Ordsprogene 13
1 Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke paa skænd.
Saĝa filo lernas de la patro; Sed mokanto ne aŭskultas moralinstruon.
2 Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold staar troløses Hu.
La frukto de la buŝo donas al homo bonan manĝon; Sed la deziro de krimuloj estas perforto.
3 Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den aabenmundede falder i Vaade.
Kiu gardas sian buŝon, tiu gardas sian animon; Kiu tro malfermas sian buŝon, tiu pereas.
4 Den lade attraar uden at faa, men flittiges Sjæl bliver mæt.
La animo de maldiligentulo deziras, kaj ne ricevas; Sed la animo de diligentuloj satiĝas.
5 Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.
Vorton malveran virtulo malamas; Sed malvirtulo agas abomene kaj venas al honto.
6 Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.
La virto gardas tiun, kiu iras ĝustan vojon; Sed la malvirto pereigas pekulon.
7 Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.
Unu ŝajnigas sin riĉa, havante nenion; Alia ŝajnigas sin malriĉa, havante grandan riĉecon.
8 Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand faar ingen Trusel at høre.
Per sia riĉeco homo savas sian animon; Sed malriĉulo ne aŭskultas atentigon.
9 Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe gaar ud.
La lumo de virtuloj brilegas; Sed la lumilo de malvirtuloj estingiĝos.
10 Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig raade, er Visdom.
Nur de malhumileco venas malpaco; Sed la akceptantaj konsilojn havas saĝon.
11 Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Haandfuld for Haandfuld, øges.
Riĉeco rapide akirita malgrandiĝas; Sed kion oni kolektas per laboro, tio multiĝas.
12 At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.
Espero prokrastata dolorigas la koron; Sed plenumita deziro estas arbo de vivo.
13 Den, der lader haant om Ordet, slaas ned, den, der frygter Budet, faar Løn.
Kiu malŝatas diron, tiu malutilas al si mem; Sed respektanta ordonon estos rekompencita.
14 Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.
Instruo de saĝulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.
15 God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.
Bona prudento plaĉigas; Sed la vojo de perfiduloj estas malglata.
16 Hver, som er klog, gaar til Værks med Kundskab, Taaben udfolder Daarskab.
Ĉiu prudentulo agas konscie; Sed malsaĝulo elmontras malsaĝecon.
17 Gudløs Budbringer gaar det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.
Malbona sendito falas en malfeliĉon; Sed sendito fidela sanigas.
18 Afvises Tugt, faar man Armod og Skam; agtes paa Revselse, bliver man æret.
Malriĉa kaj hontigata estos tiu, kiu forpuŝas instruon; Sed kiu observas instruon, tiu estos estimata.
19 Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Taaber en Gru.
Deziro plenumita estas agrabla por la animo; Sed malagrable por la malsaĝuloj estas deturni sin de malbono.
20 Omgaas Vismænd, saa bliver du viis, ilde faren er Taabers Ven.
Kiu iras kun saĝuloj, tiu estos saĝa; Sed kamarado de malsaĝuloj suferos doloron.
21 Vanheld følger Syndere, Lykken naar de retfærdige.
Pekulojn persekutas malbono; Sed virtulojn rekompencas bono.
22 Den gode efterlader Børnebørn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.
Bonulo heredigas la nepojn; Kaj por virtulo konserviĝas la havo de pekulo.
23 Paa Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.
Multe da manĝaĵo estas sur la kampo de malriĉuloj; Sed multaj pereas pro manko de justeco.
24 Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.
Kiu ŝparas sian vergon, tiu malamas sian filon; Sed kiu lin amas, tiu baldaŭ lin punas.
25 Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.
Virtulo manĝas, por satigi sian animon; Sed la ventro de malvirtuloj havas mankon.
