Ordsprogene 13
1 Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke paa skænd.
Bilge kişi terbiye edilmeyi sever, Alaycı kişi azarlansa da aldırmaz.
2 Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold staar troløses Hu.
İyi insan ağzından çıkan sözler için ödüllendirilir, Ama hainlerin soluduğu zorbalıktır.
3 Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den aabenmundede falder i Vaade.
Dilini tutan canını korur, Ama boşboğazın sonu yıkımdır.
4 Den lade attraar uden at faa, men flittiges Sjæl bliver mæt.
Tembel canının çektiğini elde edemez, Çalışkanın istekleriyse tümüyle yerine gelir.
5 Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.
Doğru kişi yalandan nefret eder, Kötünün sözleriyse iğrençtir, yüzkarasıdır.
6 Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.
Doğruluk dürüst yaşayanı korur, Kötülük günahkârı yıkar.
7 Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.
Kimi hiçbir şeyi yokken kendini zengin gösterir, Kimi serveti çokken kendini yoksul gösterir.
8 Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand faar ingen Trusel at høre.
Kişinin serveti gün gelir canına fidye olur, Oysa yoksul kişi tehdide aldırmaz.
9 Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe gaar ud.
Doğruların ışığı parlak yanar, Kötülerin çırası söner.
10 Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig raade, er Visdom.
Kibirden ancak kavga çıkar, Öğüt dinleyense bilgedir.
11 Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Haandfuld for Haandfuld, øges.
Havadan kazanılan para yok olur, Azar azar biriktirenin serveti çok olur.
12 At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.
Ertelenen umut hayal kırıklığına uğratır, Yerine gelen dilekse yaşam verir.
13 Den, der lader haant om Ordet, slaas ned, den, der frygter Budet, faar Løn.
Uyarılara kulak asmayan bedelini öder, Buyruklara saygılı olansa ödülünü alır.
14 Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.
Bilgelerin öğrettikleri yaşam kaynağıdır, İnsanı ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
15 God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.
Sağduyulu davranış saygınlık kazandırır, Hainlerin yoluysa yıkıma götürür.
16 Hver, som er klog, gaar til Værks med Kundskab, Taaben udfolder Daarskab.
İhtiyatlı kişi işini bilerek yapar, Akılsız kişiyse ahmaklığını sergiler.
17 Gudløs Budbringer gaar det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.
Kötü ulak belaya düşer, Güvenilir elçiyse şifa getirir.
18 Afvises Tugt, faar man Armod og Skam; agtes paa Revselse, bliver man æret.
Terbiye edilmeye yanaşmayanı Yokluk ve utanç bekliyor, Ama azara kulak veren onurlandırılır.
19 Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Taaber en Gru.
Yerine getirilen dilek mutluluk verir. Akılsız kötülükten uzak kalamaz.
20 Omgaas Vismænd, saa bliver du viis, ilde faren er Taabers Ven.
Bilgelerle oturup kalkan bilge olur, Akılsızlarla dost olansa zarar görür.
21 Vanheld følger Syndere, Lykken naar de retfærdige.
Günahkârın peşini felaket bırakmaz, Doğruların ödülüyse gönençtir.
22 Den gode efterlader Børnebørn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.
İyi kişi torunlarına miras bırakır, Günahkârın servetiyse doğru kişiye kalır.
23 Paa Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.
Yoksulun tarlası bol ürün verebilir, Ama haksızlık bunu alıp götürür.
24 Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.
Oğlundan değneği esirgeyen, onu sevmiyor demektir. Seven baba özenle terbiye eder.
25 Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.
Doğru kişinin yeterince yiyeceği vardır, Kötünün karnıysa aç kalır.
