Ordsprogene 26

1 Som Sne om Somren og Regn om Høsten saa lidt hører Ære sig til for en Taabe.

Jako śnieg w lecie, i jako deszcz we żniwa; tak głupiemu nie przystoi chwała.

2 Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt saa rammer ej Banden mod sagesløs Mand.

Jako się ptak tam i sam tuła, i jako jaskółka lata: tak przeklęstwo niezasłużone nie przyjdzie.

3 Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Taabers Ryg.

Bicz na konia, ogłów na osła, a kij potrzebny jest na grzbiet głupiego.

4 Svar ej Taaben efter hans Daarskab, at ikke du selv skal blive som han.

Nie odpowiadaj głupiemu według głupstwa jego, abyś mu i ty nie był podobny.

5 Svar Taaben efter hans Daarskab, at han ikke skal tykkes sig viis.

Odpowiedz głupiemu według głupstwa jego, aby się sobie nie zdał być mądrym.

6 Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Taabe.

Jakoby nogi obciął, tak się bezprawia dopuszcza, kto się głupiemu poselstwa powierza.

7 Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Taabers Mund.

Jako nierówne są golenie u chromego: tak jest powieść w ustach głupich.

8 Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Taabe.

Jako kiedy kto przywiązuje kamień drogi do procy: tak czyni ten, który uczciwość głupiemu wyrządza.

9 Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Taabers Mund.

Jako ciernie, gdy się dostaną w rękę pijanego: tak przypowieść jest w ustach głupich.

10 Som en Skytte, der saarer enhver, som kommer, er den, der lejer en Taabe og en drukken.

Wielki Pan stworzył wszystko, a daje zapłatę głupiemu, daje także zapłatę przestępcom.

11 Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Taabe, der gentager Daarskab.

Jako pies wraca się do zwrócenia swego: tak głupi powtarza głupstwo swoje.

12 Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Taabe er der mere Haab end for ham.

Ujrzyszli człowieka, co się sobie zda być mądrym, nadzieja o głupim lepsza jest, niżeli o nim.

13 Den lade siger: »Et Rovdyr paa Vejen, en Løve ude paa Torvene!«

Leniwy mówi: lew na drodze, lew na ulicach.

14 Døren drejer sig paa sit Hængsel, den lade paa sit Leje.

Jako się drzwi obracają na zawiasach swoich: tak leniwiec na łóżku swojem.

15 Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Haanden til Munden.

Leniwiec rękę kryje do zanadrzy swych, a ciężko mu jej podnosić do ust swoich.

16 Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.

Leniwiec zda się sobie być mędrszym, niżeli siedm odpowiadających z rozsądkiem.

17 Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.

Jakoby też psa za uszy łapał, kto się mimo idąc w cudzą zwadę wdaje.

18 Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,

Jako szalony wypuszcza iskry i strzały śmiertelne:

19 er den, der sviger sin Næste og siger: »Jeg spøger jo kun.«

Tak jest każdy, który podchodzi przyjaciela swego, a mówi: Azam ja nie żartował?

20 Er der intet Brænde, gaar Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.

Gdy niestaje drew, gaśnie ogień; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.

21 Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.

Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady.

22 Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.

Słowa obmówcy są jako słowa zranionych; a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.

23 Som Sølvovertræk paa et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.

Wargi nieprzyjacielskie i serce złe są jako srebrna piana, którą polewają naczynie gliniane.

24 Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;

Ten, co kogo nienawidzi, za inszego się udaje wargami swemi; ale w sercu swojem myśli o zdradzie.

25 gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.

Gdyć się ochotnym mową swą ukazuje, nie wierz mu: bo siedmioraka obrzydliwość jest w sercu jego.

26 Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.

Nienawiść zdradliwie bywa pokryta; ale odkryta bywa złość jej w zgromadzeniu.

27 I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.

Kto drugiemu dół kopie, wpada weń; a kto kamień toczy, na niego się obraca.

28 Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.

Człowiek języka kłamliwego ma utrapienie w nienawiści, a usta łagodne przywodzą do upadku.