Markus 13
1 Og da han gik ud af Helligdommen, siger en af hans Disciple til ham: „Mester, se, hvilke Stene og hvilke Bygninger!‟
అనన్తరం మన్దిరాద్ బహిర్గమనకాలే తస్య శిష్యాణామేకస్తం వ్యాహృతవాన్ హే గురో పశ్యతు కీదృశాః పాషాణాః కీదృక్ చ నిచయనం|
2 Og Jesus sagde til ham: „Ser du disse store Bygninger? der skal ikke lades Sten paa Sten, som jo skal nedbrydes.‟
తదా యీశుస్తమ్ అవదత్ త్వం కిమేతద్ బృహన్నిచయనం పశ్యసి? అస్యైకపాషాణోపి ద్వితీయపాషాణోపరి న స్థాస్యతి సర్వ్వే ఽధఃక్షేప్స్యన్తే|
3 Og da han sad paa Oliebjerget, lige over for Helligdommen, spurgte Peter og Jakob og Johannes og Andreas ham afsides:
అథ యస్మిన్ కాలే జైతున్గిరౌ మన్దిరస్య సమ్ముఖే స సముపవిష్టస్తస్మిన్ కాలే పితరో యాకూబ్ యోహన్ ఆన్ద్రియశ్చైతే తం రహసి పప్రచ్ఛుః,
4 „Sig os, naar skal dette ske, og hvilket er Tegnet, naar alt dette skal til at fuldbyrdes?‟
ఏతా ఘటనాః కదా భవిష్యన్తి? తథైతత్సర్వ్వాసాం సిద్ధ్యుపక్రమస్య వా కిం చిహ్నం? తదస్మభ్యం కథయతు భవాన్|
5 Men Jesus begyndte at sige til dem: „Ser til, at ingen forfører eder!
తతో యాశుస్తాన్ వక్తుమారేభే, కోపి యథా యుష్మాన్ న భ్రామయతి తథాత్ర యూయం సావధానా భవత|
6 Mange skulle paa mit Navn komme og sige: Det er mig; og de skulle forføre mange.
యతః ఖ్రీష్టోహమితి కథయిత్వా మమ నామ్నానేకే సమాగత్య లోకానాం భ్రమం జనయిష్యన్తి;
7 Men naar I høre om Krige og Krigsrygter, da lader eder ikke forskrække, thi det maa ske; men Enden er ikke endda.
కిన్తు యూయం రణస్య వార్త్తాం రణాడమ్బరఞ్చ శ్రుత్వా మా వ్యాకులా భవత, ఘటనా ఏతా అవశ్యమ్మావిన్యః; కిన్త్వాపాతతో న యుగాన్తో భవిష్యతి|
8 Thi Folk skal rejse sig mod Folk, og Rige mod Rige, og der skal være Jordskælv her og der, og der skal være Hungersnød og Oprør. Dette er Veernes Begyndelse.
దేశస్య విపక్షతయా దేశో రాజ్యస్య విపక్షతయా చ రాజ్యముత్థాస్యతి, తథా స్థానే స్థానే భూమికమ్పో దుర్భిక్షం మహాక్లేశాశ్చ సముపస్థాస్యన్తి, సర్వ్వ ఏతే దుఃఖస్యారమ్భాః|
9 Men I, tager Vare paa eder selv; de skulle overgive eder til Raadsforsamlinger og til Synagoger; I skulle piskes og stilles for Landshøvdinger og Konger for min Skyld, dem til et Vidnesbyrd.
కిన్తు యూయమ్ ఆత్మార్థే సావధానాస్తిష్ఠత, యతో లోకా రాజసభాయాం యుష్మాన్ సమర్పయిష్యన్తి, తథా భజనగృహే ప్రహరిష్యన్తి; యూయం మదర్థే దేశాధిపాన్ భూపాంశ్చ ప్రతి సాక్ష్యదానాయ తేషాం సమ్ముఖే ఉపస్థాపయిష్యధ్వే|
10 Og Evangeliet bør først prædikes for alle Folkeslagene.
శేషీభవనాత్ పూర్వ్వం సర్వ్వాన్ దేశీయాన్ ప్రతి సుసంవాదః ప్రచారయిష్యతే|
11 Og naar de føre eder hen og overgive eder, da bekymrer eder ikke forud for, hvad I skulle tale; men hvad der bliver givet eder i den samme Time, det skulle I tale; thi I ere ikke de, som tale, men den Helligaand.
