Matthæus 6
1 Vogter eder, at I ikke øve eders Retfærdighed for Menneskene for at beskues af dem: ellers have I ikke Løn hos eders Fader, som er i Himlene.
ஸாவதா⁴நா ப⁴வத, மநுஜாந் த³ர்ஸ²யிதும்’ தேஷாம்’ கோ³சரே த⁴ர்ம்மகர்ம்ம மா குருத, ததா² க்ரு’தே யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பிது: ஸகாஸா²த் கிஞ்சந ப²லம்’ ந ப்ராப்ஸ்யத²|
2 Derfor, naar du giver Almisse, maa du ikke lade blæse i Basun foran dig, som Hyklerne gøre i Synagogerne og paa Gaderne, for at de kunne blive ærede af Menneskene; sandelig, siger jeg eder, de have allerede faaet deres Løn.
த்வம்’ யதா³ த³தா³ஸி ததா³ கபடிநோ ஜநா யதா² மநுஜேப்⁴ய: ப்ரஸ²ம்’ஸாம்’ ப்ராப்தும்’ ப⁴ஜநப⁴வநே ராஜமார்கே³ ச தூரீம்’ வாத³யந்தி, ததா² மா குரி, அஹம்’ துப்⁴யம்’ யதா²ர்த²ம்’ கத²யாமி, தே ஸ்வகாயம்’ ப²லம் அலப⁴ந்த|
3 Men naar du giver Almisse, da lad din venstre Haand ikke vide, hvad din højre gør,
கிந்து த்வம்’ யதா³ த³தா³ஸி, ததா³ நிஜத³க்ஷிணகரோ யத் கரோதி, தத்³ வாமகரம்’ மா ஜ்ஞாபய|
4 for at din Almisse kan være i Løndom, og din Fader, som ser i Løndom, skal betale dig.
தேந தவ தா³நம்’ கு³ப்தம்’ ப⁴விஷ்யதி யஸ்து தவ பிதா கு³ப்தத³ர்ஸீ², ஸ ப்ரகாஸ்²ய துப்⁴யம்’ ப²லம்’ தா³ஸ்யதி|
5 Og naar I bede, skulle I ikke være som Hyklerne; thi de staa gerne i Synagogerne og paa Gadehjørnerne og bede, for at de kunne vise sig for Menneskene; sandelig, siger jeg eder, de have allerede faaet deres Løn.
அபரம்’ யதா³ ப்ரார்த²யஸே, ததா³ கபடிநஇவ மா குரு, யஸ்மாத் தே ப⁴ஜநப⁴வநே ராஜமார்க³ஸ்ய கோணே திஷ்ட²ந்தோ லோகாந் த³ர்ஸ²யந்த: ப்ரார்த²யிதும்’ ப்ரீயந்தே; அஹம்’ யுஷ்மாந் தத்²யம்’ வதா³மி, தே ஸ்வகீயப²லம்’ ப்ராப்நுவந்|
6 Men du, naar du beder, da gaa ind i dit Kammer, og luk din Dør, og bed til din Fader, som er i Løndom, og din Fader, som ser i Løndom, skal betale dig.
தஸ்மாத் ப்ரார்த²நாகாலே அந்தராகா³ரம்’ ப்ரவிஸ்²ய த்³வாரம்’ ருத்³வ்வா கு³ப்தம்’ பஸ்²யதஸ்தவ பிது: ஸமீபே ப்ரார்த²யஸ்வ; தேந தவ ய: பிதா கு³ப்தத³ர்ஸீ², ஸ ப்ரகாஸ்²ய துப்⁴யம்’ ப²லம்’ தா³ஸ்யதி
7 Men naar I bede, maa I ikke bruge overflødige Ord som Hedningerne; thi de mene, at de skulle blive bønhørte for deres mange Ord.
