Job 9
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Na ka whakahoki a Hopa, ka mea,
2 Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
E mohiotia ana ano tenei e ahau; engari ma te aha ka tika ai te tangata ki te Atua?
3 Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!
Ki te pai ia ki te totohe ki a ia, kahore he kupu kotahi o roto i te mano e taea e ia te whakahoki ki a ia.
4 Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
He ngakau mohio ia, he pakari tona kaha: ko wai e whakauaua ki a ia, a e whiwhi i te pai?
5 Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
E nekehia ana e ia nga maunga, te mohio ratou; hurihia ake e ia i a ia e riri ana.
6 ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;
E whakangaueuetia ana e ia te whenua, e nekehia atu ana i tona wahi, wiri ana ona pou.
7 han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
E korero nei ki te ra, a kore ake e whiti; hiritia putia iho e ia nga whetu.
8 han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
Ko ia nei anake hei hora i nga rangi, hei takahi i runga i nga ngaru o te moana.
9 han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
Nana nei i hanga a Aketura, a Tautoru, a Matariki, me nga ruma i te tonga.
10 han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
Nana nei i mahi nga mea nunui, e kore nei e taea te rapu atu, ae ra nga mea whakamiharo, e kore nei e taea te tatau.
11 Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
Ina tonu ia e haere atu nei, a kahore ahau i kite; ka pahemo atu hoki ia, a kahore ahau e matau ki a ia.
12 røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«
Nana, ka hopu ia i tana i aru ai, ma wai ia e arai? Ko wai hei ki atu ki a ia, E aha ana koe?
13 Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
E kore te Atua e whakahoki iho i tona riri; e piko ana ki raro i a ia nga kaiawhina o Rahapa.
14 hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
A kia whakahoki kupu ano ahau ki a ia, kia whiriwhiri kupu ano maku ki a ia?
15 Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!
Ahakoa he tika ahau, e kore ahau e whakahoki kupu atu; engari ka inoi ahau ki toku kaiwhakawa.
16 Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
Me i karanga atu ahau, a whakahokia mai ai e ia te kupu ki ahau, kihai ahau i whakaae tera kua whakarongo mai ia ki toku reo.
17 han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,
E aki ana hoki ia ia ahau ki te tupuhi, e whakanui takekore ana hoki i oku mate.
18 ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.
Kahore ahau e tukua e ia kia ta toku manawa; otiia whakakiia ana e ia toku wairua ki te kawa.
19 Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
Ki te korero tatou mo te kaha o te hunga pakari, nana, kei reira ia! A ki te mea he whakawa, ko wai ra hei whakatakoto i te taima moku?
20 Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
Ahakoa he tika ahau, ma toku mangai ano ahau e whakahe; ahakoa he tikanga tapatahi taku, ma reira ano e whakaatu toku ngaunga ketanga.
21 Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
He tapatahi ahau; kahore ahau e whakaaro ki ahau ano; e whakahawea ana ahau ki toku ora.
22 Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
He kotahi tonu ena; koia ahau ka mea, e whakamotitia ana e ia te tapatahi raua ko te kino.
23 Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;
Na ka whakamate tata nei te whiu, he kata tana ki te whakamatautauranga o te hunga harakore.
24 Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
Kua hoatu te whenua ki te ringa o te tangata kino; e taupokina ana e ia nga mata o nga kaiwhakawa; ki te mea ehara i a ia, tena ko wai?
25 Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,
Na, ko te hohoro o oku ra, nui atu i to te kaikawe pukapuka; e rere ana, kahore hoki e kite i te pai.
26 gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.
Kua pahemo, kua pera me nga kaipuke tere, me te ekara ano e topa iho ana ki tana kai.
27 Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «
Ki te mea ahau, ka wareware ahau ki taku tangi, ka unuhia atu e ahau te pouri o toku mata, a ka marama:
28 maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
E wehi ana ahau i oku mamae katoa, e mohio ana ahau e kore ahau e meinga e koe he harakore.
29 Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
Tera hoki ahau e whakahengia; he aha ahau i whakangenge kau ai i ahau?
30 Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
Ki te horoi ahau i ahau ki te hukarere, a ka meinga oku ringa kia ma rawa;
31 du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.
Katahi ahau ka rumakina e koe ki te poka, a whakarihariha mai ana oku kakahu ki ahau.
32 Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;
Ehara hoki ia i te tangata, i te penei me ahau nei, e whakahoki kupu ai ahau ki a ia, e haere tahi ai maua ki te whakawa.
33 vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!
Kahore he kaiwhakatikatika mo ta maua, kahore he tangata hei whakapa i tona ringa ki a maua tahi.
34 Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
Me tango atu e ia tana patu i ahau, a kaua hoki tana whakamataku e whakawehi i ahau:
35 da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
Hei reira ahau ka korero, a kahore e wehi i a ia; kahore hoki ahau e pera i roto i ahau.
