Ordsprogene 17
1 Bedre en tør Bid Brød med fred end Huset fuldt af Sul med Trætte.
Quru bir loğması olan dinc ev Münaqişəli olan, ziyafət dolu evdən yaxşıdır.
2 Klog Træl bliver Herre over daarlig Søn og faar lod og del mellem Brødre.
Ağıllı nökər adbatıran oğlun ağası olar, Qardaşlar arasında miras payı alar.
3 Digel til Sølv og Ovn til Guld, men den, der prøver Hjerter, er HERREN.
Qızıl-gümüş isti kürədə yoxlanar, Rəbb isə ürəyi araşdırar.
4 Den onde hører paa onde Læber, Løgneren lytter til giftige Tunger.
Pis adamın diqqəti şər ağızdadır, Yalançı fitnəkarın sözlərinə qulaq asır.
5 Hvo Fattigmand spotter, haaner hans Skaber, den skadefro slipper ikke for Straf.
Yoxsula rişxənd edən Yaradanına xor baxır, Başqasının bəlasına sevinən cəzasız qalmır.
6 De gamles Krone er Børnebørn, Sønners Stolthed er Fædre.
Nəvələr ahılların tacıdır, Oğulların şərəfi atalarıdır.
7 Ypperlig Tale er ej for en Daare, end mindre da Løgn for den, som er ædel.
Sarsağa bəlağətli söz yaraşmadığı kimi Əsilzadəyə də yalançı dil yaraşmaz.
8 Som en Troldsten er Gave i Giverens Øjne; hvorhen den end vender sig, gør den sin Virkning.
Rüşvət verənin gözündə rüşvət bir tilsimdir, Çünki hansı tərəfə getsə, uğur gətirir.
9 Den, der dølger en Synd, søger Venskab, men den, der ripper op i en Sag, skiller Venner.
Günahı örtən məhəbbət axtarar, Sözgəzdirən əziz dostları ayırar.
10 Bedre virker Skænd paa forstandig end hundrede Slag paa en Taabe.
Qanan insan üçün bir irad Axmağa vurulan yüz zərbədən də artıq təsir edir.
11 Den onde har kun Genstridighed for, men et skaanselsløst Bud er udsendt imod ham.
Pis insan ancaq üsyankarlıq axtarar, Onun əleyhinə qəddar qasid göndərilər.
12 Man kan møde en Bjørn, hvis Unger er taget, men ikke en Taabe udi hans Daarskab.
Balalarını itirmiş bir ayıya rast gəlmək Səfahətə batmış axmaqla rastlaşmaqdan yaxşıdır.
13 Den, der gengælder godt med ondt, fra hans Hus skal Vanheld ej vige.
Kim yaxşılıq əvəzinə pislik etsə, Evindən pislik ayrılmaz.
14 At yppe Strid er at aabne for Vand, hold derfor inde, før Strid bryder løs.
Davanın başlanması su bəndinin açılmasına bənzər, Dava başlanmamış münaqişəni tərk et.
15 At frikende skyldig og dømme uskyldig, begge Dele er HERREN en Gru.
Şərə haqq vermək, salehi məhkum etmək – Hər ikisi Rəbdə ikrah yaradır.
16 Hvad hjælper Penge i Taabens Haand til at købe ham Visdom, naar Viddet mangler?
Axmaq hikmət qazanmaq istəməz, Bunun üçün pul sərf etmək fayda verməz.
17 Ven viser Kærlighed naar som helst, Broder fødes til Hjælp i Nød.
Dost hər zaman sevər, Qardaş dar gün üçün doğular.
18 Mand uden Vid giver Haandslag og gaar i Borgen for Næsten.
Qanmaz başqası ilə əlbir olar, O, qonşusuna zamin durar.
19 Ven af Kiv er Ven af Synd; at højne sin Dør er at attraa Fald.
İtaətsizliyi sevən münaqişəni sevər, Qapısını ucaldan əcəlini səslər.
20 Ej finder man Lykke, naar Hjertet er vrangt, man falder i Vaade, naar Tungen er falsk.
Əyri ürəkli xeyir tapmaz, Hiyləgər dilli insanı bəlaya salar.
21 Den, der avler en Taabe, faar Sorg, Daarens Fader er ikke glad.
Axmağın atası dərdə düşər, Sarsağın atasının sevinci itər.
22 Glad Hjerte er godt for Legemet, nedslaaet Sind suger Marv af Benene.
Ürək sevinci can üçün ən yaxşı məlhəmdir, Könlün sınması sümükləri qurudar.
23 Den gudløse tager Gave i Løn for at bøje Rettens Gænge.
Şər qoltuğuna rüşvət götürər ki, Ədalət yollarını pozsun.
24 Visdom staar den forstandige for Øje, Taabens Blik er ved Jordens Ende.
Qanan adam hikmətə baxar, Axmağın gözləri dünyanın o tayını axtarar.
25 Taabelig Søn er sin Faders Sorg, Kvide for hende, som fødte ham.
Axmaq oğul atasına qəm-kədər verər, Onu doğan anasını qubarladar.
26 At straffe den, der har Ret, er ilde, værre endnu at slaa de ædle.
Saleh insanı cərimə etmək yaxşı deyil, Əsilzadəni düzlüyünə görə döymək yaxşı deyil.
27 Den, som har Kundskab tøjler sin Tale, Mand med Forstand er koldblodig.
Çoxbilən az danışar, Müdrik həlimlik ruhunda olar.
28 Selv Daaren, der tier, gælder for viis, forstandig er den, der lukker sine Læber.
Səfeh belə, sakit dayansa, hikmətli hesab edilər, Ağzını yumsa, dərrakəli görünər.