அபரம்’ ப்ரார்த²நாகாலே தே³வபூஜகாஇவ முதா⁴ புநருக்திம்’ மா குரு, யஸ்மாத் தே போ³த⁴ந்தே, ப³ஹுவாரம்’ கதா²யாம்’ கதி²தாயாம்’ தேஷாம்’ ப்ரார்த²நா க்³ராஹிஷ்யதே|
8 Ligner derfor ikke dem; thi eders Fader ved, hvad I trænge til, førend I bede ham.
யூயம்’ தேஷாமிவ மா குருத, யஸ்மாத் யுஷ்மாகம்’ யத்³ யத் ப்ரயோஜநம்’ யாசநாத: ப்ராகே³வ யுஷ்மாகம்’ பிதா தத் ஜாநாதி|
9 Derfor skulle I bede saaledes: Vor Fader, du, som er i Himlene! Helliget vorde dit Navn;
அதஏவ யூயம ஈத்³ரு’க் ப்ரார்த²யத்⁴வம்’, ஹே அஸ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பித: , தவ நாம பூஜ்யம்’ ப⁴வது|
10 komme dit Rige; ske din Villie, som i Himmelen saaledes ogsaa paa Jorden;
தவ ராஜத்வம்’ ப⁴வது; தவேச்சா² ஸ்வர்கே³ யதா² ததை²வ மேதி³ந்யாமபி ஸப²லா ப⁴வது|
11 giv os i Dag vort daglige Brød;
அஸ்மாகம்’ ப்ரயோஜநீயம் ஆஹாரம் அத்³ய தே³ஹி|
12 og forlad os vor Skyld, som ogsaa vi forlade vore Skyldnere;
வயம்’ யதா² நிஜாபராதி⁴ந: க்ஷமாமஹே, ததை²வாஸ்மாகம் அபராதா⁴ந் க்ஷமஸ்வ|
13 og led os ikke i Fristelse; men fri os fra det onde; [thi dit er Riget og Magten og Æren i Evighed! Amen.]
அஸ்மாந் பரீக்ஷாம்’ மாநய, கிந்து பாபாத்மநோ ரக்ஷ; ராஜத்வம்’ கௌ³ரவம்’ பராக்ரம: ஏதே ஸர்வ்வே ஸர்வ்வதா³ தவ; ததா²ஸ்து|
14 Thi forlade I Menneskene deres Overtrædelser, vil eders himmelske Fader ogsaa forlade eder;
யதி³ யூயம் அந்யேஷாம் அபராதா⁴ந் க்ஷமத்⁴வே தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பிதாபி யுஷ்மாந் க்ஷமிஷ்யதே;
15 men forlade I ikke Menneskene deres Overtrædelser, vil eders Fader ikke heller forlade eders Overtrædelser.
கிந்து யதி³ யூயம் அந்யேஷாம் அபராதா⁴ந் ந க்ஷமத்⁴வே, தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஜநகோபி யுஷ்மாகம் அபராதா⁴ந் ந க்ஷமிஷ்யதே|
16 Og naar I faste, da ser ikke bedrøvede ud som Hyklerne; thi de gøre deres Ansigter ukendelige, for at de kunne vise sig for Menneskene som fastende; sandelig, siger jeg eder, de have allerede faaet deres Løn.
அபரம் உபவாஸகாலே கபடிநோ ஜநா மாநுஷாந் உபவாஸம்’ ஜ்ஞாபயிதும்’ ஸ்வேஷாம்’ வத³நாநி ம்லாநாநி குர்வ்வந்தி, யூயம்’ தஇவ விஷணவத³நா மா ப⁴வத; அஹம்’ யுஷ்மாந் தத்²யம்’ வதா³மி தே ஸ்வகீயப²லம் அலப⁴ந்த|
17 Men du, naar du faster, da salv dit Hoved, og to dit Ansigt,
யதா³ த்வம் உபவஸஸி, ததா³ யதா² லோகைஸ்த்வம்’ உபவாஸீவ ந த்³ரு’ஸ்²யஸே, கிந்து தவ யோ(அ)கோ³சர: பிதா தேநைவ த்³ரு’ஸ்²யஸே, தத்க்ரு’தே நிஜஸி²ரஸி தைலம்’ மர்த்³த³ய வத³நஞ்ச ப்ரக்ஷாலய;
18 for at du ikke skal vise dig for Menneskene som fastende, men for din Fader, som er i Løndom; og din Fader, som ser i Løndom, skal betale dig.
