Job 8
1 Saa tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
Kalpasanna, simmungbat ni Bildad a Suhita ket kinunana,
2 Hvor længe taler du saa, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?
“Kasano pay kabayag nga ibagam dagitoy a banbanag? Kasano pay kabayag a dagiti sasao ti ngiwatmo ket agbalin a napigsa nga angin?
3 Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?
Ballikugen kadi ti Dios ti hustisia? Ballikugen kadi ti Mannakabalin amin ti kinalinteg?
4 Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,
Nagbasol dagiti annakmo kenkuana, ammomi daytoy, ta impaimana ida kadagiti basbasolda.
5 saa søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Naade!
Ngem kas pangarigan a sipapasnekka a nangbirok iti Dios ken indatagmo dagiti kiddawmo iti Mannakabalin amin.
6 Saafremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han vaage over dig, genrejse din Retfærds Bolig;
Kas pangarigan nasin-aw ken nalintegka; ket awan duadua nga agtignay isuna para kenka ken gun-gonaannaka iti pagtaengan a pudno a kukuam.
7 din fordums Lykke vil synes ringe, saare stor skal din Fremtid blive.
Uray no bassit ti nagrugiam, nasaysayaatto latta ti maudi a kasasaadmo.
8 Thi spørg dog den henfarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!
Ta agpakpakaasiak kenka, nga agpalutpotka, maipanggep iti napalabas a panawen; usarem ti bagim a mangadal kadagiti naduktalan dagiti kapuonantayo.
9 Vi er fra i Gaar, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage paa Jord.
(Naiyanaktayo laeng idi kalman ken awan iti ammotayo gapu ta anniniwan dagiti aldawtayo iti daga).
10 Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:
Saandaka kadi nga isuro wenno ibaga kenka? Saanda kadi nga agsao manipud kadagiti pusoda?
11 Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?
Dumakkel kadi ti badobadok no awan ti lubnak? Dumakkel kadi ti runo no awan ti danum?
12 Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.
Kabayatan a nalangtoda pay ken saanda pay a napukan, malaylayda sakbay kadagiti sabali a mula.
13 Saa gaar det enhver, der glemmer Gud, en vanhelligs Haab slaar fejl:
Kasta met laeng dagiti dalan dagiti amin a manglipat iti Dios, mapukawto ti namnama dagiti tattao nga awan ti diosna-
14 som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;
dagiti addaan iti kinatalged a madadael, ken dagidiay kas karasi ti saput ti lawalawa ti talekna.
15 han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej staar det fast.
Agsadag ti kasta a tao iti balayna, ngem saan a tumakder daytoy; kumpet isuna iti daytoy, ngem saan daytoy nga agpaut.
16 I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,
Berde isuna iti sirok ti init, ket agtubo dagiti saringitna iti entero a minuyonganna.
17 i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;
Balkuten dagiti ramutna dagiti gabsuon ti bato; agbirok dagitoy iti nasayaat a lugar kadagiti kabatbatoan.
18 men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: »Jeg har ikke set dig!«
Ngem no madadael daytoy a tao iti lugarna, ket ilibakto dayta a lugar isuna ket kunana, 'Saanka a pulos a nakita.'
19 Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!
Kitaem, daytoy ti “rag-o” ti kababalin iti kasta a tao; agtubo dagiti sabali a mula iti isu met laeng a daga iti lugarna.
20 Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Haand.
Kitaem, saanto a papanawen ti Dios ti awan basolna a tao; wenno saanna nga alaen ti ima dagiti managdakdakes.
21 End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;
Ngem punnoennanto ti ngiwatmo iti katkatawa, dagiti bibigmo iti pukpukkaw.
22 dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!
Makawesanto iti pannakaibabain dagiti manggurgura kenka; awanton ti tolda dagiti nadangkes.”
