Klagesangene 5
1 HERRE, kom vor Skæbne i Hu, sku ned og se vor Skændsel!
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Vor Arvelod tilfaldt fremmede, Udlændinge fik vore Huse.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 Forældreløse, faderløse er vi, som Enker er vore Mødre.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 Vort Drikkevand maa vi købe, betale maa vi vort Brænde.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Aaget trykker vor Nakke, vi trættes og finder ej Hvile.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 Ægypten rakte vi Haand, Assur, for at mættes med Brød.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Vore Fædre, som synded, er borte, og vi maa bære deres Skyld.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Over os raader Trælle, ingen frier os fra dem.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 Med Livsfare henter vi vort Brød, udsatte for Ørkenens Sværd.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Vor Hud er sværtet som en Ovn af Hungerens svidende Lue.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 De skændede Kvinder i Zion, Jomfruer i Judas Byer.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Fyrster greb de og hængte, tog intet Hensyn til gamle.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 Ynglinge sattes til Kværnen, under Brændeknippet segnede Drenge.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 De gamle forsvandt fra Porten, de unge fra Strengenes Leg.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 Vort Hjertes Glæde er borte, vor Dans er vendt til Sorg.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 Kronen faldt af vort Hoved, ve os, at vi har syndet!
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 Vort Hjerte blev derfor sygt, derfor vort Øje mørkt:
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 For Zions Bjerg, som er øde, Ræve tumler sig der.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Du, HERRE, troner for evigt, fra Slægt til Slægt staar din Trone.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Hvi glemmer du os bestandig og svigter os alle Dage?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Omvend os, HERRE, til dig, saa vender vi om, giv os nye Dage, som fordum!
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 Eller har du helt stødt os bort, er din Vrede mod os uden Ende?
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
