Lukas 2
1 Men det skete i de Dage, at en Befaling udgik fra Kejser Augustus, at al Verden skulde skrives i Mandtal.
அபரஞ்ச தஸ்மிந் காலே ராஜ்யஸ்ய ஸர்வ்வேஷாம்’ லோகாநாம்’ நாமாநி லேக²யிதும் அக³ஸ்தகைஸர ஆஜ்ஞாபயாமாஸ|
2 (Denne første Indskrivning skete, da Kvirinius var Landshøvding i Syrien.)
தத³நுஸாரேண குரீணியநாமநி ஸுரியாதே³ஸ²ஸ்ய ஸா²ஸகே ஸதி நாமலேக²நம்’ ப்ராரேபே⁴|
3 Og alle gik for at lade sig indskrive, hver til sin By.
அதோ ஹேதோ ர்நாம லேகி²தும்’ ஸர்வ்வே ஜநா: ஸ்வீயம்’ ஸ்வீயம்’ நக³ரம்’ ஜக்³மு: |
4 Og ogsaa Josef gik op fra Galilæa, fra Byen Nazareth til Judæa til Davids By, som kaldes Bethlehem, fordi han var af Davids Hus og Slægt,
ததா³நீம்’ யூஷப்² நாம லேகி²தும்’ வாக்³த³த்தயா ஸ்வபா⁴ர்ய்யயா க³ர்ப்³ப⁴வத்யா மரியமா ஸஹ ஸ்வயம்’ தா³யூத³: ஸஜாதிவம்’ஸ² இதி காரணாத்³ கா³லீல்ப்ரதே³ஸ²ஸ்ய நாஸரத்நக³ராத்³
5 for at lade sig indskrive tillige med Maria, sin trolovede, som var frugtsommelig.
யிஹூதா³ப்ரதே³ஸ²ஸ்ய பை³த்லேஹமாக்²யம்’ தா³யூத்³நக³ரம்’ ஜகா³ம|
6 Men det skete, medens de vare der, blev Tiden fuldkommet til, at hun skulde føde.
அந்யச்ச தத்ர ஸ்தா²நே தயோஸ்திஷ்ட²தோ: ஸதோ ர்மரியம: ப்ரஸூதிகால உபஸ்தி²தே
7 Og hun fødte sin Søn, den førstefødte, og svøbte ham og lagde ham i en Krybbe; thi der var ikke Rum for dem i Herberget.
ஸா தம்’ ப்ரத²மஸுதம்’ ப்ராஸோஷ்ட கிந்து தஸ்மிந் வாஸக்³ரு’ஹே ஸ்தா²நாபா⁴வாத்³ பா³லகம்’ வஸ்த்ரேண வேஷ்டயித்வா கோ³ஸா²லாயாம்’ ஸ்தா²பயாமாஸ|
8 Og der var Hyrder i den samme Egn, som laa ude paa Marken og holdt Nattevagt over deres Hjord.
அநந்தரம்’ யே கியந்தோ மேஷபாலகா: ஸ்வமேஷவ்ரஜரக்ஷாயை தத்ப்ரதே³ஸே² ஸ்தி²த்வா ரஜந்யாம்’ ப்ராந்தரே ப்ரஹரிண: கர்ம்ம குர்வ்வந்தி,
9 Og se, en Herrens Engel stod for dem, og Herrens Herlighed skinnede om dem, og de frygtede saare.
தேஷாம்’ ஸமீபம்’ பரமேஸ்²வரஸ்ய தூ³த ஆக³த்யோபதஸ்தௌ²; ததா³ சதுஷ்பார்ஸ்²வே பரமேஸ்²வரஸ்ய தேஜஸ: ப்ரகாஸி²தத்வாத் தே(அ)திஸ²ஸ²ங்கிரே|
10 Og Engelen sagde til dem: „Frygter ikke; thi se, jeg forkynder eder en stor Glæde, som skal være for hele Folket.
ததா³ ஸ தூ³த உவாச மா பை⁴ஷ்ட பஸ்²யதாத்³ய தா³யூத³: புரே யுஷ்மந்நிமித்தம்’ த்ராதா ப்ரபு⁴: க்²ரீஷ்டோ(அ)ஜநிஷ்ட,
11 Thi eder er i Dag en Frelser født, som er den Herre Kristus i Davids By.
ஸர்வ்வேஷாம்’ லோகாநாம்’ மஹாநந்த³ஜநகம் இமம்’ மங்க³லவ்ரு’த்தாந்தம்’ யுஷ்மாந் ஜ்ஞாபயாமி|
