Matthæus 18
1 I den samme Stund kom Disciplene hen til Jesus og sagde: „Hvem er da den største i Himmeriges Rige?‟
ததா³நீம்’ ஸி²ஷ்யா யீஸோ²: ஸமீபமாக³த்ய ப்ரு’ஷ்டவந்த: ஸ்வர்க³ராஜ்யே க: ஸ்²ரேஷ்ட²: ?
2 Og han kaldte et lille Barn til sig og stillede det midt iblandt dem
ததோ யீஸு²: க்ஷுத்³ரமேகம்’ பா³லகம்’ ஸ்வஸமீபமாநீய தேஷாம்’ மத்⁴யே நிதா⁴ய ஜகா³த³,
3 og sagde: „Sandelig, siger jeg eder, uden I omvende eder og blive som Børn, komme I ingenlunde ind i Himmeriges Rige.
யுஷ்மாநஹம்’ ஸத்யம்’ ப்³ரவீமி, யூயம்’ மநோவிநிமயேந க்ஷுத்³ரபா³லவத் ந ஸந்த: ஸ்வர்க³ராஜ்யம்’ ப்ரவேஷ்டும்’ ந ஸ²க்நுத²|
4 Derfor, den, som fornedrer sig selv som dette Barn, han er den største i Himmeriges Rige.
ய: கஸ்²சித்³ ஏதஸ்ய க்ஷுத்³ரபா³லகஸ்ய ஸமமாத்மாநம்’ நம்ரீகரோதி, ஸஏவ ஸ்வர்க³ராஜயே ஸ்²ரேஷ்ட²: |
5 Og den, som modtager et eneste saadant Barn for mit Navns Skyld, modtager mig.
ய: கஸ்²சித்³ ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ க்ஷுத்³ரபா³லகமேகம்’ மம நாம்நி க்³ரு’ஹ்லாதி, ஸ மாமேவ க்³ரு’ஹ்லாதி|
6 Men den, som forarger een af disse smaa, som tro paa mig, ham var det bedre, at der var hængt en Møllesten om hans Hals, og han var sænket i Havets Dyb.
கிந்து யோ ஜநோ மயி க்ரு’தவிஸ்²வாஸாநாமேதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராணிநாம் ஏகஸ்யாபி வித்⁴நிம்’ ஜநயதி, கண்ட²ப³த்³த⁴பேஷணீகஸ்ய தஸ்ய ஸாக³ராகா³த⁴ஜலே மஜ்ஜநம்’ ஸ்²ரேய: |
7 Ve Verden for Forargelserne! Thi vel er det nødvendigt, at Forargelserne komme; dog, ve det Menneske, ved hvem Forargelsen kommer!
விக்⁴நாத் ஜக³த: ஸந்தாபோ ப⁴விஷ்யதி, விக்⁴நோ(அ)வஸ்²யம்’ ஜநயிஷ்யதே, கிந்து யேந மநுஜேந விக்⁴நோ ஜநிஷ்யதே தஸ்யைவ ஸந்தாபோ ப⁴விஷ்யதி|
8 Men dersom din Haand eller din Fod forarger dig, da hug den af, og kast den fra dig! Det er bedre for dig at gaa lam eller som en Krøbling ind til Livet end at have to Hænder og to Fødder og blive kastet i den evige Ild. (aiōnios g166)
தஸ்மாத் தவ கரஸ்²சரணோ வா யதி³ த்வாம்’ பா³த⁴தே, தர்ஹி தம்’ சி²த்த்வா நிக்ஷிப, த்³விகரஸ்ய த்³விபத³ஸ்ய வா தவாநப்தவஹ்நௌ நிக்ஷேபாத், க²ஞ்ஜஸ்ய வா சி²ந்நஹஸ்தஸ்ய தவ ஜீவநே ப்ரவேஸோ² வரம்’| (aiōnios g166)
9 Og dersom dit Øje forarger dig, da riv det ud, og kast det fra dig! Det er bedre for dig at gaa enøjet ind til Livet end at have to Øjne og blive kastet i Helvedes Ild. (Geenna g1067)
அபரம்’ தவ நேத்ரம்’ யதி³ த்வாம்’ பா³த⁴தே, தர்ஹி தத³ப்யுத்பாவ்ய நிக்ஷிப, த்³விநேத்ரஸ்ய நரகாக்³நௌ நிக்ஷேபாத் காணஸ்ய தவ ஜீவநே ப்ரவேஸோ² வரம்’| (Geenna g1067)
10 Ser til, at I ikke foragte en eneste af disse smaa; thi jeg siger eder: Deres Engle i Himlene se altid min Faders Ansigt, som er i Himlene.
