Ordsprogene 8

1 Mon ikke Visdommen kalder, løfter Indsigten ikke sin Røst?

۱ آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

2 Oppe paa Høje ved Vejen, ved Korsveje træder den frem;

۲ به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

3 ved Porte, ved Byens Udgang, ved Dørenes Indgang raaber den:

۳ به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

4 Jeg kalder paa eder, I Mænd, løfter min Røst til Menneskens Børn.

۴ که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

5 I tankeløse, vind jer dog Klogskab, I Taaber, saa faa dog Forstand!

۵ ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

6 Hør, thi jeg fører ædel Tale, aabner mine Læber med retvise Ord;

۶ بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

7 ja, Sandhed taler min Gane, gudløse Læber er mig en Gru.

۷ دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

8 Rette er alle Ord af min Mund, intet er falskt eller vrangt;

۸ همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

9 de er alle ligetil for den kloge, retvise for dem der vandt Indsigt.

۹ تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

10 Tag ved Lære, tag ikke mod Sølv, tag mod Kundskab fremfor udsøgt Guld;

۱۰ تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

11 thi Visdom er bedre end Perler, ingen Skatte opvejer den.

۱۱ زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

12 Jeg, Visdom, er Klogskabs Nabo og raader over Kundskab og Kløgt.

۱۲ من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

13 HERRENS Frygt er Had til det onde. Jeg hader Hovmod og Stolthed, den onde Vej og den falske Mund.

۱۳ ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

14 Jeg ejer Raad og Visdom, jeg har Forstand, jeg har Styrke.

۱۴ مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

15 Ved mig kan Konger styre og Styresmænd give retfærdige Love;

۱۵ به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

16 ved mig kan Fyrster raade og Stormænd dømme Jorden.

۱۶ به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

17 Jeg elsker dem, der elsker mig, og de, der søger mig, finder mig.

۱۷ من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

18 Hos mig er der Rigdom og Ære, ældgammelt Gods og Retfærd.

۱۸ دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

19 Min Frugt er bedre end Guld og Malme, min Afgrøde bedre end kosteligt Sølv.

۱۹ ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

20 Jeg vandrer paa Retfærds Vej, midt hen ad Rettens Stier

۲۰ در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

21 for at tildele dem, der elsker mig, Gods og fylde deres Forraadshuse.

۲۱ تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

22 Mig skabte HERREN først blandt sine Værker, i Urtid, førend han skabte andet;

۲۲ خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

23 jeg blev frembragt i Evigheden, i Begyndelsen, i Jordens tidligste Tider;

۲۳ من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

24 jeg fødtes, før Verdensdybet var til, før Kilderne, Vandenes Væld, var til;

۲۴ هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

25 førend Bjergene sænkedes, før Højene fødtes jeg,

۲۵ قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

26 førend han skabte Jord og Marker, det første af Jordsmonnets Støv.

۲۶ چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

27 Da han grundfæsted Himlen, var jeg hos ham, da han satte Hvælv over Verdensdybet.

۲۷ وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

28 Da han fæstede Skyerne oventil og gav Verdensdybets Kilder deres faste Sted,

۲۸ وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

29 da han satte Havet en Grænse, at Vandene ej skulde bryde hans Lov, da han lagde Jordens Grundvold,

۲۹ چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

30 da var jeg Fosterbarn hos ham, hans Glæde Dag efter Dag; for hans Aasyn leged jeg altid,

۳۰ آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

31 leged paa hans vide Jord og havde min Glæde af Menneskens Børn.

۳۱ و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

32 Og nu, I Sønner, hør mig! Vel den, der vogter paa mine Veje!

۳۲ پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

33 Hør paa Tugt og bliv vise, lad ikke haant derom!

۳۳ تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

34 Lykkelig den, der hører paa mig, saa han daglig vaager ved mine Døre og vogter paa mine Dørstolper.

۳۴ خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

35 Thi den, der finder mig; finder Liv og opnaar Yndest hos HERREN;

۳۵ زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

36 men den, som mister mig, skader sig selv; enhver, som hader mig, elsker Døden.

۳۶ و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.