12 Og dette skulle I have til Tegn: I skulle finde et Barn svøbt, liggende i en Krybbe.”
யூயம்’ (தத்ஸ்தா²நம்’ க³த்வா) வஸ்த்ரவேஷ்டிதம்’ தம்’ பா³லகம்’ கோ³ஸா²லாயாம்’ ஸ²யநம்’ த்³ரக்ஷ்யத² யுஷ்மாந் ப்ரதீத³ம்’ சிஹ்நம்’ ப⁴விஷ்யதி|
13 Og straks var der med Engelen en himmelsk Hærskares Mangfoldighed, som lovede Gud og sagde:
தூ³த இமாம்’ கதா²ம்’ கதி²தவதி தத்ராகஸ்மாத் ஸ்வர்கீ³யா: ப்ரு’தநா ஆக³த்ய கதா²ம் இமாம்’ கத²யித்வேஸ்²வரஸ்ய கு³ணாநந்வவாதி³ஷு: , யதா²,
14 „Ære være Gud i det højeste! og Fred paa Jorden! i Mennesker Velbehag!”
ஸர்வ்வோர்த்³வ்வஸ்தை²ரீஸ்²வரஸ்ய மஹிமா ஸம்ப்ரகாஸ்²யதாம்’| ஸா²ந்திர்பூ⁴யாத் ப்ரு’தி²வ்யாஸ்து ஸந்தோஷஸ்²ச நராந் ப்ரதி||
15 Og det skete, da Englene vare farne fra dem til Himmelen, sagde Hyrderne til hverandre: „Lader os dog gaa til Bethlehem og se dette, som er sket, hvilket Herren har kundgjort os.”
தத: பரம்’ தேஷாம்’ ஸந்நிதே⁴ ர்தூ³தக³ணே ஸ்வர்க³ம்’ க³தே மேஷபாலகா: பரஸ்பரம் அவேசந் ஆக³ச்ச²த ப்ரபு⁴: பரமேஸ்²வரோ யாம்’ க⁴டநாம்’ ஜ்ஞாபிதவாந் தஸ்யா யாத²ர்யம்’ ஜ்ஞாதும்’ வயமது⁴நா பை³த்லேஹம்புரம்’ யாம: |
16 Og de skyndte sig og kom og fandt baade Maria og Josef, og Barnet liggende i Krybben.
பஸ்²சாத் தே தூர்ணம்’ வ்ரஜித்வா மரியமம்’ யூஷப²ம்’ கோ³ஸா²லாயாம்’ ஸ²யநம்’ பா³லகஞ்ச த³த்³ரு’ஸு²: |
17 Men da de saa det, kundgjorde de, hvad der var talt til dem om dette Barn.
இத்த²ம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா பா³லகஸ்யார்தே² ப்ரோக்தாம்’ ஸர்வ்வகதா²ம்’ தே ப்ராசாரயாஞ்சக்ரு: |
18 Og alle de, som hørte det, undrede sig over det, der blev talt til dem af Hyrderne.
ததோ யே லோகா மேஷரக்ஷகாணாம்’ வத³நேப்⁴யஸ்தாம்’ வார்த்தாம்’ ஸு²ஸ்²ருவுஸ்தே மஹாஸ்²சர்ய்யம்’ மேநிரே|
19 Men Maria gemte alle disse Ord og overvejede dem i sit Hjerte.
கிந்து மரியம் ஏதத்ஸர்வ்வக⁴டநாநாம்’ தாத்பர்ய்யம்’ விவிச்ய மநஸி ஸ்தா²பயாமாஸ|
20 Og Hyrderne vendte tilbage, idet de priste og lovede Gud for alt, hvad de havde hørt og set, saaledes som der var talt til dem.
தத்பஸ்²சாத்³ தூ³தவிஜ்ஞப்தாநுரூபம்’ ஸ்²ருத்வா த்³ரு’ஷ்ட்வா ச மேஷபாலகா ஈஸ்²வரஸ்ய கு³ணாநுவாத³ம்’ த⁴ந்யவாத³ஞ்ச குர்வ்வாணா: பராவ்ரு’த்ய யயு: |
21 Og da otte Dage vare fuldkommede, saa han skulde omskæres, da blev hans Navn kaldt Jesus, som det var kaldt af Engelen, før han blev undfangen i Moders Liv.
