Ordsprogene 7
1 Min Søn, vogt dig mine Ord, mine Bud maa du gemme hos dig;
| ای پسر من سخنان مرا نگاه دار، و اوامر مرانزد خود ذخیره نما. | ۱ |
2 vogt mine Bud, saa skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
| اوامر مرا نگاه دار تازنده بمانی، و تعلیم مرا مثل مردمک چشم خویش. | ۲ |
3 bind dem om dine Fingre, skriv dem paa dit Hjertes Tavle,
| آنها را بر انگشتهای خود ببند و آنها رابر لوح قلب خود مرقوم دار. | ۳ |
4 sig til Visdommen: »Du er min Søster!« og kald Forstanden Veninde,
| به حکمت بگو که تو خواهر من هستی و فهم را دوست خویش بخوان | ۴ |
5 at den maa vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
| تا تو را از زن اجنبی نگاه دارد، و از زن غریبی که سخنان تملق‌آمیز می‌گوید. | ۵ |
6 Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
| زیرا که از دریچه خانه خود نگاه کردم، و ازپشت شبکه خویش. | ۶ |
7 og blandt de tankeløse saa jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
| در میان جاهلان دیدم، ودر میان جوانان، جوانی ناقص العقل مشاهده نمودم، | ۷ |
8 han gik paa Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem paa Vej til hendes Hus
| که در کوچه بسوی گوشه او می‌گذشت. و به راه خانه وی می‌رفت، | ۸ |
9 i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
| در شام در حین زوال روز، در سیاهی شب و در ظلمت غلیظ، | ۹ |
10 Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
| که اینک زنی به استقبال وی می‌آمد، در لباس زانیه ودر خباثت دل. | ۱۰ |
11 løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
| زنی یاوه‌گو و سرکش که پایهایش در خانه‌اش قرار نمی گیرد. | ۱۱ |
12 snart paa Gader, snart paa Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun;
| گاهی درکوچه‌ها و گاهی در شوارع عام، و نزد هر گوشه‌ای در کمین می‌باشد. | ۱۲ |
13 hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
| پس او را بگرفت و بوسید وچهره خود را بی‌حیا ساخته، او را گفت: | ۱۳ |
14 »Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
| «نزدمن ذبایح سلامتی است، زیرا که امروز نذرهای خود را وفا نمودم. | ۱۴ |
15 gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
| از این جهت به استقبال توبیرون آمدم، تا روی تو را به سعی تمام بطلبم وحال تو را یافتم. | ۱۵ |
16 Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred,
| بر بستر خود دوشکهاگسترانیده‌ام، با دیباها از کتان مصری. | ۱۶ |
17 jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
| بسترخود را با مر و عود و سلیخه معطر ساخته‌ام. | ۱۷ |
18 kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
| بیاتا صبح از عشق سیر شویم، و خویشتن را ازمحبت خرم سازیم. | ۱۸ |
19 Thi Manden er ikke hjemme, paa Langfærd er han draget;
| زیرا صاحبخانه در خانه نیست، و سفر دور رفته است. | ۱۹ |
20 Pengepungen tog han med, ved Fuldmaane kommer han hjem!«
| کیسه نقره‌ای به‌دست گرفته و تا روز بدر تمام مراجعت نخواهدنمود.» | ۲۰ |
21 Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
| پس او را از زیادتی سخنانش فریفته کرد، واز تملق لبهایش او را اغوا نمود. | ۲۱ |
22 tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
| در ساعت ازعقب او مثل گاوی که به سلاخ خانه می‌رود، روانه شد و مانند احمق به زنجیرهای قصاص. | ۲۲ |
23 til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
| تا تیر به جگرش فرو رود، مثل گنجشکی که به دام می‌شتابد و نمی داند که به خطر جان خود می‌رود. | ۲۳ |
24 Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
| پس حال‌ای پسران مرا بشنوید، و به سخنان دهانم توجه نمایید. | ۲۴ |
25 Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild paa hendes Stier;
| دل تو به راههایش مایل نشود، و به طریقهایش گمراه مشو، | ۲۵ |
26 thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
| زیراکه او بسیاری را مجروح‌انداخته است، و جمیع کشتگانش زورآورانند. | ۲۶ |
