Klagesangene 3
1 Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
| من ئەو پیاوەم کە زەلیلیم بینی بە گۆچانی تووڕەیی ئەو. |
2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
| منی بە پێش خۆی دا و منی بە تاریکاییدا برد، بەبێ هیچ ڕووناکییەک. |
3 ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
| بێگومان، دەستی لە دژی من بەرزدەکاتەوە بە بەردەوامی و بە درێژایی ڕۆژ. |
4 Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
| گۆشت و پێستی منی پیرکرد، ئێسکەکانی شکاندم. |
5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
| دەوری گرتم و گەمارۆی دام بە ژەهر و ناخۆشی. |
6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
| ناچاری کردم لەناو تاریکیدا نیشتەجێ بم وەک ئەوانەی لەمێژە مردوون. |
7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
| لەناو پەرژینێک بەندی کرد بۆ ئەوەی نەتوانم هەڵبێم، زنجیرەکانی منی قورس کرد. |
8 Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
| هەروەها کاتێک هاوار دەکەم و داوای فریاکەوتن دەکەم، بەڵام نزاکانم ڕادەگرێت. |
9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
| بەردی تاشراوی کەڵەکە کرد و ڕێگای منی پێ گرت، ڕێڕەوەکانی منی خواروخێچ کرد. |
10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
| وەک ورچێک بۆم لە بۆسەدایە، وەک شێرێک خۆی مات دەکات، |
11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
| منی لەڕێ لادا و پارچەپارچەی کردم، منی وێران کرد. |
12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
| کەوانەکەی ڕاکێشا منی کردە نیشانەی تیرەکانی. |
13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
| تیرەکانی تیردانەکەی لە دڵم چەقاند. |
14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
| هەموو گەلەکەم سووکایەتیم پێ دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن. |
15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
| تێری کردم لە تاڵی، زەقنەبووتی دەرخوارد دام. |
16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
| بە چەو ددانەکانی منی وردوخاش کرد، منی لەناو خۆڵەمێش پەستایەوە. |
17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
| من لە ئاشتی بێبەش کراوم، سەرکەوتنم لەبیرچووەوە. |
18 og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
| ئینجا گوتم، «شکۆمەندیم نەما، هەروەها هیوام بە یەزدان بڕا.» |
19 At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
| دێتەوە بیرم، ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانیم، وەک ژەهر و زەقنەبووت بوون. |
20 min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
| بە باشی بەبیرم دێتەوە، لە ناخەوە ڕۆحم خەمبارە. |
21 Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
| بەڵام ئەوە دەهێنمەوە یادم و لەبەر ئەوە هیوام هەیە: |
22 HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
| بەهۆی خۆشەویستی نەگۆڕی یەزدانە کە لەناونەچووین، چونکە بەزەییەکەی تەواو نابێت. |
23 hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
| ئەوانەت هەموو بەیانییەک نوێن؛ دڵسۆزییەکەت چەند گەورەیە. |
24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
| بە خۆم دەڵێم: «یەزدان بەشی منە، لەبەر ئەوە هیوام بەوە.» |
25 Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
| یەزدان چاکە بۆ ئەوانەی هیوایان بەو هەیە، بۆ ئەو کەسەی داوای ئەو دەکات. |
26 det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
| باشە بۆ کەسێک بە بێدەنگی چاوەڕێ بکات بۆ هاتنی ڕزگاریی یەزدان. |
27 godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
| باشە پیاو نیر هەڵبگرێت هەر لە تەمەنی منداڵییەوە. |
28 Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
| با بە تەنها دانیشێت و بێدەنگ بێت، چونکە یەزدان ئەمەی بەسەرهێناوە. |
29 han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
| با سەری بخاتە ناو خاکوخۆڵ، لەوانەیە هێشتا هیوای مابێت. |
30 række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
| با ڕوومەتی بۆ ئەوە ڕابگرێت کە لێی دەدات، با تێربێت لە ڕیسوایی. |
31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
| چونکە کەس بۆ هەتاهەتایە لەلایەن پەروەردگارەوە ڕەت ناکرێتەوە. |
32 har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
| لەگەڵ ئەوەی دڵتەنگی دەهێنێت، میهرەبانیش نیشان دەدات، بەپێی گەورەیی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی. |
33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