அத² பா³லகஸ்ய த்வக்சே²த³நகாலே(அ)ஷ்டமதி³வஸே ஸமுபஸ்தி²தே தஸ்ய க³ர்ப்³ப⁴ஸ்தி²தே: புர்வ்வம்’ ஸ்வர்கீ³யதூ³தோ யதா²ஜ்ஞாபயத் தத³நுரூபம்’ தே தந்நாமதே⁴யம்’ யீஸு²ரிதி சக்ரிரே|
22 Og da deres Renselsesdage efter Mose Lov vare fuldkommede, bragte de ham op til Jerusalem for at fremstille ham for Herren,
தத: பரம்’ மூஸாலிகி²தவ்யவஸ்தா²யா அநுஸாரேண மரியம: ஸு²சித்வகால உபஸ்தி²தே,
23 som der er skrevet i Herrens Lov, at alt Mandkøn, som aabner Moders Liv, skal kaldes helligt for Herren,
"ப்ரத²மஜ: ஸர்வ்வ: புருஷஸந்தாந: பரமேஸ்²வரே ஸமர்ப்யதாம்’," இதி பரமேஸ்²வரஸ்ய வ்யவஸ்த²யா
24 og for at bringe Offer efter det, som er sagt i Herrens Lov, et Par Turtelduer eller to unge Duer.
யீஸு²ம்’ பரமேஸ்²வரே ஸமர்பயிதும் ஸா²ஸ்த்ரீயவித்⁴யுக்தம்’ கபோதத்³வயம்’ பாராவதஸா²வகத்³வயம்’ வா ப³லிம்’ தா³தும்’ தே தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா யிரூஸா²லமம் ஆயயு: |
25 Og se, der var en Mand i Jerusalem ved Navn Simeon, og denne Mand var retfærdig og gudfrygtig og forventede Israels Trøst, og den Helligaand var over ham.
யிரூஸா²லம்புரநிவாஸீ ஸி²மியோந்நாமா தா⁴ர்ம்மிக ஏக ஆஸீத் ஸ இஸ்ராயேல: ஸாந்த்வநாமபேக்ஷ்ய தஸ்தௌ² கிஞ்ச பவித்ர ஆத்மா தஸ்மிந்நாவிர்பூ⁴த: |
26 Og det var varslet ham af den Helligaand, at han ikke skulde se Døden, førend han havde set Herrens Salvede.
அபரம்’ ப்ரபு⁴ணா பரமேஸ்²வரேணாபி⁴ஷிக்தே த்ராதரி த்வயா ந த்³ரு’ஷ்டே த்வம்’ ந மரிஷ்யஸீதி வாக்யம்’ பவித்ரேண ஆத்மநா தஸ்ம ப்ராகத்²யத|
27 Og han kom af Aandens Drift til Helligdommen; og idet Forældrene bragte Barnet Jesus ind for at gøre med ham efter Lovens Skik,
அபரஞ்ச யதா³ யீஸோ²: பிதா மாதா ச தத³ர்த²ம்’ வ்யவஸ்தா²நுரூபம்’ கர்ம்ம கர்த்தும்’ தம்’ மந்தி³ரம் ஆநிந்யதுஸ்ததா³
28 da tog han det paa sine Arme og priste Gud og sagde:
ஸி²மியோந் ஆத்மந ஆகர்ஷணேந மந்தி³ரமாக³த்ய தம்’ க்ரோடே³ நிதா⁴ய ஈஸ்²வரஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ க்ரு’த்வா கத²யாமாஸ, யதா²,
29 „Herre! nu lader du din Tjener fare i Fred, efter dit Ord.
ஹே ப்ரபோ⁴ தவ தா³ஸோயம்’ நிஜவாக்யாநுஸாரத: | இதா³நீந்து ஸகல்யாணோ ப⁴வதா ஸம்’விஸ்ரு’ஜ்யதாம்|
30 Thi mine Øjne have set din Frelse,
யத: ஸகலதே³ஸ²ஸ்ய தீ³ப்தயே தீ³ப்திரூபகம்’|
31 som du beredte for alle Folkeslagenes Aasyn,
இஸ்ராயேலீயலோகஸ்ய மஹாகௌ³ரவரூபகம்’|
32 et Lys til at oplyse Hedningerne og en Herlighed for dit Folk Israel.”
