Lukas 18
1 Men han talte til dem en Lignelse om, at de burde altid bede og ikke blive trætte,
അപരഞ്ച ലോകൈരക്ലാന്തൈ ർനിരന്തരം പ്രാർഥയിതവ്യമ് ഇത്യാശയേന യീശുനാ ദൃഷ്ടാന്ത ഏകഃ കഥിതഃ|
2 og sagde: „Der var i en By en Dommer, som ikke frygtede Gud og ikke undsaa sig for noget Menneske.
കുത്രചിന്നഗരേ കശ്ചിത് പ്രാഡ്വിവാക ആസീത് സ ഈശ്വരാന്നാബിഭേത് മാനുഷാംശ്ച നാമന്യത|
3 Og der var en Enke i den By, og hun kom til ham og sagde: Skaf mig Ret over min Modpart!
അഥ തത്പുരവാസിനീ കാചിദ്വിധവാ തത്സമീപമേത്യ വിവാദിനാ സഹ മമ വിവാദം പരിഷ്കുർവ്വിതി നിവേദയാമാസ|
4 Og længe vilde han ikke. Men derefter sagde han ved sig selv: Om jeg end ikke frygter Gud, ej heller undser mig for noget Menneske,
തതഃ സ പ്രാഡ്വിവാകഃ കിയദ്ദിനാനി ന തദങ്ഗീകൃതവാൻ പശ്ചാച്ചിത്തേ ചിന്തയാമാസ, യദ്യപീശ്വരാന്ന ബിഭേമി മനുഷ്യാനപി ന മന്യേ
5 saa vil jeg dog, efterdi denne Enke volder mig Besvær, skaffe hende Ret, for at hun ikke uophørligt skal komme og plage mig.‟
തഥാപ്യേഷാ വിധവാ മാം ക്ലിശ്നാതി തസ്മാദസ്യാ വിവാദം പരിഷ്കരിഷ്യാമി നോചേത് സാ സദാഗത്യ മാം വ്യഗ്രം കരിഷ്യതി|
6 Men Herren sagde: „Hører, hvad den uretfærdige Dommer siger!
പശ്ചാത് പ്രഭുരവദദ് അസാവന്യായപ്രാഡ്വിവാകോ യദാഹ തത്ര മനോ നിധധ്വം|
7 Skulde da Gud ikke skaffe sine udvalgte Ret, de, som raabe til ham Dag og Nat? og er han ikke langmodig, naar det gælder dem?
ഈശ്വരസ്യ യേ ഽഭിരുചിതലോകാ ദിവാനിശം പ്രാർഥയന്തേ സ ബഹുദിനാനി വിലമ്ബ്യാപി തേഷാം വിവാദാൻ കിം ന പരിഷ്കരിഷ്യതി?
8 Jeg siger eder, han skal skaffe dem Ret i Hast. Men mon Menneskesønnen, naar han kommer, vil finde Troen paa Jorden?‟
യുഷ്മാനഹം വദാമി ത്വരയാ പരിഷ്കരിഷ്യതി, കിന്തു യദാ മനുഷ്യപുത്ര ആഗമിഷ്യതി തദാ പൃഥിവ്യാം കിമീദൃശം വിശ്വാസം പ്രാപ്സ്യതി?
9 Men han sagde ogsaa til nogle, som stolede paa sig selv, at de vare retfærdige, og foragtede de andre, denne Lignelse:
യേ സ്വാൻ ധാർമ്മികാൻ ജ്ഞാത്വാ പരാൻ തുച്ഛീകുർവ്വന്തി ഏതാദൃഗ്ഭ്യഃ, കിയദ്ഭ്യ ഇമം ദൃഷ്ടാന്തം കഥയാമാസ|
10 „Der gik to Mænd op til Helligdommen for at bede; den ene var en Farisæer, og den anden en Tolder.
ഏകഃ ഫിരൂശ്യപരഃ കരസഞ്ചായീ ദ്വാവിമൗ പ്രാർഥയിതും മന്ദിരം ഗതൗ|
11 Farisæeren stod og bad ved sig selv saaledes: Gud! Jeg takker dig, fordi jeg ikke er som de andre Mennesker, Røvere, uretfærdige, Horkarle, eller ogsaa som denne Tolder.