| ئەو کەس لە دڵەوە زەلیل ناکات و دڵتەنگی ناکات. |
34 Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
| تێکشکاندنی دیلەکانی هەموو زەوی لەژێر پێ، |
35 naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
| یان بێبەشکردنی کەسێک لە مافی خۆی لەبەردەم خودای هەرەبەرز، |
36 naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
| یان بەدوورگرتنی مرۆڤ لە دادپەروەری، ئایا پەروەردگار هەموو ئەمانە نابینێت؟ |
37 Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
| کێ دەتوانێت قسە بکات قسەکەی بێتەجێ، ئەگەر پەروەردگار فەرمانی نەدابێت؟ |
38 Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
| ئایا ڕوودانی چاکە و خراپە بە فەرمایشتی خودای هەرەبەرز نییە؟ |
39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
| بۆچی مرۆڤی زیندوو گلەیی بکات کاتێک لەسەر گوناهەکانی سزا دەدرێت؟ |
40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
| با هەڵسوکەوتمان بپشکنین و تاقی بکەینەوە و بگەڕێینەوە بۆ لای یەزدان. |
41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
| با دڵ و دەستمان بەرزبکەینەوە بۆ خودا لە ئاسمان، بڵێین: |
42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
| «ئێمە گوناهمان کرد و یاخی بووین، تۆش لێمان خۆش نەبوویت. |
43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
| «خۆت بە تووڕەیی داپۆشی و ڕاوتناین، بەبێ بەزەیی ئێمەت کوشت. |
44 hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
| بە هەور خۆت داپۆشی بۆ ئەوەی نوێژەکانمان نەگاتە لات. |
45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
| ئێمەت کرد بە پاشەڕۆ و نەویستراو لەنێو گەلان. |
46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
| «هەموو دوژمنانمان دەمیان لێمان کردەوە. |
47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
| ترس و تەڵە باڵی بەسەرماندا کێشا، لەناوچوون و وێرانی.» |
48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
| چاوەکانم کانی فرمێسک هەڵدەڕێژن لەبەر ئەوەی گەلەکەم لەناوچوون. |
49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
| چاوەکانم فرمێسک هەڵدەڕێژن و ناوەستن بەبێ پسانەوە، |
50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
| تاوەکو یەزدان لە ئاسمانەوە تەماشای خوارەوە بکات و ببینێت. |
51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
| ئەوەی دەیبینم گیانم ئازار دەدات لەبەر ئازاری کچانی شارەکەم. |
52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
| ئەوانەی دوژمنی من بوون بەبێ هۆ وەک چۆلەکە ڕاویان کردم. |
53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
| بە زیندووێتی منیان فڕێدا ناو چاڵ، بەردیان تێمگرت. |
54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
| نوقومی ئاو بووم، گوتم: «خەریکە بمرم.» |
55 Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
| ئەی یەزدان، لە قووڵایی چاڵەوە بە ناوی تۆوە نزا دەکەم. |
56 du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
| گوێت لە دەنگم بوو: «گوێت دامەخە کاتێک هاوار و هانات بۆ دەهێنم.» |
57 Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
| ئەو ڕۆژەی نزام بۆ کردیت نزیک بوویتەوە، فەرمووت: «مەترسە!» |
58 Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
| ئەی پەروەردگار، بەرگریت لە کێشەی من کرد، ژیانی منت کڕییەوە. |
59 HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
| ئەی یەزدان، ستەمدیدەیی منت بینی. دادوەری کێشەکەم بکە! |
60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
| هەموو تۆڵەسەندنەوەکەی ئەوانت بینی، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من. |
61 du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
| ئەی یەزدان، گوێت لە ڕیسواکردنەکەیان بوو، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من؛ |
62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
| ئەوەی دوژمنەکانم بە درێژایی ڕۆژ لە دژی من باسی دەکەن و دەیچرپێنن. |
63 Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
| تەماشایان بکە! هەستان و دانیشتنیان، بە گۆرانییەکانیان گاڵتەم پێ دەکەن. |
64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
| ئەی یەزدان، سزایان بدە، بەپێی کردەوەکانی دەستیان. |
65 gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
| پێچە لەسەر دڵیان دابنێ، با نەفرەتت لەسەریان بێت! |
66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
| بە تووڕەییەوە ڕاویان بنێ و لەناویان ببە لەژێر ئاسمانی یەزداندا. |