కిన్తు యదా తే యుష్మాన్ ధృత్వా సమర్పయిష్యన్తి తదా యూయం యద్యద్ ఉత్తరం దాస్యథ, తదగ్ర తస్య వివేచనం మా కురుత తదర్థం కిఞ్చిదపి మా చిన్తయత చ, తదానీం యుష్మాకం మనఃసు యద్యద్ వాక్యమ్ ఉపస్థాపయిష్యతే తదేవ వదిష్యథ, యతో యూయం న తద్వక్తారః కిన్తు పవిత్ర ఆత్మా తస్య వక్తా|
12 Og Broder skal overgive Broder til Døden, og Fader sit Barn; og Børn skulle staa op mod Forældre og slaa dem ihjel.
తదా భ్రాతా భ్రాతరం పితా పుత్రం ఘాతనార్థం పరహస్తేషు సమర్పయిష్యతే, తథా పత్యాని మాతాపిత్రో ర్విపక్షతయా తౌ ఘాతయిష్యన్తి|
13 Og I skulle hades af alle for mit Navns Skyld; men den, som holder ud indtil Enden, han skal blive frelst.
మమ నామహేతోః సర్వ్వేషాం సవిధే యూయం జుగుప్సితా భవిష్యథ, కిన్తు యః కశ్చిత్ శేషపర్య్యన్తం ధైర్య్యమ్ ఆలమ్బిష్యతే సఏవ పరిత్రాస్యతే|
14 Men naar I se Ødelæggelsens Vederstyggelighed staa, hvor den ikke bør, (den, som læser det, han give Agt!) da skulle de, som ere i Judæa, fly til Bjergene;
దానియేల్భవిష్యద్వాదినా ప్రోక్తం సర్వ్వనాశి జుగుప్సితఞ్చ వస్తు యదా త్వయోగ్యస్థానే విద్యమానం ద్రక్షథ (యో జనః పఠతి స బుధ్యతాం) తదా యే యిహూదీయదేశే తిష్ఠన్తి తే మహీధ్రం ప్రతి పలాయన్తాం;
15 men den, som er paa Taget, stige ikke ned eller gaa ind for at hente noget fra sit Hus;
తథా యో నరో గృహోపరి తిష్ఠతి స గృహమధ్యం నావరోహతు, తథా కిమపి వస్తు గ్రహీతుం మధ్యేగృహం న ప్రవిశతు;
16 og den, som er paa Marken, vende ikke tilbage for at hente sine Klæder!
తథా చ యో నరః క్షేత్రే తిష్ఠతి సోపి స్వవస్త్రం గ్రహీతుం పరావృత్య న వ్రజతు|
17 Men ve de frugtsommelige og dem, som give Die, i de Dage!
తదానీం గర్బ్భవతీనాం స్తన్యదాత్రీణాఞ్చ యోషితాం దుర్గతి ర్భవిష్యతి|
18 Men beder om, at det ikke skal ske om Vinteren;
యుష్మాకం పలాయనం శీతకాలే యథా న భవతి తదర్థం ప్రార్థయధ్వం|
19 thi i de Dage skal der være en saadan Trængsel, som der ikke har været fra Skabningens Begyndelse, da Gud skabte den, indtil nu, og som der heller ikke skal komme.
యతస్తదా యాదృశీ దుర్ఘటనా ఘటిష్యతే తాదృశీ దుర్ఘటనా ఈశ్వరసృష్టేః ప్రథమమారభ్యాద్య యావత్ కదాపి న జాతా న జనిష్యతే చ|
20 Og dersom Herren ikke afkortede de Dage, da blev intet Kød frelst; men for de udvalgtes Skyld, som han har udvalgt, har han afkortet de Dage.
అపరఞ్చ పరమేశ్వరో యది తస్య సమయస్య సంక్షేపం న కరోతి తర్హి కస్యాపి ప్రాణభృతో రక్షా భవితుం న శక్ష్యతి, కిన్తు యాన్ జనాన్ మనోనీతాన్ అకరోత్ తేషాం స్వమనోనీతానాం హేతోః స తదనేహసం సంక్షేప్స్యతి|
21 Og dersom nogen da siger til eder: Se, her er Kristus, eller se der! da tror det ikke.
అన్యచ్చ పశ్యత ఖ్రీష్టోత్ర స్థానే వా తత్ర స్థానే విద్యతే, తస్మిన్కాలే యది కశ్చిద్ యుష్మాన్ ఏతాదృశం వాక్యం వ్యాహరతి, తర్హి తస్మిన్ వాక్యే భైవ విశ్వసిత|
22 Thi falske Krister og falske Profeter skulle fremstaa og gøre Tegn og Undergerninger for at forføre, om det var muligt, de udvalgte.
యతోనేకే మిథ్యాఖ్రీష్టా మిథ్యాభవిష్యద్వాదినశ్చ సముపస్థాయ బహూని చిహ్నాన్యద్భుతాని కర్మ్మాణి చ దర్శయిష్యన్తి; తథా యది సమ్భవతి తర్హి మనోనీతలోకానామపి మిథ్యామతిం జనయిష్యన్తి|
23 Men I, vogter eder; jeg har sagt eder alt forud.‟
పశ్యత ఘటనాతః పూర్వ్వం సర్వ్వకార్య్యస్య వార్త్తాం యుష్మభ్యమదామ్, యూయం సావధానాస్తిష్ఠత|
24 Men i de Dage, efter den Trængsel, skal Solen formørkes, og Maanen ikke give sit Skin,
అపరఞ్చ తస్య క్లేశకాలస్యావ్యవహితే పరకాలే భాస్కరః సాన్ధకారో భవిష్యతి తథైవ చన్ద్రశ్చన్ద్రికాం న దాస్యతి|
25 og Stjernerne skulle falde ned fra Himmelen, og de Kræfter, som ere i Himlene, skulle rystes.