തതോഽസൗ ഫിരൂശ്യേകപാർശ്വേ തിഷ്ഠൻ ഹേ ഈശ്വര അഹമന്യലോകവത് ലോഠയിതാന്യായീ പാരദാരികശ്ച ന ഭവാമി അസ്യ കരസഞ്ചായിനസ്തുല്യശ്ച ന, തസ്മാത്ത്വാം ധന്യം വദാമി|
12 Jeg faster to Gange om Ugen, jeg giver Tiende af al min Indtægt.
സപ്തസു ദിനേഷു ദിനദ്വയമുപവസാമി സർവ്വസമ്പത്തേ ർദശമാംശം ദദാമി ച, ഏതത്കഥാം കഥയൻ പ്രാർഥയാമാസ|
13 Men Tolderen stod langt borte og vilde end ikke opløfte Øjnene til Himmelen, men slog sig for sit Bryst og sagde: Gud, vær mig Synder naadig!
കിന്തു സ കരസഞ്ചായി ദൂരേ തിഷ്ഠൻ സ്വർഗം ദ്രഷ്ടും നേച്ഛൻ വക്ഷസി കരാഘാതം കുർവ്വൻ ഹേ ഈശ്വര പാപിഷ്ഠം മാം ദയസ്വ, ഇത്ഥം പ്രാർഥയാമാസ|
14 Jeg siger eder: Denne gik retfærdiggjort hjem til sit Hus fremfor den anden; thi enhver, som ophøjer sig selv, skal fornedres; men den, som fornedrer sig selv, skal ophøjes.‟
യുഷ്മാനഹം വദാമി, തയോർദ്വയോ ർമധ്യേ കേവലഃ കരസഞ്ചായീ പുണ്യവത്ത്വേന ഗണിതോ നിജഗൃഹം ജഗാമ, യതോ യഃ കശ്ചിത് സ്വമുന്നമയതി സ നാമയിഷ്യതേ കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സ്വം നമയതി സ ഉന്നമയിഷ്യതേ|
15 Men de bare ogsaa de smaa Børn til ham, for at han skulde røre ved dem; men da Disciplene saa det, truede de dem.
അഥ ശിശൂനാം ഗാത്രസ്പർശാർഥം ലോകാസ്താൻ തസ്യ സമീപമാനിന്യുഃ ശിഷ്യാസ്തദ് ദൃഷ്ട്വാനേതൃൻ തർജയാമാസുഃ,
16 Men Jesus kaldte dem til sig og sagde: „Lader de smaa Børn komme til mig, og formener dem det ikke; thi Guds Rige hører saadanne til.
കിന്തു യീശുസ്താനാഹൂയ ജഗാദ, മന്നികടമ് ആഗന്തും ശിശൂൻ അനുജാനീധ്വം താംശ്ച മാ വാരയത; യത ഈശ്വരരാജ്യാധികാരിണ ഏഷാം സദൃശാഃ|
17 Sandelig, siger jeg eder, den, som ikke modtager Guds Rige ligesom et lille Barn, han skal ingenlunde komme ind i det.‟
അഹം യുഷ്മാൻ യഥാർഥം വദാമി, യോ ജനഃ ശിശോഃ സദൃശോ ഭൂത്വാ ഈശ്വരരാജ്യം ന ഗൃഹ്ലാതി സ കേനാപി പ്രകാരേണ തത് പ്രവേഷ്ടും ന ശക്നോതി|
18 Og en af de Øverste spurgte ham og sagde: „Gode Mester! hvad skal jeg gøre, for at jeg kan arve et evigt Liv?‟ (aiōnios g166)
അപരമ് ഏകോധിപതിസ്തം പപ്രച്ഛ, ഹേ പരമഗുരോ, അനന്തായുഷഃ പ്രാപ്തയേ മയാ കിം കർത്തവ്യം? (aiōnios g166)
