Lukas 7
1 Men da han havde fuldendt alle sine Ord i Folkets Paahør, gik han ind i Kapernaum.
ତତଃ ପରଂ ସ ଲୋକାନାଂ କର୍ଣଗୋଚରେ ତାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଉପଦେଶାନ୍ ସମାପ୍ୟ ଯଦା କଫର୍ନାହୂମ୍ପୁରଂ ପ୍ରୱିଶତି
2 Men en Høvedsmands Tjener, som denne holdt meget af, var syg og nær ved at dø.
ତଦା ଶତସେନାପତେଃ ପ୍ରିଯଦାସ ଏକୋ ମୃତକଲ୍ପଃ ପୀଡିତ ଆସୀତ୍|
3 Men da han hørte om Jesus, sendte han nogle af Jødernes Ældste til ham og bad ham om, at han vilde komme og helbrede hans Tjener.
ଅତଃ ସେନାପତି ର୍ୟୀଶୋ ର୍ୱାର୍ତ୍ତାଂ ନିଶମ୍ୟ ଦାସସ୍ୟାରୋଗ୍ୟକରଣାଯ ତସ୍ୟାଗମନାର୍ଥଂ ୱିନଯକରଣାଯ ଯିହୂଦୀଯାନ୍ କିଯତଃ ପ୍ରାଚଃ ପ୍ରେଷଯାମାସ|
4 Men da de kom til Jesus, bade de ham indtrængende og sagde: „Han er vel værd, at du gør dette for ham;
ତେ ଯୀଶୋରନ୍ତିକଂ ଗତ୍ୱା ୱିନଯାତିଶଯଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭିରେ, ସ ସେନାପତି ର୍ଭୱତୋନୁଗ୍ରହଂ ପ୍ରାପ୍ତୁମ୍ ଅର୍ହତି|
5 thi han elsker vort Folk, og han har bygget Synagogen for os.”
ଯତଃ ସୋସ୍ମଜ୍ଜାତୀଯେଷୁ ଲୋକେଷୁ ପ୍ରୀଯତେ ତଥାସ୍ମତ୍କୃତେ ଭଜନଗେହଂ ନିର୍ମ୍ମିତୱାନ୍|
6 Og Jesus gik med dem. Men da han allerede ikke var langt fra Huset, sendte Høvedsmanden nogle Venner og lod ham sige: „Herre! umag dig ikke; thi jeg er ikke værdig til, at du skal gaa ind under mit Tag.
ତସ୍ମାଦ୍ ଯୀଶୁସ୍ତୈଃ ସହ ଗତ୍ୱା ନିୱେଶନସ୍ୟ ସମୀପଂ ପ୍ରାପ, ତଦା ସ ଶତସେନାପତି ର୍ୱକ୍ଷ୍ୟମାଣୱାକ୍ୟଂ ତଂ ୱକ୍ତୁଂ ବନ୍ଧୂନ୍ ପ୍ରାହିଣୋତ୍| ହେ ପ୍ରଭୋ ସ୍ୱଯଂ ଶ୍ରମୋ ନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟୋ ଯଦ୍ ଭୱତା ମଦ୍ଗେହମଧ୍ୟେ ପାଦାର୍ପଣଂ କ୍ରିଯେତ ତଦପ୍ୟହଂ ନାର୍ହାମି,
7 Derfor agtede jeg heller ikke mig selv værdig til at komme til dig; men sig det med et Ord, saa bliver min Dreng helbredet.
କିଞ୍ଚାହଂ ଭୱତ୍ସମୀପଂ ଯାତୁମପି ନାତ୍ମାନଂ ଯୋଗ୍ୟଂ ବୁଦ୍ଧୱାନ୍, ତତୋ ଭୱାନ୍ ୱାକ୍ୟମାତ୍ରଂ ୱଦତୁ ତେନୈୱ ମମ ଦାସଃ ସ୍ୱସ୍ଥୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
8 Jeg er jo selv et Menneske, som staar under Øvrighed og har Stridsmænd under mig; og siger jeg til den ene: Gaa! saa gaar han; og til den anden: Kom! saa kommer han; og til min Tjener: Gør dette! saa gør han det.”