నభఃస్థాని నక్షత్రాణి పతిష్యన్తి, వ్యోమమణ్డలస్థా గ్రహాశ్చ విచలిష్యన్తి|
26 Og da skulle de se Menneskesønnen komme i Skyerne med megen Kraft og Herlighed.
తదానీం మహాపరాక్రమేణ మహైశ్వర్య్యేణ చ మేఘమారుహ్య సమాయాన్తం మానవసుతం మానవాః సమీక్షిష్యన్తే|
27 Og da skal han udsende sine Engle og samle sine udvalgte fra de fire Vinde, fra Jordens Ende indtil Himmelens Ende.
అన్యచ్చ స నిజదూతాన్ ప్రహిత్య నభోభూమ్యోః సీమాం యావద్ జగతశ్చతుర్దిగ్భ్యః స్వమనోనీతలోకాన్ సంగ్రహీష్యతి|
28 Men lærer Lignelsen af Figentræet: Naar dets Gren allerede er bleven blød, og Bladene skyde frem, da skønne I, at Sommeren er nær.
ఉడుమ్బరతరో ర్దృష్టాన్తం శిక్షధ్వం యదోడుమ్బరస్య తరో ర్నవీనాః శాఖా జాయన్తే పల్లవాదీని చ ర్నిగచ్ఛన్తి, తదా నిదాఘకాలః సవిధో భవతీతి యూయం జ్ఞాతుం శక్నుథ|
29 Saaledes skulle ogsaa I, naar I se disse Ting, skønne, at han er nær for Døren.
తద్వద్ ఏతా ఘటనా దృష్ట్వా స కాలో ద్వార్య్యుపస్థిత ఇతి జానీత|
30 Sandelig, siger jeg eder, denne Slægt skal ingenlunde forgaa, førend alle disse Ting ere skete.
యుష్మానహం యథార్థం వదామి, ఆధునికలోకానాం గమనాత్ పూర్వ్వం తాని సర్వ్వాణి ఘటిష్యన్తే|
31 Himmelen og Jorden skulle forgaa, men mine Ord skulle ingenlunde forgaa.
ద్యావాపృథివ్యో ర్విచలితయోః సత్యో ర్మదీయా వాణీ న విచలిష్యతి|
32 Men om den Dag og Time ved ingen, end ikke Englene i Himmelen, heller ikke Sønnen, men alene Faderen.
అపరఞ్చ స్వర్గస్థదూతగణో వా పుత్రో వా తాతాదన్యః కోపి తం దివసం తం దణ్డం వా న జ్ఞాపయతి|
33 Ser til, vaager og beder; thi I vide ikke, naar Tiden er der.
అతః స సమయః కదా భవిష్యతి, ఏతజ్జ్ఞానాభావాద్ యూయం సావధానాస్తిష్ఠత, సతర్కాశ్చ భూత్వా ప్రార్థయధ్వం;
34 Ligesom en Mand, der drog udenlands, forlod sit Hus og gav sine Tjenere Fuldmagt, hver sin Gerning, og bød Dørvogteren, at han skulde vaage, —
యద్వత్ కశ్చిత్ పుమాన్ స్వనివేశనాద్ దూరదేశం ప్రతి యాత్రాకరణకాలే దాసేషు స్వకార్య్యస్య భారమర్పయిత్వా సర్వ్వాన్ స్వే స్వే కర్మ్మణి నియోజయతి; అపరం దౌవారికం జాగరితుం సమాదిశ్య యాతి, తద్వన్ నరపుత్రః|
35 vaager derfor; thi I vide ikke, naar Husets Herre kommer, enten om Aftenen eller ved Midnat eller ved Hanegal eller om Morgenen;
గృహపతిః సాయంకాలే నిశీథే వా తృతీయయామే వా ప్రాతఃకాలే వా కదాగమిష్యతి తద్ యూయం న జానీథ;
36 for at han ikke, naar han kommer pludseligt, skal finde eder sovende!
స హఠాదాగత్య యథా యుష్మాన్ నిద్రితాన్ న పశ్యతి, తదర్థం జాగరితాస్తిష్ఠత|
37 Men hvad jeg siger eder, det siger jeg alle: Vaager!‟
యుష్మానహం యద్ వదామి తదేవ సర్వ్వాన్ వదామి, జాగరితాస్తిష్ఠతేతి|