தஸ்மாத³வத⁴த்³த⁴ம்’, ஏதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராணிநாம் ஏகமபி மா துச்சீ²குருத,
11 [Thi Menneskesønnen er kommen for at frelse det fortabte.]
யதோ யுஷ்மாநஹம்’ தத்²யம்’ ப்³ரவீமி, ஸ்வர்கே³ தேஷாம்’ தூ³தா மம ஸ்வர்க³ஸ்த²ஸ்ய பிதுராஸ்யம்’ நித்யம்’ பஸ்²யந்தி| ஏவம்’ யே யே ஹாரிதாஸ்தாந் ரக்ஷிதும்’ மநுஜபுத்ர ஆக³ச்ச²த்|
12 Hvad tykkes eder? Om et Menneske har hundrede Faar, og eet af dem farer vild, forlader han da ikke de ni og halvfemsindstyve og gaar ud i Bjergene og leder efter det vildfarende?
யூயமத்ர கிம்’ விவிம்’க்³க்⁴வே? கஸ்யசித்³ யதி³ ஸ²தம்’ மேஷா: ஸந்தி, தேஷாமேகோ ஹார்ய்யதே ச, தர்ஹி ஸ ஏகோநஸ²தம்’ மேஷாந் விஹாய பர்வ்வதம்’ க³த்வா தம்’ ஹாரிதமேகம்’ கிம்’ ந ம்ரு’க³யதே?
13 Og hænder det sig, at han finder det, sandelig, siger jeg eder, han glæder sig mere over det end over de ni og halvfemsindstyve, som ikke ere farne vild.
யதி³ ச கதா³சித் தந்மேஷோத்³தே³ஸ²ம்’ லமதே, தர்ஹி யுஷ்மாநஹம்’ ஸத்யம்’ கத²யாமி, ஸோ(அ)விபத²கா³மிப்⁴ய ஏகோநஸ²தமேஷேப்⁴யோபி ததே³கஹேதோரதி⁴கம் ஆஹ்லாத³தே|
14 Saaledes er det ikke eders himmelske Faders Villie, at en eneste af disse smaa skal fortabes.
தத்³வத்³ ஏதேஷாம்’ க்ஷுத்³ரப்ராஏநாம் ஏகோபி நஸ்²யதீதி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²பிது ர்நாபி⁴மதம்|
15 Men om din Broder synder imod dig, da gaa hen og revs ham mellem dig og ham alene; hører han dig, da har du vundet din Broder.
யத்³யபி தவ ப்⁴ராதா த்வயி கிமப்யபராத்⁴யதி, தர்ஹி க³த்வா யுவயோர்த்³வயோ: ஸ்தி²தயோஸ்தஸ்யாபராத⁴ம்’ தம்’ ஜ்ஞாபய| தத்ர ஸ யதி³ தவ வாக்யம்’ ஸ்²ரு’ணோதி, தர்ஹி த்வம்’ ஸ்வப்⁴ராதரம்’ ப்ராப்தவாந்,
16 Men hører han dig ikke, da tag endnu en eller to med dig, for at „hver Sag maa staa fast efter to eller tre Vidners Mund.‟
கிந்து யதி³ ந ஸ்²ரு’ணோதி, தர்ஹி த்³வாப்⁴யாம்’ த்ரிபி⁴ ர்வா ஸாக்ஷீபி⁴: ஸர்வ்வம்’ வாக்யம்’ யதா² நிஸ்²சிதம்’ ஜாயதே, தத³ர்த²ம் ஏகம்’ த்³வௌ வா ஸாக்ஷிணௌ க்³ரு’ஹீத்வா யாஹி|
17 Men er han dem overhørig, da sig det til Menigheden; men er han ogsaa Menigheden overhørig, da skal han være for dig ligesom en Hedning og en Tolder.
தேந ஸ யதி³ தயோ ர்வாக்யம்’ ந மாந்யதே, தர்ஹி ஸமாஜம்’ தஜ்ஜ்ஞாபய, கிந்து யதி³ ஸமாஜஸ்யாபி வாக்யம்’ ந மாந்யதே, தர்ஹி ஸ தவ ஸமீபே தே³வபூஜகஇவ சண்டா³லஇவ ச ப⁴விஷ்யதி|
18 Sandelig, siger jeg eder, hvad som helst I binde paa Jorden, skal være bundet i Himmelen; og hvad som helst I løse paa Jorden, skal være løst i Himmelen.
