Ordsprogene 7
1 Min Søn, vogt dig mine Ord, mine Bud maa du gemme hos dig;
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 vogt mine Bud, saa skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 bind dem om dine Fingre, skriv dem paa dit Hjertes Tavle,
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 sig til Visdommen: »Du er min Søster!« og kald Forstanden Veninde,
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 at den maa vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 og blandt de tankeløse saa jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 han gik paa Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem paa Vej til hendes Hus
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 snart paa Gader, snart paa Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun;
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 »Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred,
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 Thi Manden er ikke hjemme, paa Langfærd er han draget;
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 Pengepungen tog han med, ved Fuldmaane kommer han hjem!«
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild paa hendes Stier;
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
