ingon sa agipo.

4 Thi mine Dage svinder som Røg, mine Ledemod brænder som Ild;

Ang akong kasingkasing gisamaran ingon sa balili, ug nalaya; Kay nahakalimot ako sa pagkaon sa akong tinapay.

5 mit Hjerte er svedet og visnet som Græs, thi jeg glemmer at spise mit Brød.

Tungod sa tingog sa akong pagagulo Ang akong mga bukog mingtapot sa akong unod.

6 Under min Stønnen klæber mine Ben til Huden;

Ako sama sa pelicano sa kamingawan; Ingon ako sa ngiw-ngiw sa mga dapit nga kamingawan.

7 jeg ligner Ørkenens Pelikan, er blevet som Uglen paa øde Steder;

Nagatukaw ako, ug nahimong ingon sa gorion Nga nagainusara sa ibabaw sa atop sa balay.

8 om Natten ligger jeg vaagen og jamrer saa ensom som Fugl paa Taget;

Sa tibook nga adlaw nagatamay ang akong mga kaaway; Ang mga nangasuko batok kanako, nanagpanghimaraut kanako.

9 mine Fjender haaner mig hele Dagen; de, der spotter mig, sværger ved mig.

Kay nakakaon ako sa abo ingon sa tinapay, Ug gisagol ko ang akong ilimnon uban sa paghilak,

10 Thi Støv er mit daglige Brød, jeg blander min Drik med Taarer

Tungod sa imong kasuko ug sa imong kaligutgut: Kay gibayaw mo ako ug gisalikway mo ako.

11 over din Harme og Vrede, fordi du tog mig og slængte mig bort;

Ang akong mga adlaw ingon sa animo nga nagalingay; Ug ako nagmala ingon sa balili.

12 mine Dage hælder som Skyggen, som Græsset visner jeg hen.

Apan ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ug ang imong ngalan nga halandumon ngadto sa tanang mga kaliwatan.

13 Men du troner evindelig, HERRE, du ihukommes fra Slægt til Slægt;

Ikaw motindog, ug abuton ug kalooy sa Sion; Kay panahon na sa pagkalooy kaniya, Oo, ang panahon nga gitagal miabut na.

14 du vil rejse dig og forbarme dig over Zion, naar Naadens Tid, naar Timen er inde;

Kay ang imong mga alagad nahagugma sa iyang mga bato, Ug (sila) adunay kalooy sa iyang mga abug.

15 thi dine Tjenere elsker dets Sten og ynkes over dets Grushobe.

Busa mahadlok ang mga nasud sa ngalan ni Jehova, Ug ang tanang mga hari sa yuta mangurog sa imong himaya.

16 Og HERRENS Navn skal Folkene frygte, din Herlighed alle Jordens Konger;

Kay si Jehova nagpatindog sa Sion; Sa iyang himaya mitungha siya.

17 thi HERREN opbygger Zion, han lader sig se i sin Herlighed;

Nagatagad siya sa pag-ampo sa mga masulob-on, Ug wala niya tamaya ang pagampo nila.

18 han vender sig til de hjælpeløses Bøn, lader ej deres Bøn uænset.

Kini sulaton alang sa kaliwatan nga umalabut; Ug ang katawohan nga pagabuhaton magadayeg kang Jehova.

19 For Efterslægten skal det optegnes, et Folk, der skal fødes, skal prise HERREN;

Kay nasud-ong niya gikan sa kahitas-an sa iyang balaang puloyanan; Gikan sa langit natan-aw ni Jehova ang yuta;

20 thi han ser ned fra sin hellige Højsal, HERREN skuer ned fra Himmel til Jord

Aron sa pagpatalinghug sa panghupaw sa binilanggo; Aron sa pagbuhi niadtong mga sinilotan sa kamatayon;

21 for at høre de fangnes Stønnen og give de dødsdømte Frihed,

Aron isugilon sa mga tawo ang ngalan ni Jehova sa Sion, Ug ang iyang pagdayeg didto sa Jerusalem;

22 at HERRENS Navn kan forkyndes i Zion, hans Pris i Jerusalem,

Sa diha nga ang mga katawohan managtigum sa tingub, Ug ang mga gingharian, aron sa pag-alagad kang Jehova.

23 naar Folkeslag og Riger til Hobe samles for at tjene HERREN.

Iyang gipaluya ang akong kusog diha sa dalan; Gipahamubo niya ang akong mga adlaw.

24 Han lammed min Kraft paa Vejen, forkorted mit Liv.

Miingon ako: Oh Dios ko, ayaw ako pagkuhaa sa kinataliwad-an sa akong mga adlaw: Ang imong katuigan nagapadayon ngadto sa tanang mga kaliwatan.

25 Jeg siger: Min Gud, tag mig ikke bort i Dagenes Hælvt! Dine Aar er fra Slægt til Slægt.

Sa kanhi pa gayud gitukod mo ang patukoranan sa yuta; Ug ang mga langit mao ang mga buhat sa imong mga kamot.

26 Du grundfæsted fordum Jorden, Himlene er dine Hænders Værk;

(Sila) mangahanaw, apan ikaw molungtad; Oo, silang tanan mangadaan sama sa bisti; Ingon sa usa ka bisting-ilisan nga pagailisan mo (sila) ug (sila) pagaalid-an:

27 de falder, men du bestaar, alle slides de op som en Klædning;

Apan ikaw mao sa gihapon, Ug ang imong mga tuig walay katapusan.

28 som Klæder skifter du dem; de skiftes, men du er den samme, og dine Aar faar aldrig Ende! Dine Tjeneres Børn fæster Bo, deres Sæd skal bestaa for dit Aasyn.

Ang mga anak sa imong mga ulipon managpadayon, Ug ang ilang kaliwat mapalig-on sa atubangan nimo.