தேந தவ ய: பிதா கு³ப்தத³ர்ஸீ² ஸ ப்ரகாஸ்²ய துப்⁴யம்’ ப²லம்’ தா³ஸ்யதி|
19 Samler eder ikke Skatte paa Jorden, hvor Møl og Rust fortære, og hvor Tyve bryde ind og stjæle;
அபரம்’ யத்ர ஸ்தா²நே கீடா: கலங்காஸ்²ச க்ஷயம்’ நயந்தி, சௌராஸ்²ச ஸந்தி⁴ம்’ கர்த்தயித்வா சோரயிதும்’ ஸ²க்நுவந்தி, தாத்³ரு’ஸ்²யாம்’ மேதி³ந்யாம்’ ஸ்வார்த²ம்’ த⁴நம்’ மா ஸம்’சிநுத|
20 men samler eder Skatte i Himmelen, hvor hverken Møl eller Rust fortærer, og hvor Tyve ikke bryde ind og stjæle.
கிந்து யத்ர ஸ்தா²நே கீடா: கலங்காஸ்²ச க்ஷயம்’ ந நயந்தி, சௌராஸ்²ச ஸந்தி⁴ம்’ கர்த்தயித்வா சோரயிதும்’ ந ஸ²க்நுவந்தி, தாத்³ரு’ஸே² ஸ்வர்கே³ த⁴நம்’ ஸஞ்சிநுத|
21 Thi hvor din Skat er, der vil ogsaa dit Hjerte være.
யஸ்மாத் யத்ர ஸ்தா²நே யுஷ்மாம்’க த⁴நம்’ தத்ரைவ கா²நே யுஷ்மாகம்’ மநாம்’ஸி|
22 Øjet er Legemets Lys; derfor, dersom dit Øje er sundt, bliver hele dit Legeme lyst;
லோசநம்’ தே³ஹஸ்ய ப்ரதீ³பகம்’, தஸ்மாத் யதி³ தவ லோசநம்’ ப்ரஸந்நம்’ ப⁴வதி, தர்ஹி தவ க்ரு’த்ஸ்நம்’ வபு ர்தீ³ப்தியுக்தம்’ ப⁴விஷ்யதி|
23 men dersom dit Øje er daarligt, bliver hele dit Legeme mørkt. Dersom nu det Lys, der er i dig, er Mørke, hvor stort bliver da ikke Mørket!
கிந்து லோசநே(அ)ப்ரஸந்நே தவ க்ரு’த்ஸ்நம்’ வபு: தமிஸ்ரயுக்தம்’ ப⁴விஷ்யதி| அதஏவ யா தீ³ப்திஸ்த்வயி வித்³யதே, ஸா யதி³ தமிஸ்ரயுக்தா ப⁴வதி, தர்ஹி தத் தமிஸ்ரம்’ கியந் மஹத்|
24 Ingen kan tjene to Herrer; thi han maa enten hade den ene og elske den anden eller holde sig til den ene og ringeagte den anden. I kunne ikke tjene Gud og Mammon.
கோபி மநுஜோ த்³வௌ ப்ரபூ⁴ ஸேவிதும்’ ந ஸ²க்நோதி, யஸ்மாத்³ ஏகம்’ ஸம்’மந்ய தத³ந்யம்’ ந ஸம்மந்யதே, யத்³வா ஏகத்ர மநோ நிதா⁴ய தத³ந்யம் அவமந்யதே; ததா² யூயமபீஸ்²வரம்’ லக்ஷ்மீஞ்சேத்யுபே⁴ ஸேவிதும்’ ந ஸ²க்நுத²|
25 Derfor siger jeg eder: Bekymrer eder ikke for eders Liv, hvad I skulle spise, eller hvad I skulle drikke; ikke heller for eders Legeme, hvad I skulle iføre eder. Er ikke Livet mere end Maden, og Legemet mere end Klæderne?
அபரம் அஹம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ தத்²யம்’ கத²யாமி, கிம்’ ப⁴க்ஷிஷ்யாம: ? கிம்’ பாஸ்யாம: ? இதி ப்ராணதா⁴ரணாய மா சிந்தயத; கிம்’ பரிதா⁴ஸ்யாம: ? இதி காயரக்ஷணாய ந சிந்தயத; ப⁴க்ஷ்யாத் ப்ராணா வஸநாஞ்ச வபூம்’ஷி கிம்’ ஸ்²ரேஷ்டா²ணி ந ஹி?
