Ordsprogene 7
1 Min Søn, vogt dig mine Ord, mine Bud maa du gemme hos dig;
Anak ko, bantayi ang akong mga pulong, Ug tagoa ang akong mga sugo uban kanimo.
2 vogt mine Bud, saa skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;
Bantayi ang akong mga sugo ug ikaw mabuhi; Ug ang akong balaod ingon sa tawo-tawo sa imong mata.
3 bind dem om dine Fingre, skriv dem paa dit Hjertes Tavle,
Ibugkos sila sa imong mga tudlo; Isulat mo sila ibabaw sa papan sa imong kasingkasing.
4 sig til Visdommen: »Du er min Søster!« og kald Forstanden Veninde,
Pamulongan mo ang kaalam: Ikaw mao ang akong igsoon nga babaye; Ug tawga ang salabutan nga imong kauban nga babaye:
5 at den maa vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.
Aron sila magabantay kanimo gikan sa dumuloong babaye, Gikan sa dumuloong nga maga-ulo-ulo uban sa iyang mga pulong.
6 Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;
Kay sa tamboanan sa akong balay Ako milili sa akong rihas;
7 og blandt de tankeløse saa jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;
Ug ako nakatan-aw sa taliwala sa mga walay-pagtagad, Ako nakaila diha sa taliwala sa mga batan-on, Sa usa ka batan-on nga walay salabutan,
8 han gik paa Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem paa Vej til hendes Hus
Miagi sa dalan haduol sa iyang likoanan; Ug siya mipadulong ngadto sa iyang balay,
9 i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.
Sa pagkasalumsom, sa pagkahapon sa adlaw, Sa pagkatungang gabii ug sa kangitngitan.
10 Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;
Ug, ania karon, may mitagbo kaniya nga usa ka babaye Sa pamisti sa usa ka babayeng bigaon, ug malimbongon sa kasingkasing.
11 løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;
(Siya sabaan ug malimbongon; Ang iyang mga tiil dili mahimutang sa iyang balay:
12 snart paa Gader, snart paa Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun;
Karon siya anaa sa kadalanan, unya sa halapad nga mga dapit, Ug magahubong sa tagsatagsa ka likoanan).
13 hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;
Busa iyang hidakpan siya, ug gihagkan siya, Ug uban sa usa ka magahing nawong siya miingon kaniya:
14 »Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,
Mga halad sa halad-sa-pakigdait maoy ania kanako; Niining adlawa gituman ko ang akong mga panaad.
15 gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!
Sa ingon niana ako milakat aron sa pagpakigtagbo kanimo, Sa masingkamoton nga pagpangita sa imong nawong, ug hikaplagan ko ikaw.
16 Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred,
Gibuklad ko na sa akong higdaanan ang mga habol nga binuldahan, Sa ginihay nga mga panapton nga hinabol sa Egipto.
17 jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;
Gipahumotan ko na ang akong higdaanan. Sa mirra, aloes ug sinamomo;
18 kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!
Umari ka, maghubog kita sa gugma hangtud sa pagkabuntag; Managlipay kita sa atong kaugalingon sa mga gugma.
19 Thi Manden er ikke hjemme, paa Langfærd er han draget;
Kay ang akong lalake wala sa balay; Siya atua sa halayong panaw:
20 Pengepungen tog han med, ved Fuldmaane kommer han hjem!«
Siya nagdala ug usa ka puntil nga salapi uban kaniya; Siya mopauli sa balay sa motakdul na ang bulan.
21 Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;
Pinaagi sa iyang madanihon nga pakigpulong siya nakalukmay kaniya; Uban sa ulo-ulo sa iyang mga ngabil napugos siya sa pagnunot kaniya,
22 tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,
Siya misunod kaniya sa walay langan, Ingon sa usa ka vaca nga nagapadulong ngadto sa ihawan, Kun maingon sa usa nga anaa sa mga talikala aron sa pagtul-id sa mga buang;
23 til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.
Hangtud nga ang usa ka udyong molagbas sa iyang atay, Ingon sa usa ka langgam nga nagdali ngadto sa lit-ag, Ug wala manghibalo nga kana alang sa iyang kinabuhi.
24 Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!
Busa karon, mga anak ko, patalinghug kamo kanako, Ug matngoni ninyo ang mga pulong sa akong baba.
25 Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild paa hendes Stier;
Ayaw pagpakilinga ang imong kasingkasing ngadto sa iyang mga dalan; Ayaw pagpasalaag ngadto sa iyang mga alagianan:
26 thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.
Kay siya nagapabutalid sa daghang mga samaran: Oo, ang tanan sa iyang gipamatay usa na ka dakung panon.
