Ordsprogene 14

1 Visdom bygger sig Hus, Daarskabs Hænder river det ned.

Ny vehivavy hendry dia samy manao ny tranony; Fa ny adala kosa mandrava ny tranony amin’ ny tànany.

2 Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som gaar Krogveje, agter ham ringe.

Mandeha mahitsy izay matahotra an’ i Jehovah; Fa mivily lalana kosa izay maniratsira Azy.

3 I Daarens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise staar Læberne Vagt.

Eo am-bavan’ ny adala misy tsorakazon’ ny fiavonavonana; Fa ny molotry ny hendry miaro ny tenany.

4 Naar der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.

Raha tsy misy omby, dia foana ny fihinanam-bilona; Fa be ny fitomboan-karena azo amin’ ny herin’ ny omby.

5 Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.

Ny vavolombelona mahatoky tsy mba mety mandainga; Fa mamoaka lainga kosa ny vavolombelona tsy mahatoky.

6 Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.

Ny mpaniratsira mba mitady fahendrena, fa tsy mahita; Fa ny manan-tsaina mora mahazo fahalalana.

7 Gaa fra en Mand, som er en Taabe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.

Mialà eo anatrehan’ ny olona adala, Fa tsy ho hitanao aminy ny molotry ny fahalalana.

8 Den kloge i sin Visdom er klar paa sin Vej, men Taabers Daarskab er Svig.

Ny mitandrina ny alehany no fahendren’ ny mahira-tsaina; Fa fitaka ny hadalan’ ny adala.

9 Med Daarer driver Skyldofret Spot, men Velvilje raader iblandt retsindige.

Ny adala ihomehezan’ ny fanati-panonerana; Fa ao amin’ ny marina no misy fankasitrahana.

10 Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.

Ny fo no mahalala ny fangidian’ ny alahelony; Ary tsy raharahan’ ny olon-kafa ny hafaliany.

11 Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt staar i Blomst.

Ravana ny tranon’ ny ratsy fanahy; Fa ambinina ny lain’ ny marina.

12 Mangen Vej synes Manden ret, og saa er dens Ende dog Dødens Veje.

Misy lalana ataon’ ny olona ho mahitsy, Kanjo lalana mivarina any amin’ ny fahafatesana no iafarany.

13 Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.

Na dia mihomehy aza, dia ory ihany ny fo, Ary ny faran’ ny hafaliana dia alahelo.

14 Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.

Ny mihemotra am-po dia ho voky ny alehany; Fa ny tsara fanahy kosa ho voky ny azy ihany.

15 Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.

Ny kely saina mino ny teny rehetra; Fa ny mahira-tsaina mandinika ny diany.

16 Den vise ængstes og skyr det onde, Taaben buser sorgløs paa.

Ny hendry matahotra ka mivily tsy ho amin’ ny ratsy; Fa ny adala fatra-pirehareha ka matokitoky foana.

17 Den hidsige bærer sig taabeligt ad, man hader rænkefuld Mand.

Izay malaky tezitra dia manao adaladala; Ary ny olona mamoron-tsain-dratsy dia ankahalaina.

18 De tankeløse giver Daarskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.

Ny kely saina dia handova fahadalana; Fa ny mahira-tsaina mahazo ny fahalalana ho satro-boninahiny.

19 Onde maa bukke for gode, gudløse staa ved retfærdiges Døre.

Ny ratsy fanahy miondrika eo anatrehan’ ny tsara fanahy, Ary ny meloka dia eo am-bavahadin’ ny marina.

20 Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.

Ny malahelo dia halan’ ny havany aza; Fa ny manan-karena no tian’ ny maro.

21 Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.

Izay manao tsinontsinona ny namany dia manota; Fa endrey ny fahasambaran’ izay mamindra fo amin’ ny ory!

22 De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Naade og Trofasthed.

Tsy mivily va izay manao asa ratsy? Fa famindram-po sy fahamarinana no ho an’ izay manao asa tsara.

23 Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.

Ny fisasarana rehetra misy valiny avokoa; Fa ny molotra mibedibedy foana tsy mba ahazoana na inona na inona.

24 De vises Krone er Kløgt, Taabers Krans er Daarskab.

Satroboninahitry ny hendry ny hareny; Fa ny fahadalan’ ny adala dia fahadalana ihany.

25 Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.

Ny vavolombelona marina mamonjy ain’ olona; Fa izay mamoaka lainga dia tena fitaka.

26 Den stærkes Tillid er HERRENS Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.

Ny fahatahorana an’ i Jehovah dia fiarovana mahatoky, Ary ny zanany hahazo fialofana.

27 HERRENS Frygt er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.

Ny fahatahorana an’ i Jehovah no loharanon’ aina, Hanalavirana ny fandriky ny fahafatesana.

28 At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist paa Folk er Fyrstens Fald.

Ny fahabetsahan’ ny vahoaka no voninahitry ny mpanjaka; Fa ny havitsiany kosa no fietreny.

29 Den sindige er rig paa Indsigt, den heftige driver det vidt i Daarskab.

Be saina izay mahatsindry fo; Fa ny malaky tezitra mampiseho ny fahadalany.

30 Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.

Ny fo mionona no fiainan’ ny nofo; Fa ny fahamaimaizan-tsaina dia mahalò ny taolana.

31 At kue den ringe er Haan mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.

Izay mampahory ny mahantra dia manala baraka ny Mpanao azy; Fa ny mamindra fo aminy kosa dia manome voninahitra Azy.

32 Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.

Ny ratsy fanahy azera noho ny haratsiany; Fa ny marina matoky, na dia mby ao amin’ ny fahafatesana aza.

33 Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Taabers Indre kendes den ikke.

Mandry tsara ao am-pon’ ny manan-tsaina ny fahendrena; Fa ny an’ ny adala kosa dia miharihary.

34 Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.

Ny fahamarinana manandratra ny firenena; Fa ny ota kosa dia fahafaham-baraka amin’ ny olona

35 En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.

Ny fankasitrahan’ ny mpanjaka dia amin’ ny mpanompo hendry; Fa ny fahatezerany kosa amin’ ny manao izay mahamenatra.