26 Ser paa Himmelens Fugle; de saa ikke og høste ikke og sanke ikke i Lader, og eders himmelske Fader føder dem; ere I ikke meget mere værd end de?
விஹாயஸோ விஹங்க³மாந் விலோகயத; தை ர்நோப்யதே ந க்ரு’த்யதே பா⁴ண்டா³கா³ரே ந ஸஞ்சீயதே(அ)பி; ததா²பி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா தேப்⁴ய ஆஹாரம்’ விதரதி|
27 Og hvem af eder kan ved at bekymre sig lægge een Alen til sin Vækst?
யூயம்’ தேப்⁴ய: கிம்’ ஸ்²ரேஷ்டா² ந ப⁴வத²? யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சித் மநுஜ: சிந்தயந் நிஜாயுஷ: க்ஷணமபி வர்த்³த⁴யிதும்’ ஸ²க்நோதி?
28 Og hvorfor bekymre I eder for Klæder? Betragter Lillierne paa Marken, hvorledes de vokse; de arbejde ikke og spinde ikke;
அபரம்’ வஸநாய குதஸ்²சிந்தயத? க்ஷேத்ரோத்பந்நாநி புஷ்பாணி கத²ம்’ வர்த்³த⁴ந்தே ததா³லோசயத| தாநி தந்தூந் நோத்பாத³யந்தி கிமபி கார்ய்யம்’ ந குர்வ்வந்தி;
29 men jeg siger eder, at end ikke Salomon i al sin Herlighed var klædt som en af dem.
ததா²ப்யஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, ஸுலேமாந் தாத்³ரு’க்³ ஐஸ்²வர்ய்யவாநபி தத்புஷ்பமிவ விபூ⁴ஷிதோ நாஸீத்|
30 Klæder da Gud saaledes det Græs paa Marken, som staar i Dag og i Morgen kastes i Ovnen, skulde han da ikke meget mere klæde eder, I lidettroende?
தஸ்மாத் க்ஷத்³ய வித்³யமாநம்’ ஸ்²ச: சுல்ல்யாம்’ நிக்ஷேப்ஸ்யதே தாத்³ரு’ஸ²ம்’ யத் க்ஷேத்ரஸ்தி²தம்’ குஸுமம்’ தத் யதீ³ஸ்²சர இத்த²ம்’ பி³பூ⁴ஷயதி, தர்ஹி ஹே ஸ்தோகப்ரத்யயிநோ யுஷ்மாந் கிம்’ ந பரிதா⁴பயிஷ்யதி?
31 Derfor maa I ikke bekymre eder og sige: Hvad skulle vi spise? eller: Hvad skulle vi drikke? eller: Hvormed skulle vi klæde os?
தஸ்மாத் அஸ்மாபி⁴: கிமத்ஸ்யதே? கிஞ்ச பாயிஷ்யதே? கிம்’ வா பரிதா⁴யிஷ்யதே, இதி ந சிந்தயத|
32 — efter alt dette søge jo Hedningerne —. Thi eders himmelske Fader ved, at I have alle disse Ting nødig.
யஸ்மாத் தே³வார்ச்சகா அபீதி சேஷ்டந்தே; ஏதேஷு த்³ரவ்யேஷு ப்ரயோஜநமஸ்தீதி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²: பிதா ஜாநாதி|
33 Men søger først Guds Rige og hans Retfærdighed, saa skulle alle disse Ting gives eder i Tilgift.
அதஏவ ப்ரத²மத ஈஸ்²வரீயராஜ்யம்’ த⁴ர்ம்மஞ்ச சேஷ்டத்⁴வம்’, தத ஏதாநி வஸ்தூநி யுஷ்மப்⁴யம்’ ப்ரதா³யிஷ்யந்தே|
34 Bekymrer eder derfor ikke for den Dag i Morgen; thi den Dag i Morgen skal bekymre sig for sig selv. Hver Dag har nok i sin Plage.
ஸ்²வ: க்ரு’தே மா சிந்தயத, ஸ்²வஏவ ஸ்வயம்’ ஸ்வமுத்³தி³ஸ்²ய சிந்தயிஷ்யதி; அத்³யதநீ யா சிந்தா ஸாத்³யக்ரு’தே ப்ரசுரதரா|
