Klagesangene 3
1 Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