19 Men Jesus sagde til ham: „Hvorfor kalder du mig god? Ingen er god uden een, nemlig Gud.
യീശുരുവാച, മാം കുതഃ പരമം വദസി? ഈശ്വരം വിനാ കോപി പരമോ ന ഭവതി|
20 Du kender Budene: Du maa ikke bedrive Hor; du maa ikke slaa ihjel; du maa ikke stjæle; du maa ikke sige falsk Vidnesbyrd; ær din Fader og din Moder.‟
പരദാരാൻ മാ ഗച്ഛ, നരം മാ ജഹി, മാ ചോരയ, മിഥ്യാസാക്ഷ്യം മാ ദേഹി, മാതരം പിതരഞ്ച സംമന്യസ്വ, ഏതാ യാ ആജ്ഞാഃ സന്തി താസ്ത്വം ജാനാസി|
21 Men han sagde: „Det har jeg holdt alt sammen fra min Ungdom af.‟
തദാ സ ഉവാച, ബാല്യകാലാത് സർവ്വാ ഏതാ ആചരാമി|
22 Men da Jesus hørte det, sagde han til ham: „Endnu een Ting fattes dig: Sælg alt, hvad du har, og uddel det til fattige, saa skal du have en Skat i Himmelen; og kom saa og følg mig!‟
ഇതി കഥാം ശ്രുത്വാ യീശുസ്തമവദത്, തഥാപി തവൈകം കർമ്മ ന്യൂനമാസ്തേ, നിജം സർവ്വസ്വം വിക്രീയ ദരിദ്രേഭ്യോ വിതര, തസ്മാത് സ്വർഗേ ധനം പ്രാപ്സ്യസി; തത ആഗത്യ മമാനുഗാമീ ഭവ|
23 Men da han hørte dette, blev han dybt bedrøvet; thi han var saare rig.
കിന്ത്വേതാം കഥാം ശ്രുത്വാ സോധിപതിഃ ശുശോച, യതസ്തസ്യ ബഹുധനമാസീത്|
24 Men da Jesus saa, at han blev dybt bedrøvet, sagde han: „Hvor vanskeligt komme de, som have Rigdom, ind i Guds Rige!
തദാ യീശുസ്തമതിശോകാന്വിതം ദൃഷ്ട്വാ ജഗാദ, ധനവതാമ് ഈശ്വരരാജ്യപ്രവേശഃ കീദൃഗ് ദുഷ്കരഃ|
25 thi det er lettere for en Kamel at gaa igennem et Naaleøje end for en rig at gaa ind i Guds Rige.‟
ഈശ്വരരാജ്യേ ധനിനഃ പ്രവേശാത് സൂചേശ്ഛിദ്രേണ മഹാങ്ഗസ്യ ഗമനാഗമനേ സുകരേ|
26 Men de, som hørte det, sagde: „Hvem kan da blive frelst?‟
ശ്രോതാരഃ പപ്രച്ഛുസ്തർഹി കേന പരിത്രാണം പ്രാപ്സ്യതേ?
27 Men han sagde: „Hvad der er umuligt for Mennesker, det er muligt for Gud.‟
സ ഉക്തവാൻ, യൻ മാനുഷേണാശക്യം തദ് ഈശ്വരേണ ശക്യം|
28 Men Peter sagde: „Se, vi have forladt vort eget og fulgt dig.‟
തദാ പിതര ഉവാച, പശ്യ വയം സർവ്വസ്വം പരിത്യജ്യ തവ പശ്ചാദ്ഗാമിനോഽഭവാമ|
29 Men han sagde til dem: „Sandelig, siger jeg eder, der er ingen, som har forladt Hus eller Forældre eller Brødre eller Hustru eller Børn for Guds Riges Skyld,
തതഃ സ ഉവാച, യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ഈശ്വരരാജ്യാർഥം ഗൃഹം പിതരൗ ഭ്രാതൃഗണം ജായാം സന്താനാംശ്ച ത്യക്തവാ
31 Men han tog de tolv til sig og sagde til dem: „Se, vi drage op til Jerusalem, og alle de Ting, som ere skrevne ved Profeterne, skulle fuldbyrdes paa Menneskesønnen.
