Klagesangene 3

1 Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,

Ako ang tawo nga nakakita sa kaalaotan sa bunal sa kapungot ni Yahweh.

2 mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,

Gipahilayo niya ako ug gipalakaw sa kangitngit kay sa kahayag.

3 ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.

Sigurado gayod nga gihimo niya ako nga kaaway; gidagmalan niya ako sa iyang kamot sa tibuok adlaw.

4 Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,

Gikuniskunis niya ang akong kaunoran ug akong panit; gidugmok niya ang akong mga bukog.

5 han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,

Nagtukod siya ug mga babag alang kanako, ug gipaalirongan ako sa kapaitan ug kalisdanan.

6 lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.

Gipapuyo niya ako sa mangitngit nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.

7 Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.

Nagtukod siya ug pader libot kanako, ug dili ako makaikyas. Gipabug-atan niya ang akong mga gapos.

8 Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.

Bisan tuod nagtawag ug nagsinggit ako alang sa pakitabang, wala niya tagda ang akong mga pag-ampo.

9 Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.

Gibabagan niya ang akong agianan sa mga pader sa mga bato nga sinapsapan; baliko ang matag dalan nga akong agian.

10 Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;

Sama siya sa usa ka oso nga naghulat sa paghasmag kanako, usa ka liyon nga nagtago.

11 han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;

Gipatipas niya ang akong mga agianan. Gikuniskunis niya ako ug gibiyaan.

12 han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.

Gibinat niya ang iyang pana ug gitumong niya ako nga ig-onon alang sa udyong.

13 Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;

Gipana niya ang mga udyong sa iyang baslayan aron mosulod sa akong mga kidni.

14 hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,

Nahimo akong kataw-anan sa tanan nakong katawhan, ang ulohan sa ilang biaybiay nga alawiton adlaw-adlaw.

15 med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.

Gipuno niya ako sa kapait ug gipugos ako pag-inom sa panyawan.

16 Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;

Gigupok niya ang akong mga ngipon sa graba, ug gimu-mo niya ako ngadto sa abog.

17 han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken

Gikuhaan mo ako ug kalinaw sa akong kinabuhi; dili na ako makahinumdom sa bisan unsa nga kalipay.

18 og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«

Busa miingon ako, “Ang akong paglahutay nahanaw na, ug ang akong paglaom diha kang Yahweh nawala na.”

19 At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;

Nahunahunaan ko ang akong kasakitan ug akong pagkahisalaag sa panyawan ug sa kapaitan.

20 min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.

Nahunahunaan ko gayod kini, ug moyukbo ako nga wala nay paglaom.

21 Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:

Apan nahunahunaan ko kini, ug mao kini ang hinungdan nga ako aduna pay paglaom:

22 HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,

Pinaagi kini sa matinud-anon nga kasabotan ni Yahweh mao nga wala kita gilaglag, kay ang maluloy-on niya nga mga buhat dili matapos.

23 hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.

Ang iyang maluloy-on nga mga buhat nganhi kanato bag-o matag buntag. Ang imong pagkamatinud-anon hilabihan!

24 Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.

“Si Yahweh mao ang akong panulondon,” miingon ako sa akong kaugalingon, busa molaom ako kaniya.

25 Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;

Maayo si Yahweh sa magahulat kaniya, sa kinabuhi nga nangita kaniya.

26 det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,

Maayo gayod nga maghulat nga hilom sa kaluwasan ni Yahweh.

27 godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.

Maayo kini alang sa usa ka tawo nga magpas-an ug yugo sa iyang pagkabatan-on.

28 Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;

Palingkora siya nga mag-inusara ug maghilom, tungod kay gibutang kini ni Yahweh nganha kaniya.

29 han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,

Tugoti nga ibutang niya ang iyang baba sa abog, ug tingali mahimong adunay paglaom.

30 række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.

Tugoti nga ihatag niya ang iyang aping sa tawo nga nagsagpa kaniya. Tugoti nga mapuno siya sa kaulawan,

31 Thi Herren bortstøder ikke for evigt,

kay ang Ginoo dili mosalikway kaniya hangtod sa kahangtoran!

32 har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;

Kay bisan tuod nagdala siya ug kagul-anan, mopakita usab siya ug kaluoy nga naggikan sa pagkamaayo sa matinud-anon niyang kasabotan.

33 ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.

Kay dili siya magdaogdaog gikan sa iyang kasingkasing, o pasakitan ang mga anak sa mga tawo.

