Klagesangene 3

1 Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,

Ra Anumzamo'a arimpa ahenanteno, knaza namino nazeri haviza hige'na, tusi natama kria zana nagra ke'noe.

2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,

Ana nehuno narotago higena, hanimpi tavira omane'nea kante vu'noe.

3 ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.

Tamagerfa huno maka zupa nagrike'za nazeri haviza huvava huno nevuno, mago'a vahera anara osu'ne.

4 Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,

Ama navufga nazeri navesra nehuno, navufga nazeri haviza nehuno zaferinani'aramina ruhantagi'ne.

5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,

Knaza atregeno eno eme nazeri kanegigeno, hazenke zamo'a maka kaziga nazeri kagi'ne.

6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.

Korapa'ma fri'za vu'naza vahe'mo'zama hanimpima mani'nazaza huno, natrege'na hanimpi mani'noe.

7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.

Tusi'a vihu kegina huno nazeri agu'atege'na, anampintira atre'na atiorami'noe. Ana nehuno seni nofiteti nagia nazampina kinarente'ne.

8 Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.

Nazama hinogu'ma Anumzamofontega nunamuna hu'na antahige'noanagi, krafa keni'a eri atre'ne.

9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.

Kama vunaku'ma hua kampina Anumzamo'a ra have ome anteno rehiza nehuno, vunaku'ma huankana eri kazakinkazoko hige'na haviza hu'nea kante vu'noe.

10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;

Beamo'o laionimo'o afi zaga azerinaku kafo anteno maniaza huno, Ra Anumzamo'a nazeri haviza hunaku kafonteno mani'neno,

11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;

navazuhu kanti atreno, laionimo nehiaza huno navufga tagnataganu vaziteno, natrege'na vahe'mo'a eme naza osige'na mase'noe.

12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.

Anumzamo'a keve'a atifi erinteteno, avazuhu krarapeno nahenaku krinkenke hu'ne.

13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;

Ana huteno keve'areti tumoni'a ahetane'ne.

14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,

Maka nagri vahe'mo'zama nenage'za tusi nagiza re'naze. Ana nehu'za amnea omani'za maka zupa zagame nehu'za ana zagamepi kiza zokago ke hunante vava hu'naze.

15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.

Rama'a knazanteti nagu'afina antevi'neteno, aka trazanteti tro hu'naza ti namige'na ne'noe.

16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;

Anumzamo'a ne'onse haverami nagipina eri hatrentege'na navera ani futagi'noe. Ana nehugeno kugusopa hatreno nagofetu ante'ne.

17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken

Arimpa fruma huno mani'zana nomanizanifina omanegeno, knare huno musema huno mani'zankura nagekani'noe.

18 og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«

Ana hige'na amanage hu'noe, hanaveni'a omanegeno, Ra Anumzamofonkuma amuhama nehuazana huonantegahie hu'na antahi'noe.

19 At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;

Hagi nagrama ranknazama eri'noa zamo'ene vahe moparegama kraga vahe kna'ma hu'na vano vanoma hu'noa zamo'enena, mago aka tima neazama hu'noa zana nagera okani'ne.

20 min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.

Maka zupa ana zanku'ma nagesa nentahugeno'a, nagu'amo'a kna nehigeno havizantfa hu'ne.

21 Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:

E'ina hu'neanagi mago zanku nagesa nentahi'na, amuhara nehue.

22 HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,

Ra Anumzamo'ma avesiranteno knare'ma hunerantea avesi'zamo'a, tamagerfa huno vagaore mevava nehie. Na'ankure agri asunkuzamo'a vagaore meno nevie.

23 hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.

Maka nanterana Anumzamoka kagri kasunku zamo'a egasefa huvava nehiankino, hugahuema hunka hu'nana zama nehana kavukvazamo'a tusi zankerfa me'ne.

24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.

Nagra'ma nagesa antahuana, Agra nagri Ra Anumza mani'negu nagra Agriteke amuhara huntegahue.

25 Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;

Ra Anumzamo'a agrite'ma amuha'ma nehu'za, zamagu'areti'ma hu'za agriku'ma nehakaza vahera zamazeri knare nehie.

26 det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,

Akoheno avega anteno mani'nenigeno Ra Anumzamo'ma ete agu'vazino avre avu'ava zamo'a knare hu'ne.

27 godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.

Nahezavema mani'nesire'ma knazama eri'zamo'a, e'i knare hu'ne.

28 Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;

Ra Anumzamo'ma mago vahe'ma knazama neminigeno'a, anazankura keaga osu agraku akoheno manino.

29 han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,

Anama nehanigeno keaga osu agra avufgama anteramino kugusopafima mani'nesigeno, negeno azama hunaku'ma hanuno'a aza hugahie.

30 række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.

Hagi mago vahemo'ma ameragente'ma rupro huminaku'ma nehanigeno'a, amne ante vivi hu'nesnigeno rupro humina, agra amne agazea erigahie.

31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,

Na'ankure Ra Anumzamo'a mago vahera amagena humi vava huno ovugahie.

