Ordsprogene 26

1 Som Sne om Somren og Regn om Høsten saa lidt hører Ære sig til for en Taabe.

Kiel neĝo en somero, kaj kiel pluvo en tempo de rikolto, Tiel ne konvenas honoro por malsaĝulo.

2 Som en Spurv i Fart, som en Svale i Flugt saa rammer ej Banden mod sagesløs Mand.

Kiel birdo forleviĝas, kiel hirundo forflugas, Tiel senkaŭza malbeno ne efektiviĝas.

3 Svøbe for Hest, Bidsel for Æsel og Ris for Taabers Ryg.

Vipo estas por ĉevalo, brido por azeno, Kaj bastono por la dorso de malsaĝuloj.

4 Svar ej Taaben efter hans Daarskab, at ikke du selv skal blive som han.

Ne respondu al malsaĝulo laŭ lia malsaĝeco, Por ke vi mem ne fariĝu egala al li.

5 Svar Taaben efter hans Daarskab, at han ikke skal tykkes sig viis.

Respondu al malsaĝulo laŭ lia malsaĝeco, Por ke li ne estu saĝulo en siaj propraj okuloj.

6 Den afhugger Fødderne og inddrikker Vold, som sender Bud ved en Taabe.

Kiu komisias aferon al malsaĝulo, Tiu tranĉas al si la piedojn kaj sin suferigas.

7 Slappe som den lammes Ben er Ordsprog i Taabers Mund.

Kiel la kruroj de lamulo pendas peze, Tiel estas sentenco en la buŝo de malsaĝuloj.

8 Som en, der binder Stenen fast i Slyngen, er den, der hædrer en Taabe.

Kiel iu, kiu alligas ŝtonon al ĵetilo, Tiel estas tiu, kiu faras honoron al malsaĝulo.

9 Som en Tornekæp, der falder den drukne i Hænde, er Ordsprog i Taabers Mund.

Kiel dorna kano en la mano de ebriulo, Tiel estas sentenco en la buŝo de malsaĝuloj.

10 Som en Skytte, der saarer enhver, som kommer, er den, der lejer en Taabe og en drukken.

Kompetentulo ĉion bone faras; Sed kiu dungas pasantojn, tiu dungas malsaĝulojn.

11 Som en Hund, der vender sig om til sit Spy, er en Taabe, der gentager Daarskab.

Kiel hundo revenas al sia vomitaĵo, Tiel malsaĝulo ripetas sian malsaĝaĵon.

12 Ser du en Mand, der tykkes sig viis, for en Taabe er der mere Haab end for ham.

Ĉu vi vidas homon, kiu estas saĝa en siaj okuloj? Estas pli da espero por malsaĝulo ol por li.

13 Den lade siger: »Et Rovdyr paa Vejen, en Løve ude paa Torvene!«

Maldiligentulo diras: Leono estas sur la vojo, Leono estas sur la stratoj.

14 Døren drejer sig paa sit Hængsel, den lade paa sit Leje.

Pordo turniĝas sur sia hoko, Kaj maldiligentulo sur sia lito.

15 Den lade rækker til Fadet, men gider ikke føre Haanden til Munden.

Maldiligentulo ŝovas sian manon en la poton, Kaj ne volas venigi ĝin al sia buŝo.

16 Den lade tykkes sig større Vismand end syv, der har kloge Svar.

Maldiligentulo estas en siaj okuloj pli saĝa, Ol sep veraj saĝuloj.

17 Den griber en Hund i Øret, som blander sig i uvedkommende Strid.

Pasanto, kiu sin miksas en malpropran disputon, Estas kiel iu, kiu kaptas hundon je la oreloj.

18 Som en vanvittig Mand, der udslynger Gløder, Pile og Død,

Kiel frenezulo, kiu ĵetas fajron, Sagojn, kaj morton,

19 er den, der sviger sin Næste og siger: »Jeg spøger jo kun.«

Tiel estas homo, kiu trompas sian proksimulon, Kaj diras: Mi ja ŝercas.

20 Er der intet Brænde, gaar Ilden ud, er der ingen Bagtaler, stilles Trætte.

Kie ne estas ligno, estingiĝas la fajro; Kaj se ne estas kalumnianto, ĉesiĝas malpaco.

21 Trækul til Gløder og Brænde til Ild og trættekær Mand til at optænde Kiv.

Karbo servas por ardaĵo, ligno por fajro, Kaj homo malpacema por provoki malpacon.

22 Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Legemets Kamre.

La vortoj de kalumnianto estas kiel frandaĵoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.

23 Som Sølvovertræk paa et Lerkar er ondsindet Hjerte bag glatte Læber.

Varmegaj lipoj kun malica koro Estas nepurigita arĝento, kiu kovras argilaĵon.

24 Avindsmand hykler med Læben, i sit Indre huser han Svig;

Malamanto havas maskitajn parolojn, Kaj en sia koro li preparas malicon.

25 gør han Røsten venlig, tro ham dog ikke, thi i hans Hjerte er syvfold Gru.

Kiam li ĉarmigas sian voĉon, ne kredu al li; Ĉar sep abomenaĵoj estas en lia koro.

26 Den, der dølger sit Had med Svig, hans Ondskab kommer frem i Folkets Forsamling.

Kiu trompe kaŝas malamon, Tiu aperigos sian malbonecon en popola kunveno.

27 I Graven, man graver, falder man selv, af Stenen, man vælter, rammes man selv.

Kiu fosas foson, tiu falos en ĝin; Kaj kiu rulas ŝtonon, al tiu ĝi revenos.

28 Løgnetunge giver mange Hug, hyklersk Mund volder Fald.

Mensogema lango malamas tiujn, kiujn ĝi dispremis; Kaj hipokrita buŝo kaŭzas pereon.