34 Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,

Ang pagdugmok sa tanan nga binihag sa kalibotan ilalom sa iyang tiil,

35 naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,

ang dili pagtagad sa hustisya sa mga tawo atubangan sa Labing Taas,

36 naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?

ang pagbaliwala sa usa ka tawo sa iyang katungod—wala ba nakakita ang Ginoo?

37 Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?

Kinsa man ang nagasulti ug unya kini mahitabo sa dihang ang Ginoo wala nagmando niini?

38 Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?

Dili ba ang katalagman ug kalamposan mogawas man sa baba sa Labing Taas?

39 Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!

Nganong magmulo man ang bisan kinsa nga tawo nga buhi? Nganong magmulo man ang bisan kinsa nga tawo mahitungod sa pagsilot alang sa iyang mga sala?

40 Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,

Sulayan ug susihon nato ang atong mga pamaagi, ug mobalik pag-usab kang Yahweh.

41 løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;

Ipataas nato ang atong mga kasingkasing ug atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan ug mag-ampo:

42 vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,

“Nakalapas kami ug misukol batok kanimo, busa wala mo kami pasayloa.

43 men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,

Gitabonan nimo ang imong kaugalingon uban sa kasuko ug nagalutos kanamo. Gipatay mo kami, ug wala mo kami gikaluy-an.

44 hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;

Gitabonan nimo ang imong kaugalingon sa panganod, aron nga walay pag-ampo nga makalahos.

45 til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.

Gisalikway mo kami ug gidumilian sa katawhan.

46 De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.

Ang tanan namong kaaway nagbuka sa ilang mga baba aron sa pagbiay-biay batok kanamo.

47 Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;

Ang kahadlok sa bung-aw miabot kanamo, ang pagkabiniyaan ug pagkadugmok.”

48 Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.

Ang akong mata mihilak sama sa tubig sa suba tungod sa pagkadugmok sa anak nga babaye sa akong katawhan.

49 Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,

Ang akong mga mata wala naghunong sa pagdagayday, kay wala nay kahumanan niini

50 før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.

hangtod nga si Yahweh modungaw ug makakita gikan sa langit.

51 Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.

Ang akong mata nagdala ug hilabihan nga kasakit sa akong kinabuhi tungod sa tanang anak nga babaye sa akong siyudad.

52 Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,

Walay hunong ako nga gipangita sa akong mga kaaway sama sa usa ka langgam nga walay kapasikaran.

53 de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;

Gilaglag nila ang akong kinabuhi sa atabay ug gibutangan ug bato ang akong ulo.

54 Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«

Milapaw ang mga tubig ibabaw sa akong ulo; Miingon ako, “Mamatay na ako!”

55 Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;

Gitawag nako ang imong ngalan, Yahweh, gikan sa kinahiladman sa bung-aw.

56 du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«

Nadungog nimo ang akong tingog sa dihang miingon ako, “Ayaw tagoi ang imong igdulongog gikan sa akong tawag sa pagpahupay, gikan sa akong hilak sa pagpakitabang.”

57 Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«

Giduol mo ako sa adlaw nga mitawag ako kanimo; gisultihan mo ako, “Ayaw kahadlok!”

58 Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;

Ginoo, gipanalipdan mo ako sa dihang nahukman ang akong kinabuhi; giluwas mo ang akong kinabuhi!

59 HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!

Yahweh, nakita mo ang ilang pagdaogdaog kanako. Hukmi ang akong kahimtang nga makataronganon.

60 Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,

Nakita mo ang tanan nilang mga buhat sa pagpanimalos, ang tanan nilang mga laraw batok kanako.

61 du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,

Nadungog mo ang ilang pagpanghimaraot, Yahweh, ug ang tanan nilang mga laraw mahitungod kanako.

62 mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.

Nadungog nimo ang mga ngabil niadtong nakigbatok kanako; nadungog mo ang halalom nilang mga panghunahuna batok kanako sa tibuok adlaw.

63 Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.

Sa paglingkod man nila o sa ilang pagtindog, tan-awa, Yahweh! Ako mao ang ilang gibiaybiay sa ilang alawiton.

64 Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,

Balosi sila Yahweh, sama sa kalisod sumala sa nahimo sa ilang mga kamot.

65 gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —

Ihatag ang pagkamahinadlokon sa ilang mga kasingkasing; ihatag ang tunglo kanila.

66 forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.

Gukda sila sa imong kasuko ug laglaga sila bisan asa ilalom sa kalangitan, Yahweh!