32 har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;

Ra Anumzamo'a vahera knazana amigahianagi, Agra vaga ore mevava avesi zama'agu nentahino, avesinezmanteno knare avu'ava hunezmante.

33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.

Ra Anumzamo'ma knazama atregeno eno vahe'ma zamazeri havizama nehiana, Agra'a anaza hunakura nosie.

34 Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,

Hanki vahe'mo'zama kina vahe'ma zamazeri havizama huge,

35 naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,

mago vahe'mo'ma Marerisa Anumzamofo avure'ma fatgo avu'ava'ma nehanigeno'ma, haviza hane huno'ma huntege,

36 naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?

keagare'ma oti zupama havige hu'za zamazeri havizama nehaza avu'ava zanku'enena Ra Anumzamo'a ave'nosie.

37 Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?

Ra Anumzamo'ma osu'nenia nanekerera, iza agra'a avesitera mago zana eri forera hugahie?

38 Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?

Ra Anumzana Marerisa Anumzamo'a Agra agipinti huama huno, knare zane havi zanena forera huo huno higeno forera nehie.

39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!

Ofri kasefa'ma huno mani'nesnia vahe'mo'a, agri kumi'mofo nonama huno azeri havizama hania zankura ke hakarea osino.

40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,

Hagi tagrama nehuna tavutavara rezaganeta ke so'e huteta, ana tavutva zampintira ete rukrahe huta Ra Anumzamofontega esanune.

41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;

Hanki tagu'areti huta tazana erisga nehuta, monafinkama mani'nea Anumzamofontega amanage huta nunamuna hugahune,

42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,

tagra kumi huta kagrira tamefi hugamunkenka, kumitia atre orante'nane.

43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,

Kagrira karimpa ahe'zamo'a avitegenka, kasunkura hunka oratrenka tavaririnka tahe fri'nane.

44 hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;

Kagrira tusi hampomo refitegenka mani'nanketa, nunamuna hu'nonanagi tagri nunamumo'a kagritera ovu'ne.

45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.

Tagrira tatranketa vahe moparega vano nehunke'za, amne zama hiaza hu'za tage so'ea osu'naze.

46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.

Maka ha' vahetimo'za huhaviza hurante'naze.

47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;

Anama hazageta koro hu'none. Na'ankure tagesa ontahuna hazenke zamo eme tazeri havizantfa hu'ne.

48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.

Knazamo'ma eno nagri vahe'ma eme zamazeri havizama hiazama negogeno'a, navunumo'a tima eviankna huno,

49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,

navufintira navunura hu vava nehie.

50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.

Ana zavira ontagane ate vava nehanugeno, Ra Anumzamo'a monafinti kefenka ateno nagegahie.

51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.

Jerusalemi rankumanifi a'neneramima, ha' vahe'mo'zama eme zamazeri havizama hazazama negogeno'a, tumonimo'a netanegeno nagu'amo'a havizantfa hu'ne.

52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,

Nagra mago havizana osu'noanagi, ha' vahe'nimo'za namama ahenakuma rotago'ma hazaza hu'za nagene re'naze.

53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;

Zamagra nahe'za nagrira kerifi eri nevazi'za, ana kerigana havenu refite'naze.

54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«

Ana hazageno timo nazeri nakari'aza higena, nagra frigahue hu'na antahi'noe.

55 Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;

Ana kerifima mani'nofintira Ra Anumzamoka kagra naza huogu kagri kagia ahe'na nunamuna nehue.

56 du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«

Hagi Kagra nunamu keni'a nentahinanki, kagesa renkani oro.

57 Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«

Hagi nazama huogu'ma kema hugenka Kagra nagrite erava'o nehunka, korora osuo hunka nasami'nane.

58 Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;

Ra Anumzamoka keagani'a refko hunka nentahinka nagu'vazinke'na knare hu'na mani'noe.

59 HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!

Ra Anumzamoka nagri'ma hazenkema eme nami'naza vahera hago kenka antahinka hu'nane. Ana hu'nananki nagri kaziga antenka agra fatgo hu'ne hunka ana vahera keaga huzmanto.

60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,

Ana vahe'mo'zama nagri'ma nazeri havizama hunaku'ma, maka keagama retro'ma hu'nazana hago ke'nane.

61 du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,

Hagi ana vahe'mo'zama kiza zokago kema hunenante'za, nagri'ma nazeri haviza hu kema anakiza nanekea Ra Anumzamoka hago antahi'nane.

62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.

Ha' vaheni'amo'za maka zupa, nagri'ma nazeri havizama hanaza nanekea, zamagira magopi ante'neza sumisumi hu'za keaga huvava nehaze.

63 Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.

Manizafina zagamepi erinte'za kiza zokago zagame ke hunante'naze.

64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,

Ra Anumzamoka ana vahe'mo'zama hu'naza havi zamavu'zamava negenka, mizana zamitere hugahane.

65 gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —

Ana vahe'mokizmi zamagu'a eri hankavetige'za, sifnafi maniho.

66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.

Ana vahera Kagra krimpa ahenezmantenka, zamarotago hunka zamahe hana huge'za, Ra Anumzamoka mopamofo agofetura omanitfa hiho.