Job 6
1 Saa tog Job til Orde og svarede:
Əyyub belə cavab verdi:
2 Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!
«Kaş bu dərdim çəkiləydi, Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
3 Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!
Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi, Ona görə tez bu sözləri dedim.
4 Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Aand inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.
Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir, Ruhum onların zəhərlərini içir. Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
5 Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?
Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı? Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
6 Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?
Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı? Yumurta ağının dadı varmı?
7 Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.
Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm, Onlardan iyrənirəm.
8 Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg haaber;
Kaş arzuma çataydım, Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
9 vilde Gud dog knuse mig, række Haanden ud og skære mig fra,
Lütf edib məni əzsə belə, Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
10 saa vilde det være min Trøst — jeg hopped af Glæde trods skaanselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.
Mən yenə ovunardım, Bu amansız dərdimə baxmayaraq Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
11 Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være taalmodig?
Nə gücüm var ki, gözləyim? Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
12 Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?
Daş qədər güclüyəmmi? Ətim tuncdandırmı?
13 Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.
Əlacsız qalanda Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
14 Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.
İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə, Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
15 Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,
Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi, Çaylar kimi axıb getdi.
16 de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,
Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar, Qar suları ilə dolar.
17 men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;
Bu vadilər quraq vaxtı quruyar, İstidə yataqlarından yox olar.
18 Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og gaar til Grunde;
Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar, Səhraya çıxanda həlak olar.
19 Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog haaber paa dem,
Temanın karvanları su axtarar, Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
20 men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!
Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar, Mat-məəttəl qalar.
21 Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen saa I og grebes af Skræk!
İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz, Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
22 Har jeg mon sagt: »Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,
Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin, Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
23 red mig af Fjendens Haand, køb mig fri fra Voldsmænds Haand!«
Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın, Zalımların əlindən azad edin?”
24 Lær mig, saa vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!
Mən susum, siz mənə öyrədin, Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
25 Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?
Doğru söz kəsərli olar, Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
26 Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!
Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz? Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
27 Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.
Yetim üçün belə, püşk atırsınız, Dostunuzu satırsınız.
28 Men vilde I nu dog se paa mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?
İndi lütf edib mənə baxın, Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
29 Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!
Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin, Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
30 Er der Uret paa min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?
Dilimdən haqsız söz çıxırmı? Pis şeyləri ağzıma alırammı?