அஹம்’ யுஷ்மாந் ஸத்யம்’ வதா³மி, யுஷ்மாபி⁴: ப்ரு’தி²வ்யாம்’ யத்³ ப³த்⁴யதே தத் ஸ்வர்கே³ ப⁴ம்’த்ஸ்யதே; மேதி³ந்யாம்’ யத் போ⁴ச்யதே, ஸ்வர்கே³(அ)பி தத் மோக்ஷ்யதே|
19 Atter siger jeg eder, at dersom to af eder blive enige paa Jorden om hvilken som helst Sag, hvorom de ville bede, da skal det blive dem til Del fra min Fader, som er i Himlene.
புநரஹம்’ யுஷ்மாந் வதா³மி, மேதி³ந்யாம்’ யுஷ்மாகம்’ யதி³ த்³வாவேகவாக்யீபூ⁴ய கிஞ்சித் ப்ரார்த²யேதே, தர்ஹி மம ஸ்வர்க³ஸ்த²பித்ரா தத் தயோ: க்ரு’தே ஸம்பந்நம்’ ப⁴விஷ்யதி|
20 Thi hvor to eller tre ere forsamlede om mit Navn, der er jeg midt iblandt dem.‟
யதோ யத்ர த்³வௌ த்ரயோ வா மம நாந்நி மிலந்தி, தத்ரைவாஹம்’ தேஷாம்’ மத்⁴யே(அ)ஸ்மி|
21 Da traadte Peter frem og sagde til ham: „Herre! hvor ofte skal jeg tilgive min Broder, naar han synder imod mig? mon indtil syv Gange?‟
ததா³நீம்’ பிதரஸ்தத்ஸமீபமாக³த்ய கதி²தவாந் ஹே ப்ரபோ⁴, மம ப்⁴ராதா மம யத்³யபராத்⁴யதி, தர்ஹி தம்’ கதிக்ரு’த்வ: க்ஷமிஷ்யே?
22 Jesus siger til ham: „Jeg siger dig: ikke indtil syv Gange, men indtil halvfjerdsindstyve Gange syv Gange.
கிம்’ ஸப்தக்ரு’த்வ: ? யீஸு²ஸ்தம்’ ஜகா³த³, த்வாம்’ கேவலம்’ ஸப்தக்ரு’த்வோ யாவத் ந வதா³மி, கிந்து ஸப்தத்யா கு³ணிதம்’ ஸப்தக்ரு’த்வோ யாவத்|
23 Derfor lignes Himmeriges Rige ved en Konge, som vilde holde Regnskab med sine Tjenere.
அபரம்’ நிஜதா³ஸை: ஸஹ ஜிக³ணயிஷு: கஸ்²சித்³ ராஜேவ ஸ்வர்க³ராஜயம்’|
24 Men da han begyndte at holde Regnskab, blev en, som var ti Tusinde Talenter skyldig, ført frem for ham.
ஆரப்³தே⁴ தஸ்மிந் க³ணநே ஸார்த்³த⁴ஸஹஸ்ரமுத்³ராபூரிதாநாம்’ த³ஸ²ஸஹஸ்ரபுடகாநாம் ஏகோ(அ)க⁴மர்ணஸ்தத்ஸமக்ஷமாநாயி|
25 Og da han intet havde at betale med, bød hans Herre, at han og hans Hustru og Børn og alt det, han havde, skulde sælges, og Gælden betales.
தஸ்ய பரிஸோ²த⁴நாய த்³ரவ்யாபா⁴வாத் பரிஸோ²த⁴நார்த²ம்’ ஸ ததீ³யபா⁴ர்ய்யாபுத்ராதி³ஸர்வ்வஸ்வஞ்ச விக்ரீயதாமிதி தத்ப்ரபு⁴ராதி³தே³ஸ²|
26 Da faldt Tjeneren ned for ham, bønfaldt ham og sagde: Herre, vær langmodig med mig, saa vil jeg betale dig det alt sammen.
