Ordsprogene 29
1 Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.
Məzəmmətlərə baxmayıb dikbaşlıq edən Birdən yıxılıb çarəsiz qalar.
2 Er der mange retfærdige, glædes Folket, men raader de gudløse, sukker Folket.
Salehlər artanda xalq sevinər, Pis hökmdar olanda xalq nalə çəkər.
3 Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgaas, bortødsler Gods.
Hikmət sevən atasını sevindirər, Fahişələrə aşna olanın əlindən var-yoxu gedər.
4 Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.
Padşah ölkəni ədalətlə möhkəmləndirər, Ağır vergilər qoyansa ölkəni süqut etdirər.
5 Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.
Bir kişi ki qonşusunu yağlı dilə tutur, Onun addımları üçün tor qurur.
6 I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.
Pisin günahı özünə tələdir, Saleh sevincindən haray çəkir.
7 Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.
Saleh kasıbların haqqını görür, Pis adam bunu dərk etmir.
8 Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.
Rişxəndçilər şəhəri çaxnaşdırar, Hikmətlilər isə qəzəbi yatırar.
9 Gaar Vismand i Rette med Daare, vredes og ler han, alt preller af.
Hikmətli səfehi məhkəməyə versə, Səfeh coşub lağ edər, dinclik gedər.
10 De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.
Qana susayanlar kamil insana nifrət edər, Əməlisalehlər can qurtarar.
11 En Taabe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.
Axmaq həddini aşıb özündən çıxar, Hikmətli səbirli dayanar.
12 En Fyrste, som lytter til Løgnetale, faar lutter gudløse Tjenere.
Hökmdar yalan sözə qulaq asarsa, Bütün xidmətçiləri şər insana çevrilər.
13 Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.
Yoxsul insan və zalım bir-birinə bir şeydə bənzəyir: Hər ikisinin gözlərini işıqlandıran Rəbdir.
14 En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone staar fast evindelig.
Padşah kasıblara həqiqətlə hökm versə, Taxtı əbədi möhkəmlənər.
15 Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.
Kötək və məzəmmət hikmət gətirər, Özbaşına qalan uşaq anasını rüsvay edər.
16 Bliver mange gudløse, tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.
Pislər çoxalanda cinayət artar, Salehlər görəcək ki, onlar necə yıxılacaqlar.
17 Tugt din Søn, saa kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.
Oğluna tərbiyə ver ki, canın dinc olsun, Könlün bundan ləzzət alsın.
18 Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter paa Loven.
İlahi söz nazil olmayanda xalqda hərc-mərclik olar. Qanuna əməl edən nə bəxtiyardır!
19 Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.
Qula sözlə tərbiyə vermək olmaz, Çünki başa düşsə belə, qulaq asmaz.
20 Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Taabe er der snarere Haab end for ham.
Düşünmədən danışana baxmısanmı? Axmağa ondan artıq ümid var.
21 Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.
Kim ərköyün qul böyütsə, Axırda bu ona dərd verər.
22 Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.
Qəzəbli insan dava yaradar, Kəmhövsələ günahı artırar.
23 Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnaar Ære.
İnsanı təkəbbürü alçaldar, İtaətkar şərəfə çatar.
24 Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.
Oğruya qoşulan öz-özünə düşməndir, And içsə də, məhkəmədə həqiqəti söyləməz.
25 Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler paa HERREN, er bjærget.
İnsandan qorxan özünü tələyə salar, Amma Rəbbə güvənən arxayın yaşar.
26 Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.
Çoxu hökmdarın hüzurunu arzular, Amma insan ədaləti Rəbdə tapar.
27 Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.
Salehlər haqsızlardan, Pis insanlarsa əməlisalehlərdən ikrah edər.