ଯସ୍ମାଦ୍ ଅହଂ ପରାଧୀନୋପି ମମାଧୀନା ଯାଃ ସେନାଃ ସନ୍ତି ତାସାମ୍ ଏକଜନଂ ପ୍ରତି ଯାହୀତି ମଯା ପ୍ରୋକ୍ତେ ସ ଯାତି; ତଦନ୍ୟଂ ପ୍ରତି ଆଯାହୀତି ପ୍ରୋକ୍ତେ ସ ଆଯାତି; ତଥା ନିଜଦାସଂ ପ୍ରତି ଏତତ୍ କୁର୍ୱ୍ୱିତି ପ୍ରୋକ୍ତେ ସ ତଦେୱ କରୋତି|
9 Men da Jesus hørte dette, forundrede han sig over ham; og han vendte sig om og sagde til Skaren, som fulgte ham: „Jeg siger eder, end ikke i Israel har jeg fundet saa stor en Tro.”
ଯୀଶୁରିଦଂ ୱାକ୍ୟଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ୱିସ୍ମଯଂ ଯଯୌ, ମୁଖଂ ପରାୱର୍ତ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ୱର୍ତ୍ତିନୋ ଲୋକାନ୍ ବଭାଷେ ଚ, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ଇସ୍ରାଯେଲୋ ୱଂଶମଧ୍ୟେପି ୱିଶ୍ୱାସମୀଦୃଶଂ ନ ପ୍ରାପ୍ନୱଂ|
10 Og da de, som vare udsendte, kom tilbage til Huset, fandt de den syge Tjener sund.
ତତସ୍ତେ ପ୍ରେଷିତା ଗୃହଂ ଗତ୍ୱା ତଂ ପୀଡିତଂ ଦାସଂ ସ୍ୱସ୍ଥଂ ଦଦୃଶୁଃ|
11 Og det skete Dagen derefter, at han gik til en By, som hed Nain, og der gik mange af hans Disciple og en stor Skare med ham.
ପରେଽହନି ସ ନାଯୀନାଖ୍ୟଂ ନଗରଂ ଜଗାମ ତସ୍ୟାନେକେ ଶିଷ୍ୟା ଅନ୍ୟେ ଚ ଲୋକାସ୍ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଯଯୁଃ|
12 Men da han nærmede sig Byens Port, se, da blev en død baaren ud, som var sin Moders enbaarne Søn, og hun var Enke; og en stor Skare fra Byen gik med hende.
ତେଷୁ ତନ୍ନଗରସ୍ୟ ଦ୍ୱାରସନ୍ନିଧିଂ ପ୍ରାପ୍ତେଷୁ କିଯନ୍ତୋ ଲୋକା ଏକଂ ମୃତମନୁଜଂ ୱହନ୍ତୋ ନଗରସ୍ୟ ବହିର୍ୟାନ୍ତି, ସ ତନ୍ମାତୁରେକପୁତ୍ରସ୍ତନ୍ମାତା ଚ ୱିଧୱା; ତଯା ସାର୍ଦ୍ଧଂ ତନ୍ନଗରୀଯା ବହୱୋ ଲୋକା ଆସନ୍|
13 Og da Herren saa hende, ynkedes han inderligt over hende og sagde til hende: „Græd ikke!”
ପ୍ରଭୁସ୍ତାଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ସାନୁକମ୍ପଃ କଥଯାମାସ, ମା ରୋଦୀଃ| ସ ସମୀପମିତ୍ୱା ଖଟ୍ୱାଂ ପସ୍ପର୍ଶ ତସ୍ମାଦ୍ ୱାହକାଃ ସ୍ଥଗିତାସ୍ତମ୍ୟୁଃ;
14 Og han traadte til og rørte ved Baaren; men de, som bare, stode stille, og han sagde: „Du unge Mand, jeg siger dig, staa op!”
ତଦା ସ ଉୱାଚ ହେ ଯୁୱମନୁଷ୍ୟ ତ୍ୱମୁତ୍ତିଷ୍ଠ, ତ୍ୱାମହମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯାମି|
15 Og den døde rejste sig op og begyndte at tale; og han gav ham til hans Moder.
ତସ୍ମାତ୍ ସ ମୃତୋ ଜନସ୍ତତ୍କ୍ଷଣମୁତ୍ଥାଯ କଥାଂ ପ୍ରକଥିତଃ; ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତସ୍ୟ ମାତରି ତଂ ସମର୍ପଯାମାସ|
16 Men Frygt betog alle, og de priste Gud og sagde: „Der er en stor Profet oprejst iblandt os, og Gud har besøgt sit Folk.”
ତସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକାଃ ଶଶଙ୍କିରେ; ଏକୋ ମହାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ମଧ୍ୟେଽସ୍ମାକମ୍ ସମୁଦୈତ୍, ଈଶ୍ୱରଶ୍ଚ ସ୍ୱଲୋକାନନ୍ୱଗୃହ୍ଲାତ୍ କଥାମିମାଂ କଥଯିତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ଜଗଦୁଃ|
17 Og denne Tale om ham kom ud i hele Judæa og i hele det omliggende Land.
ତତଃ ପରଂ ସମସ୍ତଂ ଯିହୂଦାଦେଶଂ ତସ୍ୟ ଚତୁର୍ଦିକ୍ସ୍ଥଦେଶଞ୍ଚ ତସ୍ୟୈତତ୍କୀର୍ତ୍ତି ର୍ୱ୍ୟାନଶେ|
18 Og Johannes's Disciple fortalte ham om alt dette. Og Johannes kaldte to af sine Disciple til sig
ତତଃ ପରଂ ଯୋହନଃ ଶିଷ୍ୟେଷୁ ତଂ ତଦ୍ୱୃତ୍ତାନ୍ତଂ ଜ୍ଞାପିତୱତ୍ସୁ
19 og sendte dem til Herren og lod sige: „Er du den, som kommer, eller skulle vi vente en anden?”
ସ ସ୍ୱଶିଷ୍ୟାଣାଂ ଦ୍ୱୌ ଜନାୱାହୂଯ ଯୀଶୁଂ ପ୍ରତି ୱକ୍ଷ୍ୟମାଣଂ ୱାକ୍ୟଂ ୱକ୍ତୁଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ, ଯସ୍ୟାଗମନମ୍ ଅପେକ୍ଷ୍ୟ ତିଷ୍ଠାମୋ ୱଯଂ କିଂ ସ ଏୱ ଜନସ୍ତ୍ୱଂ? କିଂ ୱଯମନ୍ୟମପେକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥାସ୍ୟାମଃ?
20 Og da Mændene kom til ham, sagde de: „Johannes Døberen har sendt os til dig og lader sige: Er du den, som kommer, eller skulle vi vente en anden?”
ପଶ୍ଚାତ୍ତୌ ମାନୱୌ ଗତ୍ୱା କଥଯାମାସତୁଃ, ଯସ୍ୟାଗମନମ୍ ଅପେକ୍ଷ୍ୟ ତିଷ୍ଠାମୋ ୱଯଂ, କିଂ ସଏୱ ଜନସ୍ତ୍ୱଂ? କିଂ ୱଯମନ୍ୟମପେକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥାସ୍ୟାମଃ? କଥାମିମାଂ ତୁଭ୍ୟଂ କଥଯିତୁଂ ଯୋହନ୍ ମଜ୍ଜକ ଆୱାଂ ପ୍ରେଷିତୱାନ୍|
