Ordsprogene 14

1 Visdom bygger sig Hus, Daarskabs Hænder river det ned.

Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.

2 Hvo redeligt vandrer, frygter HERREN, men den, som gaar Krogveje, agter ham ringe.

Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.

3 I Daarens Mund er Ris til hans Ryg, for de vise staar Læberne Vagt.

En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.

4 Naar der ikke er Okser, er Laden tom, ved Tyrens Kraft bliver Høsten stor.

Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.

5 Sanddru Vidne lyver ikke, det falske Vidne farer med Løgn.

Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.

6 Spotter søger Visdom, men finder den ikke, til Kundskab kommer forstandig let.

Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.

7 Gaa fra en Mand, som er en Taabe, der mærker du intet til Kundskabs Læber.

Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.

8 Den kloge i sin Visdom er klar paa sin Vej, men Taabers Daarskab er Svig.

La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.

9 Med Daarer driver Skyldofret Spot, men Velvilje raader iblandt retsindige.

Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.

10 Hjertet kender sin egen Kvide, fremmede blander sig ej i dets Glæde.

Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.

11 Gudløses Hus lægges øde, retsindiges Telt staar i Blomst.

Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.

12 Mangen Vej synes Manden ret, og saa er dens Ende dog Dødens Veje.

Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.

13 Selv under Latter kan Hjertet lide, og Glædens Ende er Kummer.

Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.

14 Af sine Veje mættes den frafaldne, af sine Gerninger den, som er god.

Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.

15 Den tankeløse tror hvert Ord, den kloge overtænker sine Skridt.

Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.

16 Den vise ængstes og skyr det onde, Taaben buser sorgløs paa.

Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.

17 Den hidsige bærer sig taabeligt ad, man hader rænkefuld Mand.

Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.

18 De tankeløse giver Daarskab i Arv, de kloge efterlader sig Kundskab.

Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.

19 Onde maa bukke for gode, gudløse staa ved retfærdiges Døre.

Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.

20 Fattigmand hades endog af sin Ven, men Rigmands Venner er mange.

Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.

21 Den, der foragter sin Næste, synder, lykkelig den, der har Medynk med arme.

Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.

22 De, som virker ondt, farer visselig vild; de, som virker godt, finder Naade og Trofasthed.

Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.

23 Ved al Slags Møje vindes der noget, Mundsvejr volder kun Tab.

De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.

24 De vises Krone er Kløgt, Taabers Krans er Daarskab.

Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.

25 Sanddru Vidne frelser Sjæle; den, som farer med Løgn, bedrager.

Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.

26 Den stærkes Tillid er HERRENS Frygt, hans Sønner skal have en Tilflugt.

En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.

27 HERRENS Frygt er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.

La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.

28 At Folket er stort, er Kongens Hæder, Brist paa Folk er Fyrstens Fald.

Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.

29 Den sindige er rig paa Indsigt, den heftige driver det vidt i Daarskab.

Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.

30 Sagtmodigt Hjerte er Liv for Legemet, Avind er Edder i Benene.

Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.

31 At kue den ringe er Haan mod hans Skaber, han æres ved Medynk med fattige.

Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.

32 Ved sin Ondskab styrtes den gudløse, ved lydefri Færd er retfærdige trygge.

Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.

33 Visdom bor i forstandiges Hjerte, i Taabers Indre kendes den ikke.

En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.

34 Retfærdighed løfter et Folk, men Synd er Folkenes Skændsel.

Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.

35 En klog Tjener har Kongens Yndest, en vanartet rammer hans Vrede.

Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.