Ordsprogene 5
1 Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
Synu mój! bądź pilen mądrości mojej, a ku mojej roztropności nakłoń ucha twego,
2 at Kløgt maa vaage øver dig, Læbernes Kundskab vare paa dig.
Abyś strzegł ostrożności, a umiejętność aby wargi twoje zachowała.
3 Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
Bo choć niewiasty obcej wargi miodem opływają, a gładsze niż oliwa usta jej:
4 men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
Ale ostatnie rzeczy jej gorzkie jak piołun, a ostre jako miecz na obie strony ostry.
Nogi jej zstępują do śmierci, a do piekła chód jej prowadzi. (Sheol h7585)
6 hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
Jeźlibyś zważyć chciał ścieszkę żywota jej, nie pewne są drogi jej, nie poznasz ich.
7 Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a nie odstępujcie od powieści ust moich.
8 Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
Oddal od niej drogę twoję, a nie przybliżaj się ku drzwiom domu jej.
9 at du ikke maa give andre din Ære, en grusom Mand dine Aar.
Byś snać nie podał obcym sławy twojej, a lat twoich okrutnikowi;
10 at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
By się snać nie nasycili obcy siłą twoją, a prace twoje nie zostały w domu cudzym;
11 saa du gribes af Anger til sidst, naar dit Kød og Huld svinder hen,
I narzekałbyś w ostateczne czasy twoje, gdybyś zniszczył czerstwość twoję i ciało twoje;
12 og du siger: »Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod haant om Revselse,
I rzekłbyś: O jakożem miał ćwiczenie w nienawiści, a strofowaniem gardziło serce moje!
13 saa jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
Nie słuchałem głosu ćwiczących mię, a tym, którzy mię uczyli, nie nakłaniałem ucha mego!
14 Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!«
Maluczkom nie przyszedł we wszystko nieszczęście, w pośród zebrania i zgromadzenia.
15 Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!
16 lad ej dine Kilder flyde paa Gaden, ej dine Bække paa Torvene!
Niech się precz rozchodzą źródła twoje, a po ulicach strumienie wód.
17 Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.
18 Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
Niech nie będzie zdrój twój błogosławiony, a wesel się z żony młodości twojej.
19 den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.
20 Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
Bo przeczże się masz kochać w obcej, synu mój! i odpoczywać na łonie cudzej?
21 Thi for HERRENS Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
22 den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
Nieprawości własne pojmają niezbożnika, a w powrozach grzechu swego uwikle się.
23 han dør af Mangel paa Tugt, gaar til ved sin store Daarskab.
Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.