21 I den samme Time helbredte han mange for Sygdomme og Plager og onde Aander og skænkede mange blinde Synet.
ତସ୍ମିନ୍ ଦଣ୍ଡେ ଯୀଶୂରୋଗିଣୋ ମହାୱ୍ୟାଧିମତୋ ଦୁଷ୍ଟଭୂତଗ୍ରସ୍ତାଂଶ୍ଚ ବହୂନ୍ ସ୍ୱସ୍ଥାନ୍ କୃତ୍ୱା, ଅନେକାନ୍ଧେଭ୍ୟଶ୍ଚକ୍ଷୁଂଷି ଦତ୍ତ୍ୱା ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ,
22 Og han svarede og sagde til dem: „Gaar hen, og forkynder Johannes de Ting, som I have set og hørt: Blinde se, lamme gaa, spedalske renses, døve høre, døde staa op, Evangeliet forkyndes for fattige;
ଯୁୱାଂ ୱ୍ରଜତମ୍ ଅନ୍ଧା ନେତ୍ରାଣି ଖଞ୍ଜାଶ୍ଚରଣାନି ଚ ପ୍ରାପ୍ନୁୱନ୍ତି, କୁଷ୍ଠିନଃ ପରିଷ୍କ୍ରିଯନ୍ତେ, ବଧିରାଃ ଶ୍ରୱଣାନି ମୃତାଶ୍ଚ ଜୀୱନାନି ପ୍ରାପ୍ନୁୱନ୍ତି, ଦରିଦ୍ରାଣାଂ ସମୀପେଷୁ ସୁସଂୱାଦଃ ପ୍ରଚାର୍ୟ୍ୟତେ, ଯଂ ପ୍ରତି ୱିଘ୍ନସ୍ୱରୂପୋହଂ ନ ଭୱାମି ସ ଧନ୍ୟଃ,
23 og salig er den, som ikke forarges paa mig.”
ଏତାନି ଯାନି ପଶ୍ୟଥଃ ଶୃଣୁଥଶ୍ଚ ତାନି ଯୋହନଂ ଜ୍ଞାପଯତମ୍|
24 Men da Johannes's Sendebud vare gaaede bort, begyndte han at sige til Skarerne om Johannes: „Hvad gik I ud i Ørkenen at skue? Et Rør, som bevæges hid og did af Vinden?
ତଯୋ ର୍ଦୂତଯୋ ର୍ଗତଯୋଃ ସତୋ ର୍ୟୋହନି ସ ଲୋକାନ୍ ୱକ୍ତୁମୁପଚକ୍ରମେ, ଯୂଯଂ ମଧ୍ୟେପ୍ରାନ୍ତରଂ କିଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନିରଗମତ? କିଂ ୱାଯୁନା କମ୍ପିତଂ ନଡଂ?
25 Eller hvad gik I ud at se? Et Menneske, iført bløde Klæder? Se, de, som leve i prægtige Klæder og i Vellevned, ere i Kongsgaardene.
ଯୂଯଂ କିଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନିରଗମତ? କିଂ ସୂକ୍ଷ୍ମୱସ୍ତ୍ରପରିଧାଯିନଂ କମପି ନରଂ? କିନ୍ତୁ ଯେ ସୂକ୍ଷ୍ମମୃଦୁୱସ୍ତ୍ରାଣି ପରିଦଧତି ସୂତ୍ତମାନି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ଭୁଞ୍ଜତେ ଚ ତେ ରାଜଧାନୀଷୁ ତିଷ୍ଠନ୍ତି|
26 Eller hvad gik I ud at se? En Profet? Ja, siger jeg eder, endog mere end en Profet!
ତର୍ହି ଯୂଯଂ କିଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନିରଗମତ? କିମେକଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଂ? ତଦେୱ ସତ୍ୟଂ କିନ୍ତୁ ସ ପୁମାନ୍ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନୋପି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଇତ୍ୟହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଦାମି;
27 Han er den, om hvem der er skrevet: Se, jeg sender min Engel for dit Ansigt, han skal berede din Vej foran dig.
ପଶ୍ୟ ସ୍ୱକୀଯଦୂତନ୍ତୁ ତୱାଗ୍ର ପ୍ରେଷଯାମ୍ୟହଂ| ଗତ୍ୱା ତ୍ୱଦୀଯମାର୍ଗନ୍ତୁ ସ ହି ପରିଷ୍କରିଷ୍ୟତି| ଯଦର୍ଥେ ଲିପିରିଯମ୍ ଆସ୍ତେ ସ ଏୱ ଯୋହନ୍|
28 Jeg siger eder: Iblandt dem, som ere fødte af Kvinder, er ingen større Profet end Johannes; men den mindste i Guds Rige er større end han.
