Nahum 1
1 Et Udsagn om Nineve. En Bog om Elkosjiten Nahums Syn.
Нинәвә шәһири тоғрисида жүкләнгән вәһий — Әлкошлуқ Наһум көргән аламәт көрүнүш хатириләнгән китап.
2 En nidkær Gud, en Hævner er HERREN, en Hævner er HERREN og fuld af Vrede, en Hævner er HERREN mod Uvenner, han gemmer paa Vrede mod Fjender.
Пәрвәрдигар отлуқ муһәббәтлик, интиқам алғучи бир Худадур; Бәрһәқ, Пәрвәрдигар бир интиқам алғучи, Дәрғәзәп Егисидур; Пәрвәрдигар явлиридин интиқам алиду, Дүшмәнлири үчүн адавәт сақлайду.
3 HERREN er langmodig, hans Kraft er stor, HERREN lader intet ustraffet. I Uvejr og Storm er hans Vej, Skyer er hans Fødders Støv.
Пәрвәрдигар асанлиқчә аччиқланмайду, Күч-қудрәттә улуқдур, Гунайи барни һеч ақлимайду; Пәрвәрдигар — Униң йоли қара қуюнда вә борандидур, Булутлар Униң аяқлири пурқиратқан чаң-тозаңдур.
4 Han truer og udtørrer Havet, gør alle Strømme tørre; Basan og Karmel vansmægter, Libanons Skud visner hen.
У деңизға тәнбиһ берип уни қуруқ қилиду, Барлиқ дәрияларни қурутиветиду; Башан қағҗирап кетиду, Кармәлму һәм шундақ болиду; Ливандики гүл-гияму қағҗирайду.
5 Bjergene skælver for ham, Højene staar og svajer; Jorden krummer sig for ham, Jorderig og alle, som bor der.
Тағлар униң алдида титрәп кетиду, Дөңләр ерип кетиду, Йәр йүзи Униң һозури алдиға көтирилиду, Җаһан һәм униңда барлиқ яшаватқанларму шундақ болиду.
6 Hvem kan staa for hans Vrede, hvo holder Stand mod hans Harmglød? Hans Harme strømmer som Ild, og Fjeldene styrter for ham.
Ким Униң ғәзиви алдида тик туралисун? Ким Униң аччиғиниң дәһшитидә қәддини керип туралисун? Униң дәрғәзиви оттәк төкүлиду, Униң алдида ташлар йерилиду.
7 HERREN er god, et Værn paa Trængselens Dag; han kender dem, som lider paa ham,
Пәрвәрдигар меһривандур, күлпәтлик күндә башпанаһдур; Өзигә таянғанларни У билиду.
8 og fører dem gennem Skybrud. Sine Avindsmænd gør han til intet, støder Fjenderne ud i Mørke.
Бирақ ешип ташқан кәлкүн билән шу йәрни пүтүнләй түгәштүриду, Қараңғулуқ униң дүшмәнлирини қоғлайду.
9 Hvad pønser I paa mod HERREN? Han tilintetgør i Bund og Grund; ej kommer der to Gange Nød.
Силәр Пәрвәрдигар билән қаршилишип немә ойлаватисиләр? У ишлириңларни пүтүнләй түгәштүриду; Яманлиқ силәрдин иккинчи қетим чиқмайду.
10 Er de end som sammenflettet Tjørn og gennemdrukne af Vin, skal de dog fortæres som fuldført Straa.
Улар қамғақтәк бир-биригә чирмишивалған болсиму, Өз һарақлиридин сүзмә болуп кәткән болсиму, Улар қуруқ пахалдәк пүтүнләй йәп кетилиду.
11 Fra dig er der en draget ud med ondt i Sinde mod Herren, med Niddingeraad.
Сәндин Пәрвәрдигарға рәзиллик ойлиғучи чиққан еди, У Иблисниң бир несиһәтчисидур.
12 Saa siger HERREN: Er de end fuldtallige og aldrig saa mange, skal de dog omhugges og forsvinde. Har jeg end ydmyget dig, gør jeg det ikke mere.
Пәрвәрдигар мундақ дәйду: — «Уларниң тәйярлиқлири толуқ, сани зор көп болсиму, Улар охшашла үзүп ташлиниду, Шундақла кәлмәскә кетиду; Мән саңа азар қилғиним билән, [и хәлқим], Қайтидин саңа азар қилмаймән.
13 Nu sønderbryder jeg det Aag, han lagde paa dig, og sprænger dine Baand.
Һазир Мән униң боюнтуруғини бойнуңдин сундуруп еливатимән, Вә асарәтлириңни бөсүп ташлаймән.
14 Om dig lyder HERRENS Bud: Dit Navn skal ikke ihukommes mere. Af din Guds Hus udrydder jeg det skaarne og støbte Billede, og jeg skænder din Grav.
Пәрвәрдигар сән тоғрилиқ пәрман чүшүргәнки, Сениң намиң қайтидин терилмәйду; Бутуңниң өйидин Мән ойма һәйкәл, қуйма һәйкәлни йоқитимән; Мән қәбрәңни тәйярлаватимән, Чүнки сән пәсәндидурсән.
15 Se, Glædesbudet, som kundgør Fred, skrider frem over Bjergene. Fejr dine Fester, Juda, indfri dine Løfter! Thi aldrig skal Niddingen mer drage gennem dig; han er udryddet helt og holdent.
Мана тағлар үстидә, хуш хәвәрни елип кәлгүчиниң аяқлириға, Арам-хатирҗәмликни җакалиғучиниң аяқлириға қара! Һейтлириңни тәбриклә, и Йәһуда, ичкән қәсәмлириңни ада қил; Чүнки у рәзил болғучи зиминиңдин иккинчи өтмәйду; У пүтүнләй үзүп ташланған болиду.