யம்’ த்ராயகம்’ ஜநாநாந்து ஸம்முகே² த்வமஜீஜந: | ஸஏவ வித்³யதே(அ)ஸ்மாகம்’ த்⁴ரவம்’ நயநநகோ³சரே||
33 Og hans Fader og hans Moder undrede sig over de Ting, som bleve sagte om ham.
ததா³நீம்’ தேநோக்தா ஏதா: ஸகலா: கதா²: ஸ்²ருத்வா தஸ்ய மாதா யூஷப்² ச விஸ்மயம்’ மேநாதே|
34 Og Simeon velsignede dem og sagde til hans Moder Maria: „Se, denne er sat mange i Israel til Fald og Oprejsning og til et Tegn, som imodsiges,
தத: பரம்’ ஸி²மியோந் தேப்⁴ய ஆஸி²ஷம்’ த³த்த்வா தந்மாதரம்’ மரியமம் உவாச, பஸ்²ய இஸ்ராயேலோ வம்’ஸ²மத்⁴யே ப³ஹூநாம்’ பாதநாயோத்தா²பநாய ச ததா² விரோத⁴பாத்ரம்’ ப⁴விதும்’, ப³ஹூநாம்’ கு³ப்தமநோக³தாநாம்’ ப்ரகடீகரணாய பா³லகோயம்’ நியுக்தோஸ்தி|
35 (ja, ogsaa din egen Sjæl skal et Sværd gennemtrænge!) for at mange Hjerters Tanker skulle aabenbares.”
தஸ்மாத் தவாபி ப்ராணா: ஸூ²லேந வ்யத்ஸ்யந்தே|
36 Og der var en Profetinde Anna, Fanuels Datter, af Asers Stamme; hun var meget fremrykket i Alder, havde levet syv Aar med sin Mand efter sin Jomfrustand
அபரஞ்ச ஆஸே²ரஸ்ய வம்’ஸீ²யபி²நூயேலோ து³ஹிதா ஹந்நாக்²யா அதிஜரதீ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ந்யேகா யா விவாஹாத் பரம்’ ஸப்த வத்ஸராந் பத்யா ஸஹ ந்யவஸத் ததோ வித⁴வா பூ⁴த்வா சதுரஸீ²திவர்ஷவய: பர்ய்யநதம்’
37 og var nu en Enke ved fire og firsindstyve Aar, og hun veg ikke fra Helligdommen, tjenende Gud med Faste og Bønner Nat og Dag.
மந்தி³ரே ஸ்தி²த்வா ப்ரார்த²நோபவாஸைர்தி³வாநிஸ²ம் ஈஸ்²வரம் அஸேவத ஸாபி ஸ்த்ரீ தஸ்மிந் ஸமயே மந்தி³ரமாக³த்ய
38 Og hun traadte til i den samme Stund og priste Gud og talte om ham til alle, som forventede Jerusalems Forløsning.
பரமேஸ்²வரஸ்ய த⁴ந்யவாத³ம்’ சகார, யிரூஸா²லம்புரவாஸிநோ யாவந்தோ லோகா முக்திமபேக்ஷ்ய ஸ்தி²தாஸ்தாந் யீஸோ²ர்வ்ரு’த்தாந்தம்’ ஜ்ஞாபயாமாஸ|
39 Og da de havde fuldbyrdet alle Ting efter Herrens Lov, vendte de tilbage til Galilæa til deres egen By Nazareth.
இத்த²ம்’ பரமேஸ்²வரஸ்ய வ்யவஸ்தா²நுஸாரேண ஸர்வ்வேஷு கர்ம்மஸு க்ரு’தேஷு தௌ புநஸ்²ச கா³லீலோ நாஸரத்நாமகம்’ நிஜநக³ரம்’ ப்ரதஸ்தா²தே|
40 Men Barnet voksede og blev stærkt og blev fuldt af Visdom; og Guds Naade var over det.
தத்பஸ்²சாத்³ பா³லக: ஸ²ரீரேண வ்ரு’த்³தி⁴மேத்ய ஜ்ஞாநேந பரிபூர்ண ஆத்மநா ஸ²க்திமாம்’ஸ்²ச ப⁴விதுமாரேபே⁴ ததா² தஸ்மிந் ஈஸ்²வராநுக்³ரஹோ ப³பூ⁴வ|
41 Og hans Forældre droge hvert Aar op til Jerusalem paa Paaskehøjtiden.
தஸ்ய பிதா மாதா ச ப்ரதிவர்ஷம்’ நிஸ்தாரோத்ஸவஸமயே யிரூஸா²லமம் அக³ச்ச²தாம்|
42 Og da han var bleven tolv Aar gammel, og de gik op efter Højtidens Sædvane
அபரஞ்ச யீஸௌ² த்³வாத³ஸ²வர்ஷவயஸ்கே ஸதி தௌ பர்வ்வஸமயஸ்ய ரீத்யநுஸாரேண யிரூஸா²லமம்’ க³த்வா
43 og havde tilendebragt de Dage, blev Barnet Jesus i Jerusalem, medens de droge hjem, og hans Forældre mærkede det ikke.