ଅତୋ ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ସ୍ତ୍ରିଯା ଗର୍ବ୍ଭଜାତାନାଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନାଂ ମଧ୍ୟେ ଯୋହନୋ ମଜ୍ଜକାତ୍ ଶ୍ରେଷ୍ଠଃ କୋପି ନାସ୍ତି, ତତ୍ରାପି ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟେ ଯଃ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ମାତ୍ କ୍ଷୁଦ୍ରଃ ସ ଯୋହନୋପି ଶ୍ରେଷ୍ଠଃ|
29 Og hele Folket, som hørte ham, endog Tolderne, gav Gud Ret, idet de bleve døbte med Johannes's Daab.
ଅପରଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକାଃ କରମଞ୍ଚାଯିନଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ୱାକ୍ୟାନି ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଯୋହନା ମଜ୍ଜନେନ ମଜ୍ଜିତାଃ ପରମେଶ୍ୱରଂ ନିର୍ଦୋଷଂ ମେନିରେ|
30 Men Farisæerne og de lovkyndige have foragtet Guds Raad med dem selv, idet de ikke bleve døbte af ham.
କିନ୍ତୁ ଫିରୂଶିନୋ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକାଶ୍ଚ ତେନ ନ ମଜ୍ଜିତାଃ ସ୍ୱାନ୍ ପ୍ରତୀଶ୍ୱରସ୍ୟୋପଦେଶଂ ନିଷ୍ଫଲମ୍ ଅକୁର୍ୱ୍ୱନ୍|
31 Ved hvem skal jeg da ligne denne Slægts Mennesker? og hvem ligne de?
ଅଥ ପ୍ରଭୁଃ କଥଯାମାସ, ଇଦାନୀନ୍ତନଜନାନ୍ କେନୋପମାମି? ତେ କସ୍ୟ ସଦୃଶାଃ?
32 De ligne Børn, som sidde paa Torvet og raabe til hverandre og sige: Vi blæste paa Fløjte for eder, og I dansede ikke, vi sang Klagesange for eder, og I græd ikke.
ଯେ ବାଲକା ୱିପଣ୍ୟାମ୍ ଉପୱିଶ୍ୟ ପରସ୍ପରମ୍ ଆହୂଯ ୱାକ୍ୟମିଦଂ ୱଦନ୍ତି, ୱଯଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟେ ୱଂଶୀରୱାଦିଷ୍ମ, କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ନାନର୍ତ୍ତିଷ୍ଟ, ୱଯଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନିକଟ ଅରୋଦିଷ୍ମ, କିନ୍ତୁ ଯୁଯଂ ନ ୱ୍ୟଲପିଷ୍ଟ, ବାଲକୈରେତାଦୃଶୈସ୍ତେଷାମ୍ ଉପମା ଭୱତି|
33 Thi Johannes Døberen kom, som hverken spiste Brød eller drak Vin, og I sige: Han er besat.
ଯତୋ ଯୋହନ୍ ମଜ୍ଜକ ଆଗତ୍ୟ ପୂପଂ ନାଖାଦତ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଞ୍ଚ ନାପିୱତ୍ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ୱଦଥ, ଭୂତଗ୍ରସ୍ତୋଯମ୍|
34 Menneskesønnen kom, som spiser og drikker, og I sige: Se, en Fraadser og en Vindranker, Tolderes og Synderes Ven!
ତତଃ ପରଂ ମାନୱସୁତ ଆଗତ୍ୟାଖାଦଦପିୱଞ୍ଚ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ୱଦଥ, ଖାଦକଃ ସୁରାପଶ୍ଚାଣ୍ଡାଲପାପିନାଂ ବନ୍ଧୁରେକୋ ଜନୋ ଦୃଶ୍ୟତାମ୍|
