Job 8

1 Saa tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:

آنگاه بلدد شوحی پاسخ داد:

2 Hvor længe taler du saa, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?

ای ایوب، تا به کی به این حرفها ادامه می‌دهی؟ حرفهای تو باد هواست!

3 Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?

آیا خدای قادر مطلق عدالت و انصاف را زیر پا می‌گذارد؟

4 Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,

فرزندانت به خدا گناه کردند و او به حق، ایشان را مجازات نمود.

5 saa søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Naade!

ولی اکنون تو به درگاه خدای قادر مطلق دعا کن.

6 Saafremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han vaage over dig, genrejse din Retfærds Bolig;

اگر آدم پاک و خوبی باشی، او دعایت را می‌شنود و تو را اجابت می‌کند و خانهٔ تو را برکت می‌دهد.

7 din fordums Lykke vil synes ringe, saare stor skal din Fremtid blive.

عاقبت تو آنچنان از خیر و برکت سرشار خواهد شد که زندگی گذشته‌ات در برابر آن ناچیز به نظر خواهد آمد.

8 Thi spørg dog den henfarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!

از سالخوردگان بپرس تا از تجربهٔ خود به تو بیاموزند.

9 Vi er fra i Gaar, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage paa Jord.

ما آنقدر زندگی نکرده‌ایم که همه چیز را بدانیم.

10 Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:

تو می‌توانی از حکمت گذشتگان درس عبرت بگیری و آنها به تو خواهند گفت که

11 Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?

آیا گیاه پاپیروس می‌تواند خارج از مرداب بروید؟ آیا علف مرداب بدون آب نمی‌میرد؟

12 Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.

آیا در حالی که هنوز سبز است و آماده بریدن نیست پژمرده نمی‌شود؟

13 Saa gaar det enhver, der glemmer Gud, en vanhelligs Haab slaar fejl:

همچنین است سرنوشت آنانی که خدا را فراموش می‌کنند. امید شخص بی‌خدا ناپایدار است.

14 som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;

شخص بی‌خدا مانند کسی است که به تار عنکبوت اعتماد کند.

15 han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej staar det fast.

اگر به آن تکیه نماید، می‌افتد و اگر از آن آویزان شود، آن تار او را نگه نمی‌دارد.

16 I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,

او مانند گیاهی است که صبحگاهان تر و تازه می‌شود و شاخه‌هایش در باغ گسترده می‌گردند.

17 i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;

در میان سنگها ریشه می‌دواند و خود را محکم نگه می‌دارد.

18 men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: »Jeg har ikke set dig!«

ولی وقتی آن را از ریشه می‌کنند دیگر کسی آن را به یاد نمی‌آورد،

19 Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!

و گیاهان دیگری روییده جای آن را می‌گیرند. چنین است عاقبت شخص بی‌خدا.

20 Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Haand.

ولی بدان که خدا نیکان را ترک نمی‌گوید و بدکاران را کامیاب نمی‌گرداند.

21 End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;

او بار دیگر دهانت را از خنده و فریادهای شادی پر خواهد کرد،

22 dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!

و دشمنانت را رسوا و خانهٔ شریران را خراب خواهد نمود.