Job 9
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
2 Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?
3 Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!
Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.
4 Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?
5 Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.
6 ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;
Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.
7 han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.
8 han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.
9 han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.
10 han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.
11 Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.
12 røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«
Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?
13 Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.
14 hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?
15 Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!
Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.
16 Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.
17 han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,
Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.
18 ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.
Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.
19 Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?
20 Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.
21 Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.
22 Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.
23 Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;
Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.
24 Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?
25 Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,
Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.
26 gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.
Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.
27 Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «
Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:
28 maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.
29 Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?
30 Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;
31 du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.
Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.
32 Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;
Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,
33 vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!
Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.
34 Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:
35 da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.