35 Dog Visdommen er retfærdiggjort ved alle sine Børn.”
କିନ୍ତୁ ଜ୍ଞାନିନୋ ଜ୍ଞାନଂ ନିର୍ଦୋଷଂ ୱିଦୁଃ|
36 Men en af Farisæerne bad ham om, at han vilde spise med ham; og han gik ind i Farisæerens Hus og satte sig til Bords.
ପଶ୍ଚାଦେକଃ ଫିରୂଶୀ ଯୀଶୁଂ ଭୋଜନାଯ ନ୍ୟମନ୍ତ୍ରଯତ୍ ତତଃ ସ ତସ୍ୟ ଗୃହଂ ଗତ୍ୱା ଭୋକ୍ତୁମୁପୱିଷ୍ଟଃ|
37 Og se, der var en Kvinde, som var en Synderinde i Byen; da hun fik at vide, at han sad til Bords i Farisæerens Hus, kom hun med en Alabastkrukke med Salve;
ଏତର୍ହି ତତ୍ଫିରୂଶିନୋ ଗୃହେ ଯୀଶୁ ର୍ଭେକ୍ତୁମ୍ ଉପାୱେକ୍ଷୀତ୍ ତଚ୍ଛ୍ରୁତ୍ୱା ତନ୍ନଗରୱାସିନୀ କାପି ଦୁଷ୍ଟା ନାରୀ ପାଣ୍ଡରପ୍ରସ୍ତରସ୍ୟ ସମ୍ପୁଟକେ ସୁଗନ୍ଧିତୈଲମ୍ ଆନୀଯ
38 og hun stillede sig bag ved ham, ved hans Fødder og græd og begyndte at væde hans Fødder med sine Taarer og aftørrede dem med sit Hovedhaar og kyssede hans Fødder og salvede dem med Salven.
ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାତ୍ ପାଦଯୋଃ ସନ୍ନିଧୌ ତସ୍ୟୌ ରୁଦତୀ ଚ ନେତ୍ରାମ୍ବୁଭିସ୍ତସ୍ୟ ଚରଣୌ ପ୍ରକ୍ଷାଲ୍ୟ ନିଜକଚୈରମାର୍କ୍ଷୀତ୍, ତତସ୍ତସ୍ୟ ଚରଣୌ ଚୁମ୍ବିତ୍ୱା ତେନ ସୁଗନ୍ଧିତୈଲେନ ମମର୍ଦ|
39 Men da Farisæeren, som havde indbudt ham, saa det, sagde han ved sig selv: „Dersom denne var en Profet, vidste han, hvem og hvordan en Kvinde denne er, som rører ved ham, at hun er en Synderinde.”
ତସ୍ମାତ୍ ସ ନିମନ୍ତ୍ରଯିତା ଫିରୂଶୀ ମନସା ଚିନ୍ତଯାମାସ, ଯଦ୍ୟଯଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦୀ ଭୱେତ୍ ତର୍ହି ଏନଂ ସ୍ପୃଶତି ଯା ସ୍ତ୍ରୀ ସା କା କୀଦୃଶୀ ଚେତି ଜ୍ଞାତୁଂ ଶକ୍ନୁଯାତ୍ ଯତଃ ସା ଦୁଷ୍ଟା|
40 Og Jesus tog til Orde og sagde til ham: „Simon! jeg har noget at sige dig.” Men han siger: „Mester, sig frem!”
ତଦା ଯାଶୁସ୍ତଂ ଜଗାଦ, ହେ ଶିମୋନ୍ ତ୍ୱାଂ ପ୍ରତି ମମ କିଞ୍ଚିଦ୍ ୱକ୍ତୱ୍ୟମସ୍ତି; ତସ୍ମାତ୍ ସ ବଭାଷେ, ହେ ଗୁରୋ ତଦ୍ ୱଦତୁ|
41 „En Mand, som udlaante Penge, havde to Skyldnere; den ene var fem Hundrede Denarer skyldig, men den anden halvtredsindstyve.
ଏକୋତ୍ତମର୍ଣସ୍ୟ ଦ୍ୱାୱଧମର୍ଣାୱାସ୍ତାଂ, ତଯୋରେକଃ ପଞ୍ଚଶତାନି ମୁଦ୍ରାପାଦାନ୍ ଅପରଶ୍ଚ ପଞ୍ଚାଶତ୍ ମୁଦ୍ରାପାଦାନ୍ ଧାରଯାମାସ|
42 Da de ikke havde noget at betale med, eftergav han dem det begge. Hvem af dem vil nu elske ham mest?”
ତଦନନ୍ତରଂ ତଯୋଃ ଶୋଧ୍ୟାଭାୱାତ୍ ସ ଉତ୍ତମର୍ଣସ୍ତଯୋ ରୃଣେ ଚକ୍ଷମେ; ତସ୍ମାତ୍ ତଯୋର୍ଦ୍ୱଯୋଃ କସ୍ତସ୍ମିନ୍ ପ୍ରେଷ୍ୟତେ ବହୁ? ତଦ୍ ବ୍ରୂହି|
