Klagesangene 5
1 HERRE, kom vor Skæbne i Hu, sku ned og se vor Skændsel!
Béshimizgha chüshkenlerni ésingge keltürgeysen, i Perwerdigar; Qara, bizning reswachiliqta qalghinimizni neziringge alghaysen!
2 Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.
Mirasimiz yatlargha, Öylirimiz yaqa yurtluqlargha tapshuruldi.
3 Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.
Biz yétim-yésirler, atisizlar bolup qalduq; Anilirimizmu tul qaldi.
4 Vort Drikkevand maa vi købe, betale maa vi vort Brænde.
Ichidighan suni sétiwélishimiz kérek; Otunni peqet pulgha alghili bolidu.
5 Aaget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.
Bizni qoghlighuchilar tap basturup kéliwatidu; Halsirap, héch aram tapalmaymiz.
6 Ægypten rakte vi Haand, Assur, for at mættes med Brød.
Jan saqlighudek bir chishlem nanni dep, Misir hem Asuriyege qol bérip boysun’ghanmiz.
7 Vore Fædre, som synded, er borte, og vi maa bære deres Skyld.
Ata-bowilirimiz gunah sadir qilip dunyadin ketti; Biz bolsaq, ularning qebihlikining jazasini kötürüshke qalduq.
8 Over os raader Trælle, ingen frier os fra dem.
Üstimizdin höküm sürgüchiler qullardur; Bizni ularning qolidin azad qilghuchi yoqtur.
9 Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.
Dalada qilich tüpeylidin, Nénimizni tépishqa jénimizni tewekkul qilmaqtimiz.
10 Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.
Térimiz tonurdek qiziq, Achliq tüpeylidin qizitma bizni basmaqta.
11 De skændede Kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.
Zionda ayallar, Yehuda sheherliride pak qizlar ayagh asti qilindi.
12 Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.
Emirler qolidin dargha ésip qoyuldi; Aqsaqallarning hörmiti héch qilinmidi.
13 Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.
Yash yigitler yarghunchaqta japa tartmaqta, Oghul balilirimiz otun yüklerni yüdüp deldengship mangmaqta.
14 De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.
Aqsaqallar sheher derwazisida olturmas boldi; Yigitler neghme-nawadin qaldi.
15 Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.
Shad-xuramliq könglimizdin ketti, Ussul oynishimiz matemge aylandi.
16 Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!
Béshimizdin taj yiqildi; Halimizgha way! Chünki biz gunah sadir qilduq!
17 Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:
Buning tüpeylidin yüreklirimiz mujuldi; Bular tüpeylidin közlirimiz qarangghulashti —
18 For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.
— Zion téghigha qarap közlirimiz qarangghulashti, Chünki u chölderep ketti, Chilböre uningda paylap yürmekte.
19 Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt staar din Trone.
Sen, i Perwerdigar, menggüge höküm sürisen; Texting dewrdin-dewrge dawamlishidu.
20 Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle Dage?
Sen némishqa bizni daim untuysen? Némishqa shunche uzun’ghiche bizdin waz kéchisen?
21 Omvend os, HERRE, til dig, saa vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!
Bizni yéninggha qayturghaysen, i Perwerdigar! Shundaq bolghanda biz qaytalaymiz! Künlirimizni qedimkidek eslige keltürgeysen,
22 Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?
— Eger sen bizni mutleq chetke qaqmighan bolsang, Eger bizdin cheksiz ghezeplenmigen bolsang!