അനന്തരം സ ദ്വാദശശിഷ്യാനാഹൂയ ബഭാഷേ, പശ്യത വയം യിരൂശാലമ്നഗരം യാമഃ, തസ്മാത് മനുഷ്യപുത്രേ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിരുക്തം യദസ്തി തദനുരൂപം തം പ്രതി ഘടിഷ്യതേ;
32 Thi han skal overgives til Hedningerne og spottes, forhaanes og bespyttes,
വസ്തുതസ്തു സോഽന്യദേശീയാനാം ഹസ്തേഷു സമർപയിഷ്യതേ, തേ തമുപഹസിഷ്യന്തി, അന്യായമാചരിഷ്യന്തി തദ്വപുഷി നിഷ്ഠീവം നിക്ഷേപ്സ്യന്തി, കശാഭിഃ പ്രഹൃത്യ തം ഹനിഷ്യന്തി ച,
33 og de skulle hudstryge og ihjelslaa ham; og paa den tredje Dag skal han opstaa.‟
കിന്തു തൃതീയദിനേ സ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാസ്യതി|
34 Og de fattede intet deraf, og dette Ord var skjult for dem, og de forstode ikke det, som blev sagt.
ഏതസ്യാഃ കഥായാ അഭിപ്രായം കിഞ്ചിദപി തേ ബോദ്ധും ന ശേകുഃ തേഷാം നികടേഽസ്പഷ്ടതവാത് തസ്യൈതാസാം കഥാനാമ് ആശയം തേ ജ്ഞാതും ന ശേകുശ്ച|
35 Men det skete, da han nærmede sig til Jeriko, sad der en blind ved Vejen og tiggede.
അഥ തസ്മിൻ യിരീഹോഃ പുരസ്യാന്തികം പ്രാപ്തേ കശ്ചിദന്ധഃ പഥഃ പാർശ്വ ഉപവിശ്യ ഭിക്ഷാമ് അകരോത്
36 Og da han hørte en Skare gaa forbi, spurgte han, hvad dette var.
സ ലോകസമൂഹസ്യ ഗമനശബ്ദം ശ്രുത്വാ തത്കാരണം പൃഷ്ടവാൻ|
37 Men de fortalte ham, at Jesus af Nazareth kom forbi.
നാസരതീയയീശുര്യാതീതി ലോകൈരുക്തേ സ ഉച്ചൈർവക്തുമാരേഭേ,
38 Og han raabte og sagde: „Jesus, du Davids Søn, forbarm dig over mig!‟
ഹേ ദായൂദഃ സന്താന യീശോ മാം ദയസ്വ|
39 Og de, som gik foran, truede ham, for at han skulde tie; men han raabte meget stærkere: „Du Davids Søn, forbarm dig over mig!‟
തതോഗ്രഗാമിനസ്തം മൗനീ തിഷ്ഠേതി തർജയാമാസുഃ കിന്തു സ പുനാരുവൻ ഉവാച, ഹേ ദായൂദഃ സന്താന മാം ദയസ്വ|
40 Og Jesus stod stille og bød, at han skulde føres til ham; men da han kom nær til ham, spurgte han ham og sagde:
തദാ യീശുഃ സ്ഥഗിതോ ഭൂത്വാ സ്വാന്തികേ തമാനേതുമ് ആദിദേശ|
41 „Hvad vil du, at jeg skal gøre for dig?‟ Men han sagde: „Herre! at jeg maa blive seende.‟
തതഃ സ തസ്യാന്തികമ് ആഗമത്, തദാ സ തം പപ്രച്ഛ, ത്വം കിമിച്ഛസി? ത്വദർഥമഹം കിം കരിഷ്യാമി? സ ഉക്തവാൻ, ഹേ പ്രഭോഽഹം ദ്രഷ്ടും ലഭൈ|
42 Og Jesus sagde til ham: „Bliv seende! din Tro har frelst dig.‟
തദാ യീശുരുവാച, ദൃഷ്ടിശക്തിം ഗൃഹാണ തവ പ്രത്യയസ്ത്വാം സ്വസ്ഥം കൃതവാൻ|
43 Og straks blev han seende, og han fulgte ham og priste Gud; og hele Folket lovpriste Gud, da de saa det.
തതസ്തത്ക്ഷണാത് തസ്യ ചക്ഷുഷീ പ്രസന്നേ; തസ്മാത് സ ഈശ്വരം ധന്യം വദൻ തത്പശ്ചാദ് യയൗ, തദാലോക്യ സർവ്വേ ലോകാ ഈശ്വരം പ്രശംസിതുമ് ആരേഭിരേ|
