Ordsprogene 13
1 Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke paa skænd.
Ун фиу ынцелепт аскултэ ынвэцэтура татэлуй сэу, дар батжокориторул н-аскултэ мустраря.
2 Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold staar troløses Hu.
Прин родул гурий ай парте де бине, дар чей стрикаць ау парте де силничие.
3 Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den aabenmundede falder i Vaade.
Чине-шь пэзеште гура ышь пэзеште суфлетул; чине-шь дескиде бузеле марь аляргэ спре пеиря луй.
4 Den lade attraar uden at faa, men flittiges Sjæl bliver mæt.
Ленешул дореште мулт, ши тотушь н-аре нимик, дар чей харничь се сатурэ.
5 Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.
Чел неприхэнит урэште кувинтеле минчиноасе, дар чел рэу се фаче урыт ши се акоперэ де рушине.
6 Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.
Неприхэниря пэзеште пе чел невиноват, дар рэутатя адуче перзаря пэкэтосулуй.
7 Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.
Унул фаче пе богатул, ши н-аре нимик, алтул фаче пе сэракул, ши аре тотушь марь авуций.
8 Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand faar ingen Trusel at høre.
Омул ку богэция луй ышь рэскумпэрэ вяца, дар сэракул н-аскултэ мустраря.
9 Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe gaar ud.
Лумина челор неприхэниць арде войоасэ, дар кандела челор рэй се стинӂе.
10 Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig raade, er Visdom.
Прин мындрие се ацыцэ нумай чертурь, дар ынцелепчуня есте ку чел че аскултэ сфатуриле.
11 Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Haandfuld for Haandfuld, øges.
Богэция кыштигатэ фэрэ трудэ скаде, дар че се стрынӂе ынчетул ку ынчетул креште.
12 At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.
О нэдежде амынатэ ымболнэвеште инима, дар о доринцэ ымплинитэ есте ун пом де вяцэ.
13 Den, der lader haant om Ordet, slaas ned, den, der frygter Budet, faar Løn.
Чине несокотеште Кувынтул Домнулуй се перде, дар чине се теме де порункэ есте рэсплэтит.
14 Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.
Ынвэцэтура ынцелептулуй есте ун извор де вяцэ, ка сэ абатэ пе ом дин курселе морций.
15 God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.
О минте сэнэтоасэ кыштигэ бунэвоинцэ, дар каля челор стрикаць есте петроасэ.
16 Hver, som er klog, gaar til Værks med Kundskab, Taaben udfolder Daarskab.
Орьче ом кибзуит лукрязэ ку куноштинцэ, дар небунул ышь дэ ла ивялэ небуния.
17 Gudløs Budbringer gaar det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.
Ун сол рэу каде ын ненорочире, дар ун сол крединчос адуче тэмэдуире.
18 Afvises Tugt, faar man Armod og Skam; agtes paa Revselse, bliver man æret.
Сэрэчия ши рушиня сунт партя челуй че ляпэдэ чертаря, дар чел че я сяма ла мустраре есте пус ын чинсте.
19 Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Taaber en Gru.
Ымплиниря уней доринце есте дулче суфлетулуй, дар челор небунь ле есте урыт сэ се ласе де рэу.
20 Omgaas Vismænd, saa bliver du viis, ilde faren er Taabers Ven.
Чине умблэ ку ынцелепций се фаче ынцелепт, дар куй ый плаче сэ се ынсоцяскэ ку небуний о дуче рэу.
21 Vanheld følger Syndere, Lykken naar de retfærdige.
Ненорочиря урмэреште пе чей че пэкэтуеск, дар чей неприхэниць вор фи рэсплэтиць ку феричире.
22 Den gode efterlader Børnebørn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.
Омул де бине ласэ моштениторь пе копиий копиилор сэй, дар богэцииле пэкэтосулуй сунт пэстрате пентру чел неприхэнит.
23 Paa Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.
Огорул пе каре-л десцеленеште сэракул дэ о хранэ ымбелшугатэ, дар мулць пер дин причина недрептэций лор.
24 Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.
Чине круцэ нуяуа урэште пе фиул сэу, дар чине-л юбеште ыл педепсеште ындатэ.
25 Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.
Чел неприхэнит мэнынкэ пынэ се сатурэ, дар пынтечеле челор рэй дуче липсэ.
