Job 9

1 Saa tog Job til Orde og svarede:

Аюп җававән мундақ деди: —

2 Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?

Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?

3 Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!

Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.

4 Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?

Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?

5 Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,

У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.

6 ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;

У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.

7 han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,

У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.

8 han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,

Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.

9 han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,

У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.

10 han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!

У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.

11 Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;

Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.

12 røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«

Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?

13 Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;

Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.

14 hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!

Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?

15 Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!

Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.

16 Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,

Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;

17 han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,

У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.

18 ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.

У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.

19 Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!

Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!

20 Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!

Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.

21 Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!

Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!

22 Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!

Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.

23 Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;

Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.

24 Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?

Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?

25 Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,

Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.

26 gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.

Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.

27 Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «

Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,

28 maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.

Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.

29 Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?

Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?

30 Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,

Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,

31 du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.

Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!

32 Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;

Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.

33 vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!

Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!

34 Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,

У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;

35 da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!

Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!