43 Simon svarede og sagde: „Jeg holder for, den, hvem han eftergav mest?” Men han sagde til ham: „Du dømte ret.”
ଶିମୋନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ମଯା ବୁଧ୍ୟତେ ଯସ୍ୟାଧିକମ୍ ଋଣଂ ଚକ୍ଷମେ ସ ଇତି; ତତୋ ଯୀଶୁସ୍ତଂ ୱ୍ୟାଜହାର, ତ୍ୱଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱ୍ୟଚାରଯଃ|
44 Og han vendte sig imod Kvinden og sagde til Simon: „Ser du denne Kvinde? Jeg kom ind i dit Hus; du gav mig ikke Vand til mine Fødder; men hun vædede mine Fødder med sine Taarer og aftørrede dem med sit Haar.
ଅଥ ତାଂ ନାରୀଂ ପ୍ରତି ୱ୍ୟାଘୁଠ୍ୟ ଶିମୋନମୱୋଚତ୍, ସ୍ତ୍ରୀମିମାଂ ପଶ୍ୟସି? ତୱ ଗୃହେ ମଯ୍ୟାଗତେ ତ୍ୱଂ ପାଦପ୍ରକ୍ଷାଲନାର୍ଥଂ ଜଲଂ ନାଦାଃ କିନ୍ତୁ ଯୋଷିଦେଷା ନଯନଜଲୈ ର୍ମମ ପାଦୌ ପ୍ରକ୍ଷାଲ୍ୟ କେଶୈରମାର୍କ୍ଷୀତ୍|
45 Du gav mig intet Kys; men hun ophørte ikke med at kysse mine Fødder, fra jeg kom herind.
ତ୍ୱଂ ମାଂ ନାଚୁମ୍ବୀଃ କିନ୍ତୁ ଯୋଷିଦେଷା ସ୍ୱୀଯାଗମନାଦାରଭ୍ୟ ମଦୀଯପାଦୌ ଚୁମ୍ବିତୁଂ ନ ୱ୍ୟରଂସ୍ତ|
46 Du salvede ikke mit Hoved med Olie; men hun salvede mine Fødder med Salve.
ତ୍ୱଞ୍ଚ ମଦୀଯୋତ୍ତମାଙ୍ଗେ କିଞ୍ଚିଦପି ତୈଲଂ ନାମର୍ଦୀଃ କିନ୍ତୁ ଯୋଷିଦେଷା ମମ ଚରଣୌ ସୁଗନ୍ଧିତୈଲେନାମର୍ଦ୍ଦୀତ୍|
47 Derfor siger jeg dig: Hendes mange Synder ere hende forladte, eftersom hun elskede meget; men den, hvem lidet forlades, elsker lidet.”
ଅତସ୍ତ୍ୱାଂ ୱ୍ୟାହରାମି, ଏତସ୍ୟା ବହୁ ପାପମକ୍ଷମ୍ୟତ ତତୋ ବହୁ ପ୍ରୀଯତେ କିନ୍ତୁ ଯସ୍ୟାଲ୍ପପାପଂ କ୍ଷମ୍ୟତେ ସୋଲ୍ପଂ ପ୍ରୀଯତେ|
48 Men han sagde til hende: „Dine Synder ere forladte!”
ତତଃ ପରଂ ସ ତାଂ ବଭାଷେ, ତ୍ୱଦୀଯଂ ପାପମକ୍ଷମ୍ୟତ|
49 Og de, som sade til Bords med ham, begyndte at sige ved sig selv: „Hvem er denne, som endog forlader Synder?”
ତଦା ତେନ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଯେ ଭୋକ୍ତୁମ୍ ଉପୱିୱିଶୁସ୍ତେ ପରସ୍ପରଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭିରେ, ଅଯଂ ପାପଂ କ୍ଷମତେ କ ଏଷଃ?
50 Men han sagde til Kvinden: „Din Tro har frelst dig, gaa bort med Fred!”
କିନ୍ତୁ ସ ତାଂ ନାରୀଂ ଜଗାଦ, ତୱ ୱିଶ୍ୱାସସ୍ତ୍ୱାଂ ପର୍ୟ୍ୟତ୍ରାସ୍ତ ତ୍ୱଂ କ୍ଷେମେଣ ୱ୍ରଜ|
