Ordsprogene 14
1 Visdom bygger sig Hus, Daarskabs Hænder river det ned.
Һәр бир дана аял өз аилисини ават қилар; Ахмақ аял аилисини өз қоли билән вәйран қилар.
2 Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som gaar Krogveje, agter ham ringe.
Дуруслуқ йолида маңидиған киши Пәрвәрдигардин қорқар; Қиңғир йолда маңған киши [Худани] көзгә илмас.
3 I Daarens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise staar Læberne Vagt.
Ахмақниң тәкәббур ағзи өзигә таяқ болар; Ақиланиниң ләвлири өзини қоғдар.
4 Naar der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.
Улақ болмиса, еғил пак-пакиз турар; Бирақ өкүзниң күчи болғандила [саңға] ашлиқ толар.
5 Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.
Ишәшлик гувачи ялған ейтмас; Сахта гувачи ялған гәпни нәпәстәк тинар.
6 Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.
Һакавурлар даналиқ издәп тапалмас; Бирақ йорутулған адәмгә билим елиш асанға чүшәр.
7 Gaa fra en Mand, som er en Taabe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.
Бирәвниң ағзида билим йоқлуғини билип йәткәндә, Униңдин өзүңни нери тарт.
8 Den kloge i sin Visdom er klar paa sin Vej, men Taabers Daarskab er Svig.
Әқил-парасәтлик кишиниң даналиғи өз йолини ойлиништидур; Ахмақларниң әқилсизлиги болса өзлириниң алдинишидур.
9 Med Daarer driver Skyldofret Spot, men Velvilje raader iblandt retsindige.
Ахмақлар болса «итаәтсизлик қурбанлиғи»ни көзгә илмайду, Һәққанийлар арисида болса илтипат тепилар.
10 Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.
Көңүлдики дәрдни пәқәт өзила көтирәләр; Көңүлдики хушлуққиму башқилар шерик болалмас.
11 Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt staar i Blomst.
Яманниң өйи өрүлүп чүшәр; Һәққаний адәмниң чедири гүллинип кетәр.
12 Mangen Vej synes Manden ret, og saa er dens Ende dog Dødens Veje.
Адәм балисиға тоғридәк көрүнидиған бир йол бар, Лекин ақивити һалакәткә баридиған йоллардур.
13 Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.
Оюн-күлкә болса қәлбтики ғәм-қайғуни япар, Хошаллиқ өтүп кәткәндә, ғәм-қайғу йәнила қалар.
14 Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.
Тоғра йолдин бурулуп янған адәм һаман өз йолидин тояр; Яхши адәм өз ишидин қанаәтлинәр.
15 Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.
Саддилар һәммә гәпкә ишинип кетәр; Лекин пәм-парасәтлик киши һәр бир қәдәмни авайлап басар.
16 Den vise ængstes og skyr det onde, Taaben buser sorgløs paa.
Дана адәм еһтиятчан болуп аваричиликтин нери кетәр; Ахмақ һакавурлуқ қилип, өзигә ишинип алдиға маңар.
17 Den hidsige bærer sig taabeligt ad, man hader rænkefuld Mand.
Териккәк ахмақлиқ қилар; Нәйрәңваз адәм нәпрәткә учрар.
18 De tankeløse giver Daarskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.
Саддилар ахмақлиққа варислиқ қилар; Пәм-парасәтликләр билимни өз таҗи қилар.
19 Onde maa bukke for gode, gudløse staa ved retfærdiges Døre.
Яманлар яхшиларниң алдида егиләр; Қәбиһләр һәққанийниң дәрвазилири алдида [баш урар].
20 Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.
Намрат киши һәтта өз йеқиниғиму яман көрүнәр. Байниң дости болса көптур.
21 Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.
Йеқинини пәс көргән гунакардур; Лекин мискинләргә рәһим қилған бәрикәт тапар.
22 De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Naade og Trofasthed.
Яманлиқ ойлиғанлар йолдин адашқанлардин әмәсму? Бирақ яхшилиқ ойлиғанлар рәһим-шәпқәт, һәқиқәт-садиқлиққа муйәссәр болар.
23 Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.
Һәммә меһнәттин пайда чиқар; Бирақ қуруқ параңлар адәмни муһтаҗлиқта қалдурар.
24 De vises Krone er Kløgt, Taabers Krans er Daarskab.
Ақиланиләр үчүн байлиқлар бир таҗдур; Ахмақларниң наданлиғидин пәқәт йәнә шу наданлиқла чиқар.
25 Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.
Һәққаний гувалиқ бәргүчи кишиләрниң һаятини қутқузар; Ялған-явидақ сөзләйдиған [гувачи] ялған гәпни нәпәстәк тинар.
26 Den stærkes Tillid er HERRENS Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.
Пәрвәрдигардин қорқидиғанниң күчлүк йөләнчүки бар, Униң балилириму һимайигә егә болар.
27 HERRENS Frygt er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.
Пәрвәрдигардин қорқуш һаятниң булиқидур; У кишини әҗәллик қапқанлардин қутқузар.
28 At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist paa Folk er Fyrstens Fald.
Падишаһниң шан-шәриви пухрасиниң көплигидиндур; Пухрасиниң кәмлиги әмирниң һалакитидур.
29 Den sindige er rig paa Indsigt, den heftige driver det vidt i Daarskab.
Еғир-бесиқ киши интайин ақил кишидур; Чечилғақ ахмақлиқни улуқлар.
30 Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.
Хатирҗәм көңүл тәнниң сақлиғидур; Һәсрәт чекиш болса сүйәкләрни чиритар.
31 At kue den ringe er Haan mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.
Мискинни бозәк қилғучи — Пәрвәрдигарға һақарәт қилғучидур; Һаҗәтмәнләргә шапаәт қилиш Уни һөрмәтлигәнликтур.
32 Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.
Яман өз яманлиғи ичидә жиқитилар; Һәққаний адәм һәтта сәкратта ятқандиму хатирҗәм болар.
33 Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Taabers Indre kendes den ikke.
Йорутулған кишиниң көңлидә даналиқ ятар; Бирақ ахмақниң көңлидикиси ашкарә болмай қалмас.
34 Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.
Һәққанийәт һәр қайси әлни жуқури көтирәр; Гуна һәр қандақ милләтни номусқа қалдурар.
35 En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.
Падишаһниң илтипати әқиллиқ хизмәткарниң бешиға чүшәр; Бирақ униң ғәзиви номуста қалдурғучи уятсиз хизмәткариниң бешиға чүшәр.
