Job 9
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Markaasaa Ayuub u jawaabay oo wuxuu ku yidhi,
2 Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
Sida runta ah waan ogahay inay sidaas tahay, Laakiinse sidee baa nin xaq ugu noqon karaa Ilaah hortiisa?
3 Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!
Oo hadduu doonayo inuu la doodo isaga, Kunkii erayba mid qudha ugama jawaabi karo.
4 Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
Qalbigiisu waa xigmad miidhan, oo xooggiisuna waa badan yahay; Bal yaa intuu isaga ka qalafsanaaday barwaaqoobay?
5 Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
Isagu wuxuu rujiyaa buuraha, oo iyana ma ay yaqaaniin, Markuu cadhadiisa ku afgembiyo.
6 ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;
Dhulka wuu ka ruxruxaa meeshiisa, Oo tiirarkiisuna way wada gariiraan.
7 han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
Wuxuu amraa qorraxda, oo iyana sooma ay baxdo, Xiddigahana wuu xidhaa.
8 han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
Isagoo keliya ayaa samooyinka kala bixiya, Oo wuxuu ku dul socdaa hirarka badda.
9 han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
Oo wuxuu sameeyey ururrada xiddigaha oo la yidhaahdo Orsada iyo Oriyon iyo Toddobaadyada, Iyo xiddigaha koonfureed.
10 han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
Wuxuu sameeyaa waxyaalo waaweyn oo aan la baadhi karin, Oo ah waxyaalo yaab badan oo aan la tirin karin.
11 Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
Wuu i ag maraa, aniguse uma jeedo isaga, Oo wuu iga gudbaa, aniguse waxba kama ogi.
12 røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«
Bal wax buu qabsadaa ee, yaa ka hor joogsan kara? Oo bal yaa ku odhan doona, War maxaad samaynaysaa?
13 Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
Ilaah cadhadiisa ka soo celin maayo; Oo kalmeeyayaasha kibirka lahuna isagay hoos foororaan.
14 hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
Haddaba bal anigu sidee baan ugu jawaabi karaa, Oo aan erayadayda kala doortaa si aan isaga kula hadlo?
15 Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!
In kastoo aan xaq ahaan lahaa, weliba uma aanan jawaabeen isaga, Illowse waxaan iska baryi lahaa Kan i xukumaya.
16 Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
Haddaan baryi lahaa oo uu ii jawaabi lahaa, Ma aanan rumaysteen xataa inuu codkayga maqlay.
17 han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,
Waayo, isagu wuxuu igu jejebiyaa duufaan, Oo nabrahaygana sababla'aan buu u sii kordhiyaa.
18 ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.
Isagu iima oggola inaan neefsado, Laakiinse qadhaadh buu iga buuxiyaa.
19 Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
Bal haddaan xagga xoogga ka hadalno isagu waa itaal miidhan, Balse xagga xukunka yaa wakhti ii sheegaya?
20 Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
In kastoo aan xaq ahay, afkayga ayaa i xukumi doona, In kastoo aan qummanahay, waxaa igu caddaan doonta qalloocnaan.
21 Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
Anigu waan qummanahay, oo nafsaddayda kama fikiro, Noloshaydana waan quudhsadaa.
22 Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
Kulli waa isku mid, oo sidaas daraaddeed waxaan idhaahdaa, Isagu wuu wada baabbi'iyaa kan qumman iyo kan sharka ahba.
23 Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;
Haddii belaayadu haddiiba wax disho, Wuu ku majaajiloon doonaa jirrabaadda kuwa aan xaqa qabin.
24 Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
Dhulka waxaa gacanta loo geliyey kan sharka ah; Oo isna wuxuu indhasaabaa xaakinnadii dhulka. Bal hadduusan isaga ahayn, haddaba waa ayo?
25 Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,
Haddaba cimrigaygu waa ka sii dheereeyaa nin orda, Wuu iga cararaa, oo wanaagna ma arko.
26 gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.
Wuxuu ii dhaafay sida doonniyaha dheereeya, Iyo sida gorgor raq ku soo deganaya.
27 Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «
Haddaan odhan lahaa, Cabatinkayga waan illoobi doonaa, Oo tiiraanyada jaaha iga saaran waan iska tuuri doonaa, oo waan faraxsanaan doonaa,
28 maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
Waxaan ka baqayaa caloolxumadayda oo dhan, Waayo, waan ogahay inaadan ii haysanayn sidii mid aan xaq qabin.
29 Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
Kolleyba waa lay xukumayaaye, Bal maxaan waxtarla'aan u hawshoodaa?
30 Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
Haddaan biyo baraf ah ku maydho, Oo aan gacmahayga aad iyo aad u nadiifiyo,
31 du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.
Adigu waxaad igu dhex tuuri doontaa bohol, Oo xataa dharkaygu waa i nici doonaa.
32 Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;
Waayo, isagu nin ma aha, sidaydoo kale, si aan isaga ugu jawaabo, Oo aannu labadayaduba xukun u wada galno.
33 vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!
Ma jiro nin noo dhexeeya, Oo labadayadaba gacantiisa na saari kara.
34 Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
Isagu ushiisa ha iga fogeeyo, Oo cabsidiisuna yaanay i bajin.
35 da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
Markaas waan hadli lahaa, oo isaga kama aanan baqeen; Waayo, anigu sidaas ma ahi.