பார்வ்வணம்’ ஸம்பாத்³ய புநரபி வ்யாகு⁴ய்ய யாத: கிந்து யீஸு²ர்பா³லகோ யிரூஸா²லமி திஷ்ட²தி| யூஷப்² தந்மாதா ச தத்³ அவிதி³த்வா
44 Men da de mente, at han var i Rejsefølget, kom de en Dags Rejse frem, og de ledte efter ham iblandt deres Slægtninge og Kyndinge.
ஸ ஸங்கி³பி⁴: ஸஹ வித்³யத ஏதச்ச பு³த்³வ்வா தி³நைகக³ம்யமார்க³ம்’ ஜக்³மது: | கிந்து ஸே²ஷே ஜ்ஞாதிப³ந்தூ⁴நாம்’ ஸமீபே ம்ரு’க³யித்வா தது³த்³தே³ஸ²மப்ராப்ய
45 Og da de ikke fandt ham, vendte de tilbage til Jerusalem og ledte efter ham.
தௌ புநரபி யிரூஸா²லமம் பராவ்ரு’த்யாக³த்ய தம்’ ம்ரு’க³யாஞ்சக்ரது: |
46 Og det skete efter tre Dage, da fandt de ham i Helligdommen, hvor han sad midt iblandt Lærerne og baade hørte paa dem og adspurgte dem.
அத² தி³நத்ரயாத் பரம்’ பண்டி³தாநாம்’ மத்⁴யே தேஷாம்’ கதா²: ஸ்²ரு’ண்வந் தத்த்வம்’ ப்ரு’ச்ச²ம்’ஸ்²ச மந்தி³ரே ஸமுபவிஷ்ட: ஸ தாப்⁴யாம்’ த்³ரு’ஷ்ட: |
47 Men alle, som hørte ham, undrede sig saare over hans Forstand og Svar.
ததா³ தஸ்ய பு³த்³த்⁴யா ப்ரத்யுத்தரைஸ்²ச ஸர்வ்வே ஸ்²ரோதாரோ விஸ்மயமாபத்³யந்தே|
48 Og da de saa ham, bleve de forfærdede; og hans Moder sagde til ham: „Barn! hvorfor gjorde du saaledes imod os? Se, din Fader og jeg have ledt efter dig med Smerte.”
தாத்³ரு’ஸ²ம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா தஸ்ய ஜநகோ ஜநநீ ச சமச்சக்ரது: கிஞ்ச தஸ்ய மாதா தமவத³த், ஹே புத்ர, கத²மாவாம்’ ப்ரதீத்த²ம்’ ஸமாசரஸ்த்வம்? பஸ்²ய தவ பிதாஹஞ்ச ஸோ²காகுலௌ ஸந்தௌ த்வாமந்விச்சா²வ: ஸ்ம|
49 Og han sagde til dem: „Hvorfor ledte I efter mig? Vidste I ikke, at jeg bør være i min Faders Gerning?”
தத: ஸோவத³த் குதோ மாம் அந்வைச்ச²தம்’? பிதுர்க்³ரு’ஹே மயா ஸ்தா²தவ்யம் ஏதத் கிம்’ யுவாப்⁴யாம்’ ந ஜ்ஞாயதே?
50 Og de forstode ikke det Ord, som han talte til dem.
கிந்து தௌ தஸ்யைதத்³வாக்யஸ்ய தாத்பர்ய்யம்’ போ³த்³து⁴ம்’ நாஸ²க்நுதாம்’|
51 Og han drog ned med dem og kom til Nazareth og var dem lydig. Og hans Moder gemte alle de Ord i sit Hjerte.
தத: பரம்’ ஸ தாப்⁴யாம்’ ஸஹ நாஸரதம்’ க³த்வா தயோர்வஸீ²பூ⁴தஸ்தஸ்தௌ² கிந்து ஸர்வ்வா ஏதா: கதா²ஸ்தஸ்ய மாதா மநஸி ஸ்தா²பயாமாஸ|
52 Og Jesus forfremmedes i Visdom og Alder og Yndest hos Gud og Mennesker.
அத² யீஸோ² ர்பு³த்³தி⁴: ஸ²ரீரஞ்ச ததா² தஸ்மிந் ஈஸ்²வரஸ்ய மாநவாநாஞ்சாநுக்³ரஹோ வர்த்³தி⁴தும் ஆரேபே⁴|