தேந ஸ தா³ஸஸ்தஸ்ய பாத³யோ: பதந் ப்ரணம்ய கதி²தவாந், ஹே ப்ரபோ⁴ ப⁴வதா கை⁴ர்ய்யே க்ரு’தே மயா ஸர்வ்வம்’ பரிஸோ²தி⁴ஷ்யதே|
27 Da ynkedes samme Tjeners Herre inderligt over ham og lod ham løs og eftergav ham Gælden.
ததா³நீம்’ தா³ஸஸ்ய ப்ரபு⁴: ஸகருண: ஸந் ஸகலர்ணம்’ க்ஷமித்வா தம்’ தத்யாஜ|
28 Men den samme Tjener gik ud og traf en af sine Medtjenere, som var ham hundrede Denarer skyldig; og han greb fat paa ham og var ved at kvæle ham og sagde: Betal, hvad du er skyldig!
கிந்து தஸ்மிந் தா³ஸே ப³ஹி ர்யாதே, தஸ்ய ஸ²தம்’ முத்³ராசதுர்தா²ம்’ஸா²ந் யோ தா⁴ரயதி, தம்’ ஸஹதா³ஸம்’ த்³ரு’ஷ்த்³வா தஸ்ய கண்ட²ம்’ நிஷ்பீட்³ய க³தி³தவாந், மம யத் ப்ராப்யம்’ தத் பரிஸோ²த⁴ய|
29 Da faldt hans Medtjener ned for ham og bad ham og sagde: Vær langmodig med mig, saa vil jeg betale dig.
ததா³ தஸ்ய ஸஹதா³ஸஸ்தத்பாத³யோ: பதித்வா விநீய ப³பா⁴ஷே, த்வயா தை⁴ர்ய்யே க்ரு’தே மயா ஸர்வ்வம்’ பரிஸோ²தி⁴ஷ்யதே|
30 Men han vilde ikke, men gik hen og kastede ham i Fængsel, indtil han betalte, hvad han var skyldig.
ததா²பி ஸ தத் நாஙகீ³க்ரு’த்ய யாவத் ஸர்வ்வம்ரு’ணம்’ ந பரிஸோ²தி⁴தவாந் தாவத் தம்’ காராயாம்’ ஸ்தா²பயாமாஸ|
31 Da nu hans Medtjenere saa det, som skete, bleve de saare bedrøvede og kom og forklarede for deres Herre alt, hvad der var sket.
ததா³ தஸ்ய ஸஹதா³ஸாஸ்தஸ்யைதாத்³ரு’க்³ ஆசரணம்’ விலோக்ய ப்ரபோ⁴: ஸமீபம்’ க³த்வா ஸர்வ்வம்’ வ்ரு’த்தாந்தம்’ நிவேத³யாமாஸு: |
32 Da kalder hans Herre ham for sig og siger til ham: Du onde Tjener! al den Gæld eftergav jeg dig, fordi du bad mig.
ததா³ தஸ்ய ப்ரபு⁴ஸ்தமாஹூய ஜகா³த³, ரே து³ஷ்ட தா³ஸ, த்வயா மத்ஸந்நிதௌ⁴ ப்ரார்தி²தே மயா தவ ஸர்வ்வம்ரு’ணம்’ த்யக்தம்’;
33 Burde ikke ogsaa du forbarme dig over din Medtjener, ligesom jeg har forbarmet mig over dig.
யதா² சாஹம்’ த்வயி கருணாம்’ க்ரு’தவாந், ததை²வ த்வத்ஸஹதா³ஸே கருணாகரணம்’ கிம்’ தவ நோசிதம்’?
34 Og hans Herre blev vred og overgav ham til Bødlerne, indtil han kunde faa betalt alt det, han var ham skyldig.
இதி கத²யித்வா தஸ்ய ப்ரபு⁴: க்ருத்³த்⁴யந் நிஜப்ராப்யம்’ யாவத் ஸ ந பரிஸோ²தி⁴தவாந், தாவத் ப்ரஹாரகாநாம்’ கரேஷு தம்’ ஸமர்பிதவாந்|
35 Saaledes skal ogsaa min himmelske Fader gøre mod eder, om I ikke af Hjertet tilgive, enhver sin Broder.‟
யதி³ யூயம்’ ஸ்வாந்த: கரணை: ஸ்வஸ்வஸஹஜாநாம் அபராதா⁴ந் ந க்ஷமத்⁴வே, தர்ஹி மம ஸ்வர்க³ஸ்ய: பிதாபி யுஷ்மாந் ப்ரதீத்த²ம்’ கரிஷ்யதி|
