Job 9
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Əyyub belə cavab verdi:
2 Jeg ved forvist, at saaledes er det, hvad Ret har en dødelig over for Gud?
«Belə olduğunu, həqiqətən, bilirəm. Amma Allah qarşısında insan necə haqlı çıxa bilər?
3 Vilde Gud gaa i Rette med ham, kan han ikke svare paa et af tusind!
Əgər Onunla kimsə mübahisə etmək istəsə, Onun min sualına bir cavab tapa bilməz.
4 Viis af Hjerte og vældig i Kraft hvo trodsede ham og slap vel derfra?
Hikməti dərin, gücü tükənməyən Odur. Ona qarşı duranlardan kim sağ qalıb?
5 Han flytter Bjerge saa let som intet, vælter dem om i sin Vrede,
Allah dağları yerindən oynadar, Dağlar heç bilməz. Qəzəbi ilə onları alt-üst edər.
6 ryster Jorden ud af dens Fuger, saa dens Grundstøtter bæver;
Dünyanı yerindən oynadar, Dirəklərini lərzəyə salar.
7 han taler til Solen, saa skinner den ikke, for Stjernerne sætter han Segl,
Əmr etsə, günəş doğmaz, Ulduzların işığını örtüb möhürlər.
8 han udspænder Himlen ene, skrider hen over Havets Kamme,
Odur təkbaşına göyləri sərən, Dəniz dalğalarının üstündə gəzən.
9 han skabte Bjørnen, Orion, Syvstjernen og Sydens Kamre,
Odur Böyük Ayı, Orion, Ülkər bürclərini, Cənub bürclərini yaradan.
10 han øver ufattelig Vælde og Undere uden Tal!
Odur dərk etmədiyimizdən də böyük işlər görən, Saysız xariqələr göstərən.
11 Gaar han forbi mig, ser jeg ham ikke, farer han hen, jeg mærker ham ikke;
Bax yanımdan elə keçər ki, Onu görə bilmərəm, Elə keçib gedər ki, heç hiss etmərəm.
12 røver han, hvem mon der hindrer ham i det? Hvo siger til ham: »Hvad gør du?«
Nə isə tutub apararsa, kim Ona mane ola bilər? Kim Ona “Nə edirsən?” deyə bilər?
13 Gud lægger ikke Baand paa sin Vrede, Rahabs Hjælpere bøjed sig under ham;
Allah qəzəbini geri döndərməz, Rahavın köməkçiləri belə, ayağı altda qalar.
14 hvor kan jeg da give ham Svar og rettelig føje min Tale for ham!
Belə isə Ona necə cavab verə bilərəm? Hüzurunda necə söz tapa bilərəm?
15 Har jeg end Ret, jeg kan dog ej svare, maa bede min Dommer om Naade!
Günahsız olsam belə, Ona cavab verə bilmərəm, Rəhm etsin deyə Hökmdarıma yalvarmalıyam.
16 Nævned jeg ham, han svared mig ikke, han hørte, tror jeg, ikke min Røst,
Onu çağıranda O mənə cavab versə belə, Yenə inanmıram ki, O, səsimi eşidir.
17 han, som river mig bort i Stormen, giver mig Saar paa Saar uden Grund,
Çünki tufanla məni əzir, Nahaq yerə yaralarımı çoxaldır,
18 ikke lader mig drage Aande, men lader mig mættes med beske Ting.
Məni nəfəs almağa qoymur, Məni acılarla cana doydurur,
19 Gælder det Kæmpekraft, melder han sig! Gælder det Ret, hvo stævner ham da!
İş qüvvədədirsə, O qüvvəlidir, İş ədalətdədirsə, kim Onu hakimin qarşısına apara bilər?
20 Har jeg end Ret, maa min Mund dog fælde mig, er jeg end skyldfri, han gør mig dog vrang!
Mən günahsız olsam belə, dilim məni ittiham edər, Kamil olsam belə, məni təqsirkar çıxarar.
21 Skyldfri er jeg, ser bort fra min Sjæl og agter mit Liv for intet!
Kamil olsam da, bir şey deyiləm, Öz həyatıma xor baxıram.
22 Lige meget; jeg paastaar derfor: Skyldfri og skyldig gør han til intet!
Hamısı birdir, ona görə deyirəm: “O həm kamili, həm də günahkarı yox edir”.
23 Naar Svøben kommer med Død i et Nu, saa spotter han skyldfries Hjertekval;
Əgər qəfil ölüm gəlsə, Günahsızların əzabına gülür.
24 Jorden gav han i gudløses Haand, hylder dens Dommeres Øjne til, hvem ellers, om ikke han?
Dünya pislərə təslim edilib, Dünya hakimlərinin gözünü bağlayan Odur. O deyilsə, bəs kimdir?
25 Raskere end Løberen fløj mine Dage, de svandt og saa ikke Lykke,
Günlərim sürətlə qaçır, çapardan sürətlidir, Bir xeyir tapmadan qaçırlar.
26 gled hen som Baade af Siv, som en Ørn, der slaar ned paa Bytte.
Qamış qayıq kimi keçib gedirlər Ovunun üstünə şığıyan qartal kimidirlər.
27 Dersom jeg siger: »Mit Suk vil jeg glemme, glatte mit Ansigt og være glad, «
Bu şikayətimi unutmaq istəsəm, Sifətimin ifadəsini dəyişib ürəyimin açılmasını istəsəm,
28 maa jeg dog grue for al min Smerte, jeg ved, du kender mig ikke fri.
Bu əziyyətdən yenə vahimələnərəm, Məni günahsız saymayacağını bilərəm.
29 Jeg skal nu engang være skyldig, hvorfor da slide til ingen Nytte?
Madam ki yenə günahkar çıxacağam, Boş yerə niyə belə zəhmət çəkim?
30 Toed jeg mig i Sne og tvætted i Lud mine Hænder,
Əgər qar suyu ilə yuyunsam, Əllərimi gilabı ilə yusam,
31 du dypped mig dog i Pølen, saa Klæderne væmmedes ved mig.
Yenə də məni çirkaba batırarsan, Paltarlarım belə, məndən iyrənir.
32 Thi du er ikke en Mand som jeg, saa jeg kunde svare, saa vi kunde gaa for Retten sammen;
O mənim kimi insan olmadığına görə Ona cavab verə bilmirəm, məhkəməyə birgə gedə bilmirəm.
33 vi savner en Voldgiftsmand til at lægge sin Haand paa os begge!
Kaş aramızda bir hakim olaydı, Əlini ikimizin də üzərinə qoyaydı.
34 Fried han mig for sin Stok, og skræmmed hans Rædsler mig ikke,
Allah Öz dəyənəyini üstümdən götürəydi, Dəhşəti ilə məni vahimələndirməyəydi.
35 da talte jeg uden at frygte ham, thi min Dom om mig selv er en anden!
O zaman Ondan qorxmadan danışardım, Amma bu vəziyyətdə heç nə edə bilmirəm.
